หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3151

“เจ้าชาย ทานบอกว่าจะบุกโจมตีภูเขาศักดิ์สิทธิ์ปาซา”

ไวศยะตกตะลึงทันที เมื่อครู่บอกว่าจะฝ่าออกไป ครั้งนี้ทำไมจู่ๆ ถึงบอกว่าจะบุกขึ้นไปเล่า

“นายกำลังขัดคำสั่งฉันใช่ไหม”

เอลวิสตวาดเสียงเย็นชา ไวศยะจึงได้แต่เดินออกไปด้วยความจนใจ เริ่มเรียกกองทัพมารวมตัวกัน

ไม่ช้า รถถังเรียงแถวมาจอดอยู่ใต้ตีนเขาของภูเขาศักดิ์สิทธิ์ปาซาอีกครั้ง เริ่มเล็งไปที่ภูเขาศักดิ์สิทธิ์ปาซา

“หัวหน้าเผ่า แย่แล้ว ประเทศว่านเซี่ยงบุกเข้ามาแล้ว!”

เสียงเร่งรีบของลูกศิษย์ทำให้โยวหลีสีหน้าเปลี่ยนทันที รีบหยิบแผ่นเหล็กหยินหยางออกมาทันทีปรับความถี่ของค่ายกลปกป้องภูเขาให้อยู่ในระดับสูงสุด

และในขณะเดียวกันโยวหลีได้ตะโกนพูดเสียงดังว่า “เรียกลูกศิษย์ทุกคนมารวมตัวกันเตรียมตัวสู้รบ!”

เวลาสั้นๆ เพียงสองสามนาที ลูกศิษย์และผู้อาวุโสทั้งหมดในภูเขาศักดิ์สิทธิ์ปาซาได้มารวมตัวกันแล้ว

ด้านหลัง สวี่ปั้นซย่าอยากจะเข้าร่วมต่อสู้กับโยวหลีพวกเขาเหมือนกัน แต่กลับถูกลู่อิ่งห้ามไว้

ลู่อิ่งส่ายหน้าให้สวี่ปั้นซย่า ถึงแม้จะอิจฉาสวี่ปั้นซย่าที่เป็นคนรักของหลินมั่ว

แต่ถ้าหากสวี่ปั้นซย่าตายไปจริงๆ พี่หลินมั่วจะต้องเสียใจแน่นอน เมื่อเกิดความคิดเช่นนี้ ลู่อิ่งจึงห้ามสวี่ปั้นซย่าเอาไว้

เสียงดังกระหึ่มของรถถังที่อยู่ด้านนอกดังติดต่อกันไม่หยุด โยวหลีพาลูกศิษย์บุกฝ่าออกไปโดยตรงเพียงแค่โบกมือก็ระเบิดรถถังหนึ่งคันได้แล้ว

หลังจากค่ายกลปกป้องภูเขาสามารถสกัดกั้นกระสุนปืนใหญ่ได้ในเวลาอันสั้นแล้ว แต่ก็ยังถูกทำลายในท้ายที่สุด

อานุภาพของระเบิดมากมายนับพันลูกยากที่จะจินตนาการได้ แต่โชคดีคือค่ายกลปกป้องภูเขาสามารถชะลออานุภาพของกระสุนปืนใหญ่และระเบิดทั้งหมดได้พอดิบพอดี

โยวหลีรวมไปถึงลูกศิษย์ทุกคนของภูเขาศักดิ์สิทธิ์ปาซาได้ดึงดูดความสนใจทั้งหมดอยู่ในเวลานี้รถถังจำนวนมากมายนับไม่ถ้วนถึงแม้จะต้องพลีชีพของตัวเองก็ต้องฆ่าลูกศิษย์ของภูเขาศักดิ์สิทธิ์ปาซาให้จงได้

“น้องเจ็ด ครั้งนี้พวกเรามาแข่งกันว่าใครฆ่าได้เยอะสุดเป็นไง”

ลูกศิษย์นอกสำนักคนหนึ่งของภูเขาศักดิ์สิทธิ์ปาซาได้รวบรวมเพื่อนสนิทของตัวเองที่ต่อสู้ในสนามรบและพูดกับเพื่อนรักที่ควรอยู่ด้านหลังของตัวเอง

ฉากเช่นนี้เกิดทั่วทุกมุมบนสนามรบ ความเจ็บปวดทรมานของการสงครามท่วมท้นอยู่ในใจของทุกคน

บนภูเขาศักดิ์สิทธิ์ปาซาลู่อิ่งใช้มือหนึ่งดึงแขนของสวี่ปั้นซย่าอย่างเงียบๆ ยืนอยู่ตรงนั้นอย่างเงียบงัน รอคอยการสิ้นสุดของสงคราม

ทันใดนั้น ลู่อิ่งลากสวี่ปั้นซย่ากระโดดไปอีกตำแหน่งหนึ่ง สายตาจ้องมองเส้นทางบนภูเขาอย่างระมัดระวัง

ลูกดอกลูกหนึ่งพุ่งตรงมาหาตำแหน่งเมื่อครู่นี้ของสวี่ปั้นซ่า โดยมีสีม่วงติดอยู่บนนั้น น่าจะอาบด้วยยาพิษ

ถ้าหากเป็นช่วงปกติ จะมีผู้พิทักษ์ดินแดนรวมถึงลูกศิษย์ในสำนักคอยลาดตระเวนอยู่ในภูเขาศักดิ์สิทธิ์ปาซา ดังนั้นคนนอกไม่สามารถบุกเข้ามาได้

แต่วันนี้ลูกศิษย์ของภูเขาศักดิ์สิทธิ์ปาซาออกจากรังไปหมดแล้ว บนภูเขายกเว้นผู้บาดเจ็บก็มีเพียงสวี่ปั้นซ่ากับลู่อิ่งสองคนเท่านั้น

แล้วจึงเห็นเพียงเอลวิสพาผู้ชายรูปร่างกำยำสองสามคนค่อยๆ เดินขึ้นมาบนภูเขา และในมือของหนึ่งคนนั้นกำลังถือลูกดอกอยู่ในมือ ลูกดอกเมื่อครู่นี้ก็เป็นฝีมือของเขา

เอลวิสมองสวี่ปั้นซย่าแล้วพูดจาด้วยความประชดประชัน

“นี่คือคุณหญิงหลินไม่ใช่เหรอ หลินมั่วของเธอล่ะ ตอนนี้เขาไม่อยู่ฉันจะดูว่าใครสามารถปกป้องเธอได้ จัดการซะ!”