หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3115

ณ พระราชวังประเทศว่านเซี่ยง เจียหยวนที่หนึ่งกำลังนอนอยู่บนเตียง อีเสี่ยวชือกำลังป้อนยาให้เขาอย่างเอาใจใส่

เจียหยวนที่หนึ่งกินยาลงคออย่างฝืนๆ แล้วฝืนตัวเองเพื่ออ้าปาดพูด

“แม่หนู ชายแดน…แค่กๆ…ทางด้านชายแดนได้ข่าวคราวอะไรบ้าง?”

อีเสี่ยวชือเทยาจีนเต็มช้อนเพื่อป้อนเจียหยวนที่หนึ่งอีกครั้ง จากนั้นถึงได้เปิดปากพูด

“ตอนนี้ทางด้านนั้นราบรื่นดีทุกอย่าง ภูเขาเทพบาซ่าถูกโจมตีแล้ว ฝ่าบาทโปรดวางพระทัย”

อีเสี่ยวชือไม่กล้าพูดความจริงให้เจียหยวนที่หนึ่งได้รับรู้ ถ้าให้เขารู้ว่ารบแพ้ เหลือทหารที่พ่ายแพ้เพียงหมื่นคนที่ชายแดน เขาคงจะต้องถอนทหารออกอย่างรวดเร็วแน่

ก็ดี แค่กๆๆ…ดีมากเลย”

รอยยิ้มปรากฏบนหน้าจองเจียหยวนที่หนึ่ง ความรู้สึกของเขาดีขึ้นมาเล็กน้อย

เเม็ดยาอายุวัฒนะที่หลินมั่วเหลือไว้ให้สองสามเม็ดสุดท้าย เจียหยวนที่หนึ่งไม่ได้กลินลงไป เขาจะปรากฏตัวในโลกภายนอกหลังจากกลืนเเม็ดยาอายุวัฒนะเมื่อถึงเวลาที่สำคัญที่สุดเท่านั้น

“บังอาจ ไอ้พวกนี้กล้าดียังไงมาขวางฉัน? ไม่รู้เหรอว่าฉันเป็นใคร?”

เสียงดังลอดมาจากด้านนอก สีหน้าเจียหยวนที่หนึ่งจึงดูไม่สบอารมณ์

“ข้างนอก…แค่กๆๆ…ใครมันส่งเสียงดัง?”

อีเสี่ยวชือรีบร้อนตอบ “ฝ่าบาท หม่อมฉันจะรีบไปดู”

เจียหยวนที่หนึ่งพยักๆหน้า ดวงตาทั้งสองหรี่ลงเกือบปิดสนิท มีเพียงช่องว่างเล็กน้อย ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่

อีเสี่ยวชือผลักประตูให้เปิดออก เจ้าหญิงรองกำลังตะโกนเสียงดังอยู่ด้านนอกประตู คนรับใช้ที่ขวางเธอได้แต่ต้องคุกเข่าลงกับพื้นให้อีกฝ่ายทุบตี

“เจ้าหญิงรอง ฝ้าบาทกำลังพักผ่อน ไม่ทราบว่าท่านมีธุระอะไร?”

อีเสี่ยวชือมีรอยยิ้มเล็กน้อย น้ำเสียงเต็มไปด้วยความอ่อนโยน เหมือนว่าเป็นแม่ของเจ้าหญิงรอง

“เอลวิสใช่มั้ย? บอกมา”

เสียงที่โกรธเคืองของเจียหยวนที่หนึ่งดังออกมาจากด้านในห้อง เจ้าหญิงรองเอลวิสจ้องมองอีเสี่ยวชืออย่างดูร้ายแล้วผลักประตูเดินเข้าไป

กลิ่นยาสมุนไพรที่เข้มข้นทำให้เอลวิสขมวดคิ้วด้วยความไม่เคยชิน แต่มองเห็นสายตาที่มองตนด้วยความรักใคร่เอ็นดูจากผู้เป็นพ่อ ก็ยังเดินเข้าไปด้วยความเคารพนับถือ

“เอลวิส ไม่มีเงินอีกแล้วเหรอ? อีกเดี๋ยวลงไปรับเงินห้าร้อยล้านจากขุนนางคลังก่อนนะ”

สายตาของเจียหยวนที่หนึ่งมองเอลวิสที่เต็มไปด้วยความเอ็นดูเอลวิสวิ่งตรงไปหาเขา จะต้องไม่มีเงินใช้แล้วแน่นอน ถึงได้บอกให้เธอไปหาขุนนางคลัง

“เสด็จพ่อ ลูกไม่ได้เพื่อเงิน อยากพูดเรื่องประเทศชาติกับท่าน!”

เอลวิสมองสายตาของเจียหยวนที่หนึ่งที่มองตนเหมือนเด็กเล็ก เธอก็จับมือของเขาพร้อมพูดด้วยความรีบร้อน

“งั้นเหรอ? เหมือนว่าเอลวิสตัวน้อยของเราจะโตแล้ว มาพูดกับพ่อสิ”