หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3148

เอลวิสมองด้วยสายตาเย็นชา ชี้นิ้วไปที่ทหารคนนั้นแล้วพูดกับไวศยะว่า

“จับไอ้คนนี้ที่ล่วงละเมิดแล้วลากมันออกไป หั่นเป็นชิ้นๆ แล้วโยนให้หมากิน!”

ทันใดนั้น สีหน้าของทหารที่ขวางเอลวิสซีดเผือดขาอ่อนนั่งลงลนพื้น แล้วคุกเข่าขอความเมตตาจากเอลวิส

“ฝ่าบาท โปรดไว้ชีวิตหระหม่อมเถิด กระหม่อมผิดไปแล้ว”

เอลวิสไม่พูดอะไร แค่มองไปที่ไวศยะอย่างเย็นชา

“มาลากตัวเขาออกไป!”

ไวศยะมองดูเอลวิสที่จ้องเขม็ง กัดฟันสั่งคนมาลากทหารออกไปอย่างเสียไม่ได้

ไวศยะหันหลังให้เอลวิส ส่งสัญญาณให้ทหารที่มาถึง จากนั้นหันหน้าไปหาเอลวิสทันที พูดด้วยสีหน้าที่เคารพ

“ฝ่าบาท ท่านไม่ได้อยู่ที่แนวหน้าหรือพะยะค่ะ”

ไม่พูดยังจะพูด พอพูดถึงตรงนี้สีหน้าของเอลวิสยิ่งดูลำบากใจขึ้นไปอีก

“เสนาบดีทหารร่วมกันวางแผนกบฏกับเจียเต๋อเลี่ยคนทรยศ ตอนนี้คาดว่าน่าจะยึดค่ายทหารแนวหน้าไว้แล้ว พวกเรารีบเตรียมการรบ”

ไวศยะฟังแล้วตกตะลึง ตัวเขาเองเพิ่งผ่านการรบที่ภูเขาศักดิ์สิทธิ์ปาซามา

ทหารสูญเสียชีวิตและบาดเจ็บกว่าหนึ่งแสนคน ตอนนี้เธอมาบอกเขาว่าแนวหน้ากบฏ?

ไวศยะพูดอะไรไม่ออก ได้แต่พาเอลวิสเข้าไปข้างในก่อน

…

ที่ภูเขาศักดิ์สิทธิ์ปาซา สวี่ปั้นซย่าลงจากรถออฟโรดอย่างเหนื่อยล้า

หลังจากกินข้าวที่บ้านเมื่อสองสามวันก่อน เธอก็ตัดสินใจที่จะมาอยู่เคียงข้างหลินมั่ว

ไม่ว่าสถานการณ์ของหลินมั่วจะอันตรายแค่ไหน

เธอเดินขึ้นไปตามทางขึ้นภูเขาศักดิ์สิทธิ์ปาซา ภาพที่น่าสยดสยองตรงหน้าทำให้สวี่ปั้นซย่ารังเกียจจนอดปิดปากไม่ได้

ถนนที่เคยสะอาดสะอ้าน เวลานี้เต็มไปด้วยเลือด

“มีใบอนุญาตไหม”

แรงกดดันมหาศาลพุ่งเข้าใส่ ทำให้ร่างกายของสวี่ปั้นซย่าจมไปเล็กน้อย

สีหน้าของสวี่ปั้นซย่าหม่นหมอง หลินมั่วเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับปรมาจารย์ ย่อมสามารถต่อสู้บนสนามรบได้อย่างไม่มีใครเทียมทาน

แต่สวี่ปั้นซย่ายังห่างไกลจากระดับปรมาจารย์ การขึ้นสนามรบก็เหมือนกับการเอาหัวไปเสี่ยง

“เธออยู่ที่ภูเขาศักดิ์สิทธิ์ปาซาก่อนเถอะ พวกเรากำลังต่อสู้กับพวกเขา เธอก็ได้เห็นแล้ว หากต้องการที่จะช่วยให้ได้แน่ๆ เมื่อถึงเวลาก็สามารถช่วยขนสิ่งของได้นะ”

โยวหลีเห็นท่าทางของสวี่ปั้นซย่าแล้ว ก็พูดอย่างจนปัญญา

นี่คือขีดจำกัดต่ำสุดของโยวหลีแล้ว ถึงยังไงสวี่ปั้นซย่าก็มีความสามารถมากที่สุดก็แค่พอๆกับศิษย์ชั้นในของภูเขาศักดิ์สิทธิ์ปาซา

หากปล่อยให้เธอขึ้นไป ลูกปืนลูกเดียวระเบิดลงมา สวี่ปั้นซย่าอาจจะตายคาที่

นึกถึงความรักที่หลินมั่วมีต่อสวี่ปั้นซย่า ถึงเวลานั้นคงจะโกรธตัวเองไปจนวันตาย

สวี่ปั้นซย่าครุ่นคิดอยู่สักพัก จากนั้นก็โค้งคำนับขอบคุณโยวหลี

“ผู้อาวุโสโยวหลี งั้นต้องขอบคุณท่านอย่างยิ่งแล้วค่ะ”

โยวหลีพยักหน้า แล้วพาสวี่ปั้นซย่าเดินขึ้นภูเขาไป