หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3146

ในค่ายทหาร เอลวิสถูกคุมขังอยู่ในเต็นท์ใหญ่ด้วยความสิ้นหวัง เธอรู้ดีว่า ความตายรอเธออยู่

“ฝ่าบาท กระหม่อมจะพาท่านออกไป”

มุมหนึ่งของเต็นท์ถูกเปิดออกอย่างเงียบๆ ทหารคนหนึ่งมุดเข้ามาจากด้านนอก

เอลวิสมองดูมือทั้งคู่ที่ถูกปลดปล่อย บนใบหน้าเต็มไปด้วยความตื่นเต้น

“คุณช่วยฉันมีความดีความชอบ เมื่อฉันกลับไปคุณจะได้เป็นเสนาบดีคนต่อไป”

บนใบหน้าของทหารคนนั้นเผยให้เห็นสีหน้าที่ตื่นเต้น แล้วกระซิบกับเอลวิสว่า

“ฝ่าบาท อาศัยว่าตอนนี้ไม่มีคนสังเกตุพวกเรา พวกเรารีบหนี ขอแค่ไปที่กองทัพด้านหลัง ก็ปลอดภัยแล้ว”

ก่อนหน้านี้กองทัพด้านหลังถูกเสนาบดีสั่งให้หยุดยิง อาวุธหนักทุกชนิดไม่มีการยิงแม้แต่นัดเดียว

ขอแค่ตัวเองกลับไปกองทัพด้านหลัง ทหารรถถังนับไม่ถ้วนจะปกป้องเธอ หลินมั่วทำอะไรเธอไม่ได้แน่

“ฝ่าบาท พวกเรา ยังมีพวกเรานะ ให้พวกเราไปกับท่านด้วยนะ”

สามเจ้าชายที่ถูกมัดรวมกันตะโกนร้องขอความช่วยเหลือจากเอลวิส

ทหารที่ยืนอยู่ในเต๊นท์มองดูสามเจ้าชายแล้วขมวดคิ้วพูดอย่างเย็นชาว่า

“ฝ่าบาท คนเยอะเกินไปพวกเราอาจจะหนีไม่รอด”

เอลวิสได้ยินดังนั้น ก็เหลือบมองสามเจ้าชาย กัดฟันแล้วพูดกับทหารว่า

“คุณพาฉันไปก่อน ไม่ต้องสนใจพวกเขา”

ทันใดนั้น สามเจ้าชายก็เริ่มพูดอย่างรวดเร็ว หวังว่าเอลวิสจะพาพวกเขาไปด้วย

“ฝ่าบาท ท่านลืมสัญญาที่เคยให้ไว้กับพวกเราตอนที่พวกเรายังอยู่ด้วยกันไม่ได้เหรอ”

“ท่านเคยบอกว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ท่านจะพาพวกเราไปด้วยนะ ฝ่าบาท”

“ฝ่าบาท ท่านให้พวกเราไปพร้อมกับท่านนะ…”

เอลวิสชำเลืองมองพวกเราอย่างเย็นชา แล้วรีบวิ่งหนีออกไปกับทหารอย่างรวดเร็ว

เครื่องมือที่ทำให้ตัวเองมีความสุขมีอยู่ทั่วไป คนโง่เท่านั้นที่จะพาภาระหนักที่บอบบางและน่าลิ้มลองอย่างพวกเขาสามคนไปด้วย

เจียเต๋อเลี่ยพยักหน้าอย่างเย็นชา ถึงจุดนี้แล้วมันทำให้เขาเปลี่ยนไปมากเกินไปแล้ว

หลินมั่วเห็นท่าทางของเจียเต๋อเลี่ย ก็เดาว่าเมื่อกลับไปสิ่งแรกที่เขาจะทำคือกวาดล้างราชสำนัก

เหล่าขุนนางเหล่านี้ตามนิสัยของเจียเต๋อเลี่ย ถ้ามีครึ่งหนึ่งที่สามารถมีชีวิตอยู่ได้นานกว่าสองเดือน ก็อย่าเรียกเจียเจ๋อเลี่ยว่าเจียเต๋อเลี่ยแล้ว

“พาฉันไป”

น้ำเสียงของเจียเต๋อเลี่ยเย็นชา ดึงดาบอินทรีดำสีแดงเข้มบนพื้นขึ้นโดยตรง เลือดไหลลงตามปลายดาบที่เหมือนจะงอยของนกอินทรี

เหงื่อเย็นไหลซึมบนหน้าผากของเสนาบดีทหาร เขาไม่กล้าพูดอะไร รีบเร่งนำทางเจียเต๋อเลี่ยไปข้างหน้า

ในใจของเสนาบดีทหารเริ่มสงสัยว่าเจียเต๋อเลี่ยเป็นเจ้าชายหกตัวจริงหรือไม่

เจ้าชายหกคนก่อนแม้จะเจ้าชู้ แต่ก็เป็นคนใจดี เมื่อเห็นเหล่าขุนนางเหล่านี้ก็จะพยักหน้าแล้วยิ้มให้

แม้แต่เอลวิสเองก็จะยิ้มให้พวกเขาในยามว่างๆ

ตั้งแต่ที่เจียเต๋อเลี่ยเข้ามา ก็มีท่าทีเหมือนพร้อมจะฆ่าคนได้ทุกเมื่อ ทำให้ภาพลักษณ์ของเขาในสายตาในเหล่าขุนนางสง่างามขึ้นเรื่อยๆ