หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3108

“เจ้าออกไปก่อนเถอะ ข้าเหนื่อยแล้ว”

ในที่สุดเจียหยวนที่หนึ่งก็ปล่อยอิ๋นเสี่ยวหรานในน้ำเสียงดูเหนื่อยล้า

“หม่อมฉันน้อมรับคำสั่ง ฝ่าบาทก็ทรงพักผ่อนให้มากๆนะเพคะ”

อิ๋นเสี่ยวหรานแสดงความเคารพเจียหยวนที่หนึ่งแล้วเดินออกจากห้องไป

หลังจากที่อิ๋นเสี่ยวหรานออกไปจากห้องแล้วเจียหยวนที่หนึ่งนั่งอยู่ที่ข้างเตียง แววตาลุ่มลึกไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่

หลังจากนั้นไม่นานเจียหยวนที่หนึ่งก็เอ่ยปากขึ้น

“ใครก็ได้ไปตามเสนาบดีกรมทหารมาที่นี่ซิ”

เพียงไม่นานเสนาบดีกรมทหารก็รีบเดินทางมาที่นี่ทันที ถามเจียหยวนที่หนึ่งด้วยความเคารพ

“ฝ่าบาทเรียกกระหม่อมเข้าวังมาไม่ทราบว่ามีเรื่องอะไรเหรอพ่ะยะค่ะ?”

เดิมทีแววตาที่ขุ่นหมองของเจียหยวนที่หนึ่งก็ค่อยๆปราดเปรียวขึ้นสายตามองไปที่เสนาบดีกรมทหารพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

“เรื่องกองทัพทางฝั่งชายแดนของประเทศเราถูกฆ่านาย...แค่กๆๆ...คิดเห็นว่ายังไง?”

เสนาบดีกรมทหารชะงักฝ่าบาทไม่ค่อยเป็นห่วงกับเรื่องแบบนี้ จู่ๆวันนี้เอ่ยถามขึ้นเกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือเปล่า?

“แซทบาฮาลูกสาวของเสนาบดีขัดคำสั่งทหารนำกองกำลังทหารออกไปล้อมภูเขาเทพบาซ่าโดยไม่ได้รับอนุญาต”

“เป็นผลให้กองทัพทหารของประเทศว่านเซียงถูกฆ่าอย่างน่าอนาถ ควรจะเรียกตำแหน่งคืนจากแซทบาฮาจับเขาขังคุกประหารเก้าชั่วโครต”

เนื่องจากเสนาบดีกรมทหารก้มหน้าตลอดเวลาพูดจึงไม่ได้สังเกตเห็นสีหน้าที่ดูย่ำแย่ของเจียหยวนที่หนึ่ง

ประหารเก้าชั่วโครต? เช่นนั้นฉันก็ไม่ควรที่จะเป็นกษัตริย์ของประเทศนี้ทั้งราชสำนักก็จะไม่มีเหลืออยู่

“ข้าคิดว่าแซทบาฮาเป็นวีรชนพลีชีพยืนหยัดปกป้องชายแดนของประเทศ แต่กลับเจอคนชั่วลักพาตัวไป”

“ทหารของข้าไปหารือด้วยท่าทีที่เป็นมิตร คนชั่วนั่นสะกดภูเขาศักดิ์สิทธิ์บาซ่า...แค่กๆๆ...ฝังกองกำลังทหารประเทศว่านเซียงทั้งเป็น เจ้าว่าเรื่องนี้จะเป็นอย่างไร?”

เสียงไอของเจียหยวนที่หนึ่งไม่สามารถปิดบังไว้ได้ เขาพลางพูดไปด้วยไอไปด้วยเหมือนกับราชสีห์ที่เสื่อมถอยลง

เสนาบดีกรมทหารที่อยู่ด้านล่างได้ยินแล้วก็นิ่งอึ้ง ข่าวแซทบาฮานำทหารเข้าบุกรุกแพร่สะพัดไปทั่วแล้ว

ตอนนี้บอกว่าแซทบาฮาถูกลักพาตัวไปกองกำลังทหารไปเจรจาด้วยท่าทีที่เป็นมิตร

ไม่ต้องพูดถึงระหว่างประเทศว่าจะเชื่อหรือไม่เชื่อ แต่เหตุผลนี้ดูปลอมไปหน่อยหรือเปล่า

“ข้าน้อยน้อมรับพระบัญชา”

เสนาบดีกรมทหารแสดงความเคารพเสร็จเรียบร้อยก็รีบวิ่งออกไปทันที

เรื่องการระดมพลทหารแบบนี้ไม่ใช่แค่พูดก็ทำได้เลย ทหารและม้ายังไม่เคลื่อนตัว พลาธิการต้องเคลื่อนกำลังก่อน

ต่อไปเขายังต้องไปหาเสนาบดีการคลังเพื่อของบประมาณอีกเป็นต้น

ช่วงพลบค่ำองค์ชายทั้งหลายมองเอกสารที่ลูกน้องส่งมาให้ก็สบถอุทานออกมาด้วยความตกใจ

“คิดไม่ถึงเลยว่าเสด็จพ่อจะประกาศสงครามกับหลินมั่ว เขาจะมีจุดจบแบบนี้ได้ยังไงกัน”

องค์ชายใหญ่มองรายงานที่อยู่บนมือด้วยสีหน้าสับสน จากนั้นก็ยื่นให้เหวินเฉียงที่อยู่ด้านข้าง

“องค์ชายไม่ต้องเป็นกังวลใจไปสำหรับพวกเราแล้วก็ถือว่าเป็นเรื่องดี จะได้อาศัยโอกาสนี้กำจัดหลินมั่ว”

เหวินเฉียงอ่านเอกสารที่อยู่ตรงหน้ายิ้มเล็กน้อยแล้วพูดปลอบใจองค์ชายใหญ่ให้เขาไม่ต้องเป็นกังวล

องค์ชายสามมองเอกสารที่อยู่ในมือก็ถอนหายใจอย่างจนปัญญา หลินมั่วครั้งนี้นายเจอกับสถานกาณณ์ลำบากไม่มีทางหนีแล้วจริงๆ