หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3194

ตอนนี้ภัยคุกคามไม่ได้จำกัดอยู่แค่เพียงสมุนของเจ้าชายสามเพียงเท่านั้น

ทุกคนที่องค์กรพิราบดำไม่พอใจ ล้วนเสี่ยงที่จะถูกพวกมันบุกเข้าโจมตีบ้านในยามค่ำคืน อ้างว่าพวกเขาเป็นสมุนของเจ้าชายสาม

ความหวาดกลัวปกคลุมไปทั่วประเทศว่านเซี่ยง ผู้คนต่างหวาดระแวงซึ่งกันและกัน

ภายในประเทศว่านเซี่ยง ณ ประตูหมู่บ้านเชียน ผู้คนกลุ่มหนึ่งกำลังรวมตัวกัน

พวกเขาแต่ละคนมีเบ้าตาลึก ใบหน้าซีดเซียว ร่างกายผอมแห้งจนเหลือแต่กระดูก

ราวกับว่าเพียงแค่ลมพัดผ่านก็อาจฟุบได้ทุกเมื่อ

คนเหล่านี้คือผู้ที่เคยลอบเข้าหมู่บ้านต่างๆกว่าพันแห่งเพื่อลอบวางยาพิษต้นเยี่ยม่านใส่ผู้คน

และเป็นกลุ่มแรกที่ถูกคัดเลือกโดยหลินมั่วและตู้จี๋ให้ได้รับการบำบัด

หากผลลัพธ์ของกลุ่มนี้เป็นที่น่าพอใจ วิธีการของหลินมั่วก็จะถูกนำไปใช้อย่างแพร่หลาย

ทันใดนั้นเหล่าสมาชิกองค์กรนกพิราบดำก็ปรากฏตัวขึ้นรอบด้านของกลุ่มคน

พวกมันมีอาวุธนานาชนิดในมือ ปลายกระบอกปืนสีดำสนิทจ่อตรงมาที่ทุกคน

ตูเผิงก้าวออกมาจากกลุ่ม ตะโกนบอกทุกคน

“พวกแกไอ้พวกขี้ข้า พวกขยะ หมอบลงกับพื้นเดี๋ยวนี้!”

ด้วยแรงกดดันจากปากกระบอกปืน ชาวบ้านผู้เกี่ยวข้องกับต้นเยี่ยม่านกว่าพันคนต่างหมอบลงกับพื้นด้วยความหวาดกลัว

เหล่าญาติที่มาร่วมส่งพวกเขาต่างตกตะลึง รีบรุดจะเข้าไปห้ามปราม

ทันใดนั้นปลายกระบอกปืนก็เปลี่ยนเป้าหมายโดยพร้อมเพรียง ไปที่พวกเขา

“พวกแกไอ้พวกต่ำต้อยหมอบลงไปเหมือนกัน!”

ทันใดนั้น ชาวบ้านผู้บริสุทธิ์เหล่านี้ต่างหมอบลง

พวกเขาคิดว่าหากตัวเองเชื่อฟังแต่โดยดี จะไม่มีเรื่องแน่

บนใบหน้าของตูเผิงเผยให้เห็นรอยยิ้มเยาะ ที่ได้เห็นชาวบ้านหมอบอยู่ตรงนั้น

“เอาพวกมันทั้งหมดไป!”

สมาชิกองค์กรพิราบดำคนหนึ่งที่ยืนอยู่ด้านหลังเอ่ยขึ้นด้วยความกังวล

“ผู้บัญชาการตูเผิง คนมากขนาดนี้ พวกเราไม่มีที่กักขังครับ”

ตูเผิงหันหลังไปเหลือบมองสมาชิกอย่างเย็นชา และพูดด้วยความโกรธ “คุกใหญ่ซะขนาดนั้นยังจะขังไอ้ขี้ข้าพวกนี้ไม่ได้อีกเหรอ”

“แต่พวกเขาไม่ได้ทำผิดอะไรนะครับ”

“ใครจะรู้ว่าไอ้ขี้ข้าพวกนี้จะตัดขาดต้นเยี่ยม่านจริงหรือเปล่า พวกเราแค่ช่วยพวกมัน”

แต่สมาชิกหลักของหน่วยอินทรีดำถูกดึงตัวไปจัดตั้งเป็นองค์กรพิราบดำ

ทำให้ไม่มีใครเหมาะสมที่จะขึ้นมาเป็นหัวหน้า

หน่วยอินทรีดำจึงค่อยๆเสื่อมโทรมลง ภายใต้การกดขี่ขององค์กรพิราบดำ

ตูเผิงมองไปยังเหล่าชาวบ้านที่หมอบอยู่ในมุมมืดของคุกต่างปลอบโยนกันและกัน

สายตาของเขามีประกายของความโหดเหี้ยมปรากฏขึ้นบนใบหน้า และพูดกับรองหัวหน้าว่า

“ไม่ว่าจะใช้วิธีไหนก็ตาม ฉันต้องการให้พวกมันยอมรับว่าพวกมันได้ภักดีต่อหลินมั่วแล้ว”

รองหัวหน้าจ้องมองตูเผิงด้วยความงุนงง แต่ตูเผิงก็พูดต่อ

“และบังคับให้พวกมันสารภาพว่า ต้นเยี่ยม่านนั้นเป็นกลลวงของหลินมั่ว เขาหลอกลวงพวกมันเพื่อฮุบผลประโยชน์จากต้นเยี่ยม่านไว้แต่เพียงผู้เดียว”

“ใช่แล้ว ไอ้ขยะพวกนี้ไม่จำเป็นต้องห่วงเรื่องชีวิต พวกแกใช้ทุกวิถีทาง ขู่เข็ญ บังคับยังไงก็ได้ ตายแล้วก็โยนลงไปในหลุมนั่น”

ตูเผิงชี้ไปที่หลุมขนาดใหญ่ กว้างและลึกประมาณห้าสิบเมตร

หลุมนั้นคือที่ทิ้งศพของคนที่เสียชีวิตทั้งหมดเมื่อคืนที่ผ่านมา

ศพของพวกเขาถูกตูเผิงรวบรวม และโยนลงไปในหลุมศพแห่งนี้!