หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3102

“คุณชายจาเทอร์ไม่เจอกันนานเลย สบายดีไหมครับ”

ยังไม่เจอตัวแต่เสียงกลับมาก่อน

จาเทอร์ไป๋ฮาได้ยินเสียงนี้ รู้สึกคุ้นหูมาก และร่างเงาสองคนนั้นได้กระโดดลงมาจากหน้าผาสูงหนึ่งร้อยเมตร

เมื่อทั้งสองคนร่วงลงถึงพื้น พื้นดินทั้งหมดสะเทือนขึ้นมาเล็กน้อย

หลังจากสั่นสะเทือนสักพักหนึ่ง ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างตกใจกลัว ไม่คิดว่าจะมีคนกล้ากระโดดลงมาจากความสูงเช่นนี้

ถ้าไม่ใช่คนบ้าก็ต้องเป็นยอดฝีมือ คนแปลกหน้าสองคนที่อยู่ตรงหน้าดูเหมือนเป็นเด็กรุ่นหลังอย่างเห็นได้ชัด

“ปกป้องนายท่าน!”

ชั่วเวลาเดียวกองทัพอันแข็งแกร่งย้ายปากกระบอกปืนมารวมกันทันที เล็งไปที่ฝุ่นควันที่ลอยฟุ้งไปทั่วท้องฟ้า

กำลังพลอีกด้านหนึ่งเริ่มคุ้มกันตัวของจาเทอร์ไป๋ฮาอย่างแน่นหนา

และผู้ชายเสื้อคลุมสีดำอาศัยจังหวะนี้ออกจากช่องว่างของวงล้อมโดยตรง

“ทำไม คุณชายจาเทอร์ไม่รู้จักผมเหรอ”

เมื่อฝุ่นค่อยๆ จางหายไป จาเทอร์ไป๋ฮาจึงเห็นใบหน้าของผู้ที่มาอย่างชัดเจนในท้ายที่สุด!

เขาเบิกตาโตทั้งสองข้างก่อน พร้อมกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยเหลือเชื่อ

จากนั้นแววตาแปรเปลี่ยนเป็นดุร้ายทันที

“หลินมั่ว”

“ฮ่าๆๆ ทางไปสวรรค์นายกลับไม่ไป แต่ทางไปนรกนายกลับบุกเข้ามาเอง

วันนี้ที่นี่คือที่ฝังศพของนาย!”

หลินมั่วส่ายหน้าอย่างดูถูก แค่นหัวเราะ “ฆ่าฉัน”

“ไม่ใช่ฉันดูถูกนายหรอกนะ แต่นายมีความกล้านี้ไหม

อีกอย่างนายไม่ดูสถานะภาพของตัวเองตอนนี้บ้าง!”

พูดจบหลินมั่วจึงแคะขี้หูอย่างสบายใจ สำหรับปากกระบอกปืนดำปี๋เหล่านั้น เขาไม่เห็นอยู่ในสายตาอย่างสิ้นเชิง

จาเทอร์ไป๋ฮาสีหน้านิ่ง พูดไม่ออกไปชั่วขณะ มองผู้ชายเสื้อคลุมสีดำที่อยู่ไม่ไกลหนึ่งที จากนั้นสายตาจดจ้องไปที่รีโมทที่อยู่บนฝ่ามือของคนหลังโดยตรง

ผู้ชายเสื้อคลุมสีดำรู้สึกได้ถึงสายตาของเขาเช่นกัน

“นายอย่ามองฉัน ฉันแค่ขู่คนให้ตกใจเท่านั้น

นี่เป็นเพียงของเล่นที่ฉันได้รับมาระหว่างทางเมื่อครู่”

“ทุกอย่างล้วนทำไปเพื่อกำจัดเนื้อร้ายที่เกิดขึ้นจากต้นเยี่ยม่าน!”

ตอนที่ทั้งสองคนกำลังถามไถ่สารทุกข์สุกดิบ อารมณ์ที่บ้าคลั่งของจาเทอร์ไป๋ฮาที่อยู่ตรงข้ามสงบไปไม่น้อย

“คุณคือคนของตระกูลหนานกงใช่ไหม”

เพื่อฟื้นฟูหนานกงให้กลับมาเจริญรุ่งเรืองอีกครั้งในเขตเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ต้องอาศัยอำนาจเพียงฝ่ายเดียว นั่นก็คือราชันย์แห่งทะเลตะวันออกของประเทศจีน อำนาจของหนานกงจิงเลวี่ย

ผู้ชายมีเครามองจาเทอร์ไป๋ฮาแล้วหัวเราะเบาๆ

“ผมหนานกงจิงเหว่ย ไม่ทราบว่าคุณชายจาเทอร์มีอะไรให้รับใช้ครับ”

เมื่อได้รับคำตอบที่แน่ชัดแล้ว จาเทอร์ไป๋ฮารู้สึกไม่ดีไปทั้งตัว

ตระกูลหนานกงลำพังแค่น่านน้ำทะเลก็มีพื้นที่เท่ากับประเทศว่านเซี่ยงทั้งหมด และยังเป็นเจ้าแห่งท้องทะเล โตมรศักดิ์กองบัญชาการกองทัพเรือจองประเทศว่านเซี่ยงยังนับว่าเป็นน้องชายเมื่ออยู่ต่อหน้าของอีกฝ่าย

ถ้าหากราชันย์แห่งทะเลตะวันออกมีส่วนเกี่ยวข้องในเรื่องนี้ เรื่องราวจะซับซ้อนมากขึ้น

เมื่อนึกถึงตรงนี้จาเทอร์ไป๋ฮาจึงขมวดคิ้วแน่นรวมกัน

“ตระกูลหนานกงของพวกคุณ ยื่นมือเข้ามาแทรกเรื่องนี้ด้วยใช่ไหม”

ภายใต้น้ำเสียงที่โกรธเคืองของเขา แฝงไปด้วยคำข่มขู่อยู่เล็กน้อย