หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3167

วันรุ่งขึ้น เนบบิโอโล่ที่เหนื่อยล้าก็มาถึงที่พักของเจียป๋ายเลวี่ย เธอพูดทั้งที่ยังหาวอยู่

"ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว คุณมั่นใจแน่นะ"

"คุณเนบบิโอโล่คุณสบายใจได้"

......

เหนือนครหลวงว่านเซียง มีเครื่องบินลําหนึ่งกําลังบินขึ้นไปบนท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว

นักบินและผู้ช่วยนักบินในห้องโดยสารสีหน้าซีดเผือด ดวงตาเต็มไปด้วยความเจ็บปวด

เพราะเมื่อคืนที่ผ่านมา หญิงสาวคนหนึ่งไปยังบ้านของพวกเขาพร้อมกับชายฉกรรจ์หลายคน

และยังบอกว่าตราบใดที่วันนี้เครื่องบินลํานี้เกิดอุบัติเหตุ จะได้เงินช่วยเหลือครอบครัว 10 ล้านบาทต่อคน

แน่นอนว่าทั้งสองคนไม่เห็นด้วย เงิน 10 ล้านบาทที่ไหนจะสำคัญเท่ากับชีวิตของตัวเอง

จากนั้นผู้หญิงคนนั้นก็ลงมือกับครอบครัวของตนจริงๆ เมื่อนึกถึงสภาพครอบครัวที่ร้องครวญคราง ดวงตาของทั้งสองคนก็ทนไม่ได้

เมื่อเห็นว่านครหลวงของว่านเซียงกำลังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ แววตาของนักบินก็ฉายความเด็ดขาด

ครอบครัวของตนแม้จะไม่มีตน แต่ขอให้มีเงินก็สามารถใช้ชีวิตได้อย่างมีความสุข

นักบินมองไปยังตําแหน่งที่เนบบิโอโล่ให้เขา กําลังเข้าใกล้อย่างรวดเร็ว มือก็ควบคุมเครื่องบินให้ตกลงอย่างรวดเร็วทันที

ทันใดนั้น ผู้โดยสารและพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินทั้งหมดก็ส่งเสียงกรีดร้อง

"ทําไมเครื่องตก เกิดอะไรขึ้น"

"โอ้พระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ โปรดคุ้มครองบรรดาผู้ศรัทธาของท่านด้วยเถิด"

"ไปดูที่ห้องโดยสารเร็ว!"

เสียงต่างๆ ดังขึ้น แต่ก็ไม่มีผลแม้แต่น้อย

เนื่องจากการตกลงอย่างรวดเร็วของเครื่องบิน ทำให้ผู้โดยสารทุกคนไม่สามารถยืนขึ้นได้ในตอนนี้ นับประสาอะไรกับแอร์โฮสเตสที่สวมรองเท้าส้นเตี้ย

ในเวลานี้นักบินจดจ่อกับเครื่องบินที่ตรงกับจุดบนจอแสดงผล

ในไม่ช้า ด้วยการตกลงอย่างรวดเร็วของเครื่องบิน พระราชวังแห่งหนึ่งก็ปรากฏขึ้นข้างหน้าเครื่องบิน ด้วยสีทองอร่ามและสวยงาม

เวลานี้เจียเต๋อเลี่ยกําลังเก็บตัวอยู่ในวังกับเจ้าหญิงฮั่วอัยนาและเจ้าหญิงเหวินชุนที่กำลังมีชีวิตอยู่

"ฝ่าบาท ลูก…ลูกของข้า"

สายตาของเจียเต๋อเลี่ยมองไปทันที รูม่านตาหดตัวลงอย่างแรง ใบหน้าของฮั่วอัยนาเต็มไปด้วยความเจ็บปวด ร่างกายส่วนล่างของเธอมีเลือดไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง

"สนมรัก!"

เขาอดทนต่อความเจ็บปวดทางร่างกาย เจียเต๋อเลี่ยลุกขึ้นจากพื้นอย่างจนใจและเดินไปข้างๆ ฮั่วอัยนาอย่างรวดเร็วเพื่อช่วยเธอ

"ฝ่าบาท ลูกของเราไม่อยู่แล้ว..."

ดวงตาของฮั่วอัยนาเต็มไปด้วยน้ําตา มือข้างหนึ่งยังคงลูบท้องน้อยของเธออยู่

“ทหาร หมอหลวง หมอหลวง!"

เมื่อมองไปยังทหารที่กําลังมาอย่างรวดเร็วในระยะไกล เจียเต๋อเลี่ยก็ตะโกนออกมาโดยไม่คํานึงถึงภาพลักษณ์

ความโกรธที่พลุ่งพล่านถูกจุดขึ้นในหัวใจของเจียเต๋อเลี่ย

ตอนนี้คนที่สามารถทําเรื่องแบบนี้ได้ก็มีแค่คนเดียว เจียป๋ายเลวี่ย!

"เจียป๋ายเลวี่ย ฉันเจียเต๋อเลี่ยสาบานว่าจะต้องฆ่าคุณ!"