หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3114

รุ่งเช้า หลินมั่วลืมตาขึ้น ก็เห็นสวี่ปั้นซย่าที่กำลังพักผ่อนอยู่ในอ้อมกอดของตน

“ปั้นซย่า ตื่นได้แล้ว”

สวี่ปั้นซย่าลืมตาขึ้นมาด้วยความเหนื่อยล้า เห็นใบหน้าหล่อเหลาของหลินมั่ว เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนก็…ฉายภาพขึ้นมาอีกครั้งในสมอง

แก้มของสวี่ปั้นซย่าแดงเหมือนผลแอปเปิ้ลอย่างเห็นได้ชัดในทันที

เธอสัมผัสถูกจุดหนึ่งบนร่างกายของหลินมั่ว จากนั้นก็รีบปิดหน้าด้วยความเขินอายทันที

หลินมั่วหัวเราะฮี่ๆ ชันตัวลุกขึ้นเพื่อปล่อยสวี่ปั้นซย่า หยิบเสื้อเชิ้ตสำรองที่อยู่ด้านข้างยื่นให้เธอหนึ่งชุด

“ถึงจะเป็นเสื้อผู้ชาย แต่ก็ทนใส่หน่อยละกันนะ”

หลินมั่วพาสวี่ปั้นซย่าออกจากพื้นที่ต้องห้ามก็ได้เห็นโยวหลีที่อยู่ข้างนอก

“หลินมั่ว เป็นยังไงบ้าง ข้ามขีดจำกัดยัง?”

เนื่องจากการก่อตัวเป็นชั้นของพื้นที่ต้องห้ามในภูเขาเทพบาซ่าเป็นผลให้โยวหลีรู้สึกไม่ได้ว่าหลินมั่วก้าวข้ามขีดจำกัดไปแล้วหรือยัง

“สวรรค์ย่อมเมตตาผู้ภาคเพียร ถึงระดับปรมาจารย์แล้ว”

หลินมั่วหัวเราะ ประสานฝ่ามือเข้าหากัน โบกมือไปทางท้องฟ้า พลังที่กลายเป็นดาบยาวร้อยเมตรก็พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าและทำให้ทั้งภูเขาเทพบาซ่าสั่นสะเทือน

“ไปทางภูเขาด้านหลัง ดูเหมือนว่าหลินมั่วจะข้ามผ่านไปได้สำเร็จแล้วสินะ”

ในสวนสมุนไพร คุณหมอยากำลังจัดสวนของตัวเอง สมุนไพรใหม่เข้ามาตลอด เมื่อเห็นว่ามีดาบพลังชี่พุ่งตรงมาจากหลังภูเขา ตนก็รู้สึกโล่งใจเล็กน้อย

“ยินดีด้วยนะ คุณชายหลิน”

คนในชุดดำคนหนึ่งเดินออกมาจากด้านหลังของโยวหลีและจับมือแสดงความยินดีให้กับหลินมั่ว

“ครั้งนี้กำจัดกองทัพของประเทศว่านเซี่ยงได้อย่างราบรื่นได้ก็ต้องขอบคุณความช่วยเหลือของคุณ พระคุณนี้หลินมั่วจะจดจำไว้”

หลินมั่วเห็นคนในชุดดำก็พูดขึ้นมาอย่างจริงจัง

คนในชุดดำยิ้มและโบกๆมือ “ผมรู้สึกเป็นเกียรติที่ได้ใช้เวลาร่วมกับพ่อของคุณตั้งแต่เริ่มแรก ได้รู้จักกับหลินเซี่ยวแห่งเขตแดนเหนือมาสักระยะ คุณก็ถือเป็นหลานชายของผม ต้องพูดเรื่องพระคุณอะไรอีก”

“สมกับเป็นหนึ่งในทูตพิเศษทั้งสิบแปดแห่งหงเหมิน”

โยวหลีรีบร้อนพูดตอบคำชมของคนในชุดดำ

“ไม่หรอกครับๆ ท่านเป็นถึงหัวหน้าเผ่าแห่งภูเขาเทพบาซ่า บุคคลสำคัญอันดับต้นๆบนโลกใบนี้เลยนะ”

“เพื่อนหลิน ครั้งนี้ตระกูลจ้าวของฉันมาทันรึเปล่าน่ะ”

จ้าวเยว่หนานต้องบอกไม่ได้อยู่แล้วว่าทั้งสองสู้กันแล้ว จึงเปลี่ยนข้ออ้าง

เห็นว่าชายที่แข็งแกร่งทั้งสองกำลังจะปะทะกันและต่อสู้กัน หลินมั่วก็ก้าวไปข้างหน้าเพื่อหยุดพวกเขาอย่างช่วยไม่ได้

“ท่านอาวุโสทั้งสอง เลิกตีกันได้แล้ว หยุดเถอะ!”

จ้าวเยว่หนานกับคนในชุดดำร้องเฮอะออกมาพร้อมกัน

“ถ้าไม่ใช่เพราะเห็นแก่หน้าหลินมั่ว ฉันคงจัดการนายไปแล้ว!”

ไม่นานจากนั้นทั้งคู่ก็ตะโกนออกมาพร้อมกันด้วยความโกรธ

“ไม่ต้องมาพูดเลียนแบบฉัน!”

สุดท้าย หลินมั่วตรงไปรั้งคนในชุดดำ โยวหลีคว้าจ้าวเยว่หนานไว้ถึงจะหยุดเรื่องได้

ช่วงมื้อเที่ยง หลินมั่วเห็นมองไปที่คนสองคนที่นั่งตรงข้ามโต๊ะกลมใหญ่ จ้องมองกันและลูบๆคิ้วอย่างช่วยไม่ได้

ทำไมถึงรู้สึกว่าทั้งคู่อยู่ด้วยกันแล้วเป็นภาพที่แปลกตลอดเลย?

ในตอนที่อาหารมา ตะเกียบของทั้งสองต่อสู้กันราวกับดาบ คนอื่นๆก็เปลี่ยนโต๊ะกินข้าว