หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3117

เสนาบดีการคลังคุกเข่าลงไปทันที คิดอยู่ในใจอย่างคาดไม่ถึงว่าเจ้าหญิงรองผู้รักสนุกที่ปกติสนแต่เรื่องหลับนอนจะนำพระราชกฤษฎีกาของฝ่าบาทมาถึงที่นี่

หรือว่าเธอจะหลงรักผู้ชายในสภาการทหารและการเมืองคนนั้น? แต่ปกติแล้วสภาการทหารและการเมืองจะเป็นชายวัยกลางคนอายุสี่สิบหรือห้าสิบปีเชียวนะ

“ฝ่าบาทมีราชโองการ นำกองทัพไปที่บริเวณชายแดน ให้ทหารควบคุมพวกแซทไว้ให้ได้”

“น้อมรับคำสั่ง”

เสนาบดีการคลังรู้สึกดั่งมีคลื่นโหมซัดสาดอย่างบ้าคลั่ง พวกของแซทว่านหลิวที่อยู่ห่างไกลจากชายแดนประเทศว่านเซี่ยง จะถูกควบคุมตัว เขาถูกเรียกทันทีแบบนี้ แซทว่านหลิวอยู่ในอันตรายแล้ว

“เสนาบดีการคลัง ฝ่าบาททรงหวังกับนายไว้สูงมาก ความสามารถของนายอยู่ในสายตาของฝ่าบาท ห้ามให้ฝ่าบาทผิดหวังเด็ดขาด”

เจ้าหญิงรองนั่งยองๆอย่างมีความหมายโดยนัยพร้อมและตบไหล่เสนาบดีการคลัง น้ำเสียงของเธอค่อนข้างมีความหมายแฝง

เหงื่อเย็นไหลตามคอเสนาบดีการคลัง ในฐานะข้าราชการเก่า เขาเข้าใจสิ่งที่เจ้าหญิงรองต้องการจะสื่ออย่างแน่นอนอยู่แล้ว

ฝ่าบาททรงทราบถึงความสามารถของนาย ขณะเดียวกันก็ทรงรู้ทุกสิ่งที่นายทำอย่างชัดเจน ต้องคิดพิจารณาเองให้ดี

เสนาบดีการคลังมีประกายในแววตาที่โหดร้าย เขาหยิบโทรศัพท์ออกมา รีบร้อนโทรหาผู้อำนวยการฝ่ายรักษาความปลอดภัยของเมืองหลวง

“ฉันไม่สนว่านายจะใช้วิธีการอะไร นายต้องจับพวกแซทให้ได้ภายในครึ่งชั่วโมง ถ้ามีปลาหลุดอวนไปแม้แต่ตัวเดียว นายต้องไปเป็นอาหารปลาแทน!”

เสนาบดีการคลังเพิ่งยอมจำนนมีน้ำเสียงเย็นชาและโหดร้ายเริ่มการอกคำสั่งเร่งด่วนไปยังอธิบดีกรมความมั่นคง

ขณะเดียวกันได้กล่าวกับบรรดาขุนนางในสภาการทหารและการเมือง “ตอนนี้เราจะประกาศถอนทหารทั่วประเทศทันที หากเกิดเรื่องไม่คาดคิด เราก็จะตายไปด้วยกัน!”

ข่าวคร่าวแพร่ไปถึงเจ้าชายใหญ่กับเจ้าชายสามอย่างรวดเร็ว

ปึง!

“ตอนนี้ทุกคนมีปัญหาเดียวกันคือเอาชนะหลินมั่วไม่ได้ ขอเพียงแค่สามารถสร้างความเสียหายให้กับหลินมั่ว ชื่อเสียงกับเกียรติของท่านจะต้องมีเพิ่มขึ้นแน่นอน”

เจ้าชายใหญ่ได้ยินก็นิ่งไป ถ้าฉันสามารถเอาชนะเขาได้ ควไม่ปล่อยให้เขาอาละวาดอย่างในตอนนี้หรอก

“พระองค์โปรดฟังสิ่งที่กระหม่อมพูดให้ดี ด้านหลังภูเขาเทพบาซ่ามีทะเลที่เรียกว่าทะเลบาหลี เราเพียงแต่ต้องนำกองทัพเรือไปที่นั่นอย่างเงียบเชียบและยิงปืนใหญ่นับพันนัด”

“ซ่อนเร้นจากภูเขาเทพบาซ่าไม่ได้แน่ เราต้องกลับมาป่าวประกาศว่าท่านเห็นหลินมั่วคลั่งจึงนำทัพสงครามขนาดใหญ่ ผลคือเสมอกัน”

ดวงตาของเจ้าชายใหญ่เป็นประกาย ขอแค่เขาสร้างชื่อได้อย่างรวดเร็ว ก็กล่าวอ้างได้ว่าตนคือศัตรูตัวฉกาจของหลินมั่ว ขอแค่ตนได้ครองบัลลังก์ หลินมั่วก็ต้องไม่ลดละอยู่แล้ว

ครั้งนี้ เจ้าชายใหญ่จินตนาการได้ถึงเหล่าขุนนางที่มองตนพร้อมชื่นชมด้วยความเคารพนับถือ

ท่านเจ้าชายใหญ่...ไม่สิ ท่านอุปราชจะต้องเป็นที่รักของราษฎร จิตใจกว้างขวาง ทุ่มกำลังให้ประเทศรุ่งเรืองและต่อสู้เก่งกาจไร้เทียมทาน!