หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3141

อาร์โนลด์และมาร์แชลยืนอยู่หน้าเจียเต๋อเลี่ยและถวายความเคารพ ทำให้ดวงตาทั้งคู่ของเขามองไปทันที

“ท่านทั้งสองสมกับเป็นขุนพลของประเทศว่านเซี่ยงของฉัน ขุนพลของชาติ ช่างน่าเกรงขามยิ่งนัก”

เจียเต๋อเลี่ยจ้องมองทั้งสองคนด้วยสายตาที่เป็นประกาย พูดคำสรรเสริญออกมาจนหมดเกลี้ยง

ดังนั้น มาร์แชลจึงมองเจียเต๋อเลี่ยด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความชื่นชม

มิเสียแรงที่เจียหยวนที่หนึ่งทรงเลือกเขาเป็นผู้สืบทอดบัลลังก์

น่าทึ่ง น่าทึ่งเสียเหลือเกิน มีแต่สิ่งดีๆที่จะพูดถึงเขาจริงๆ

มาร์แชลอดไม่ได้ที่จะเปรียบเทียบเจียหยวนที่หนึ่งกับเจียเต๋อเลี่ย

เห็นได้ว่า เจียหยวนที่หนึ่งตายไปไม่เปล่าประโยชน์

“ทั้งสองท่านมีพระราชโองการของพระบิดาของฉันไหม”

หลังจากเจียเต๋อเลี่ยใจเย็นลงจากอารมณ์ตื่นเต้น ก็มองไปที่อาร์โนลด์ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหวัง

ท้ายที่สุดแล้วในบรรดาพวกเขาสองคน อาร์โนลด์ที่ทั้งรูปร่างหน้าตาและบุคลิกดูดีนั้น ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้า

แม้แต่คำพูดสรรเสริญที่เจียเต๋อเลี่ยพูดเมื่อกี้ ส่วนใหญ่ก็มุ่งเป้าไปที่อาร์โนลด์

“ขออภัย ฝ่าบาทเจียเต๋อเลี่ยผู้ทรงเกียรติ กระหม่อมและผู้อาวุโสมาร์แชลได้รับมอบหมายให้ไปปฏิบัติภารกิจในวันที่เสด็จสวรรคตพอดี จึงไม่ได้อยู่เคียงข้างฝ่าบาท”

อาโนลด์กำหมัดข้างหนึ่งไว้ที่หน้าอกเบาๆ โค้งคำนับเล็กน้อยเพื่อแสดงความขอโทษ จากนั้นจึงมองไปที่ระบบนัยน์ตาเหยี่ยวในมือของเจียเต๋อเลี่ย

“พูดโดยทั่วไปแล้ว มีเพียงผู้สืบทอดบัลลังก์เท่านั้นที่จะได้รับพระราชทานระบบนัย์นตาเหยี่ยวจากกษัตริย์ นั่นก็คือเจ้าชายหก ท่านคือผู้สืบทอดที่ฝ่าบาทรงเลือก”

เจียเต๋อเลี่ยจ้องมองเหรียญกลมในมือด้วยความงุนงง ที่แท้เจ้าสิ่งนี้เรียกว่าระบบนัยน์ตาเหยี่ยวหรือ…

“เจ้าชายหก ท่านไม่ต้องเป็นกังวล ต่อให้ทุกอย่างเป็นฝ่ายเสียเปรียบ หน่วยอินทรีดำก็ยังคงเป็นมีดและโล่ห์ที่มั่นคงที่สุดของท่าน”

อาโนลด์ดูความกังวลใจของเจียเต๋อเลี่ยออก จึงพูดเสียงเบาๆ

เจียเต๋อเลี่ยพยักหน้า มองไปที่หลินมั่ว แล้วพูดว่า

เมื่อสวี่เจี้ยนกงเห็นภาพในบ้าน เสียงของเขาก็หยุดชะงักทันที

ภรรยาของเขาฟังฮุ่ยยืนมองสวี่ปั้นซย่าด้วยท่าทางเศร้าโศก และลูกสาวของเขาตอนนี้ดวงตาทั้งคู่แดงก่ำ ไม่พูดไม่จา

ลางสังหรณ์ไม่ดีเกิดขึ้นในใจของสวี่เจี้ยนกง เขาโยนปลาทะเลในมือลงไปในสระว่ายน้ำในสวนทันที จากนั้นรีบเดินเข้าไปในบ้าน

“ปั้นซย่า หลินมั่วไม่ได้กลับมาพร้อมกับลูกเหรอ”

สวี่ปั้นซย่าส่ายหน้า น้ำตาขนาดเท่าเม็ดถั่วไหลรินจากหางตา

“เกิดเรื่องอะไรขึ้น หรือว่าหลินมั่วยังโกรธเรื่องเก่าๆอยู่ ปั้นซย่าลูกบอกหลินมั่วไปซิว่าขอแค่เขายอมกลับมา พ่อกับแม่ของลูก…พวกเราจะขอโทษเขา เขาอยากจะตีพวกเรายังไงก็ได้!”

สวี่ปั้นซย่ามองดูสวี่เจี้ยนกงที่ร้อนรน ส่ายหน้าและพูดด้วยเสียงสั่นเครือ

“หลินมั่วถูกพวกเขาล้อมไว้ที่ภูเขาศักดิ์สิทธิ์ปาซา กลัวว่าลูกจะได้รับผลกระทบ เลยบังคับให้คนส่งลูกกลับมา…”

“อะไรนะ!”