หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3128

เวลานี้ดวงตาทั้งคู่ของหลินมั่วแดงก่ำ หูของเขาเหมือนได้ยินเสียงกระซิบไม่ขาดสายว่า

“ฆ่ามัน เจ้าจะได้ไม่ต้องหงุดหงิดอีก”

“ฆ่ามันซะ หลินมั่ว”

“ฆ่า!”

เสียงกระซิบกระตุ้นอารมณ์ของหลินมั่วไม่หยุด คำพูดของกวนเยียเมื่อครู่วนเวียนอยู่ในหัวของเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า

“ตอนนั้นที่แม่แกคลอดแกคงรีบงัดแกออกมาก่อนกำหนดใช่ไหม!”

“ตอนคลอดแกคงรีบงัดแกออกมาก่อนกำหนดใช่ไหม!”

“งัดแกออกมาก่อนกำหนดใช่ไหม!”

“หุบปาก!”

พลังจิตของหลินมั่วพลุ่งพล่านเหมือนทะเลกว้าง กดหน้ากากปีศาจหลานหลิงไว้ชั่วคราว

กวนเยียถอยหลังไปหลายก้าวเพราะแรงกดดันนี้ เขาจ้องมองหลินมั่วด้วยความประหลาดใจ

หลินมั่วเพิ่งก้าวเข้าสู่ระดับปรมาจารย์ไม่ใช่หรือ ทำไมถึงมีพลังจิตมหาศาลเช่นนี้

หลินมั่วมองทหารของประเทศว่านเซี่ยงที่อยู่ตรงหน้าตัวเอง แล้วแทงพวกเขาทีละคนเหมือนฆ่าไก่ แล้วตรงไปสังหารกวนเยีย

กวนเยียถือดาบพันลับ พลังจิตแผ่ปกคลุมตัวดาบ แล้วดาบที่เคยอ่อนนุ่มเหมือนกระดาษในตอนนี้แข็งขึ้นมาทันที

“หลินมั่ว แกตายซะ!”

ดวงตาของกวนเยียเต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง ฟาดฟันดาบพันลับใส่หลินมั่ว

หลินมั่วหลบดาบของกวนเยียไปทางด้านข้าง ไท่อาก็ฟันออกไปทันที

เกราะอ่อนของกวนเยียถูกฟันเป็นรอย เขาตกตะลึงมองเกราะบนตัวของเขา

ทั้งสองสิ่งนี้เป็นของบรรพบุรุษในตระกูลกวนที่สืบทอดกันมานานหลายชั่วอายุคน แต่ตอนนี้กลับถูกหลินมั่วฟันเป็นรอยได้อย่างง่ายดาย

ในทำนองเดียวกัน หลินมั่วก็ได้มองรอยบนเกราะเช่นกัน ใบหน้าหล่อเหลาใต้หน้ากากเต็มไปด้วยความกังวล

ตัวเองครอบครองไท่อามานาน ไม่ว่าจะเจออะไรก็ฟันขาด แต่เกราะอ่อนชิ้นนี้กลับถูกไท่อาฟันเป็นรอยได้แค่เพียงรอยเดียว

ทุกที่เต็มไปด้วยชิ้นส่วนร่างกาย เลือดท่วมจนพื้นดินกลายเป็นโคลนสีแดง

กลิ่นคาวเลือดที่รุนแรงในอากาศทำให้หลินมั่วรู้สึกไม่สบายใจ แต่บนใบหน้าของหน้ากากปีศาจหลานหลิงกลับปรากฏรอยยิ้มแห่งความพึงพอใจ

ตอนนี้เขาเหมือนกลับมาบ้านแล้ว สิ่งที่คนอื่นเห็นว่าเป็นนรก สำหรับหน้ากากปีศาจหลานหลิงกลับกลายเป็นสวรรค์

“กวนเยีย เพื่อต้นเยี่ยม่านมันคุ้มจริงๆเหรอ”

กวนเยียที่ยืนอยู่ตรงหน้าร่างกายเปื้อนเลือดจ้องมองหลินมั่วอย่างดุร้าย เขาตกตะลึงไปชั่วครู่

เขามองหลินมั่วด้วยรอยยิ้ม จากนั้นหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง

“หลินมั่วฉัน…อุ๊บฮ่าฮ่า…ฉันคิดไม่ถึงว่าจะถามคำถามที่โง่เขลาไร้สาระขนาดนี้ได้อย่างไร”

สีหน้ากวนเยียเย็นชา น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยเจตนาสังหาร

“ถ้าไม่ใช่เพราะแก ฉันก็คงจะไม่สูญเสียผลประโยชน์มหาศาล คงไม่ต้องมายืนอยู่ที่นี่ กระทั่งได้ใช้ชีวิตอย่างสุขสบายในดินแดนของฉันเอง”

“ต้นเยี่ยม่านสำหรับแกอาจเป็นแค่เนื้องอก แต่สำหรับพวกเรามันคือความหวังในการดำรงชีวิต!”