หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3265

ทันใดนั้น ขุนนางที่คุกเข่าอยู่บนพื้นที่กำลังเพ้อฝันถึงอนาคตก็ตัวแข็งทื่อ

เมื่อมองดูดาบที่ตกอยู่ตรงหน้า ดวงตาก็เผยให้เห็นถึงความกลัว

เกิดอะไรขึ้น บทมันไม่ใช่แบบนี้นี่นา

ตอนนี้เจียเต๋อเลี่ยต้องยอมแพ้และเลิกคิดที่จะเเต่งตั้งหลินมั่วเป็นผู้นำขุนนางเสาหลักของประเทศไม่ใช่หรือ”

หรือว่าเขาไม่กลัวว่าเหล่าขุนนางจะพากันลาออกหรือ

เขาไม่กลัวว่าประชาชนประเทศว่านเซี่ยงจะด่าเขาเหรอ

สายตาของพวกเขาแอบๆมองไปที่เหล่าขุนนางผู้มีอำนาจสูงสุดตรงเบื้องหน้า

ปกติแล้วเวลานี้พวกเขาควรจะออกมาต่อว่าเจียเต๋อเลี่ยไม่ใช่หรือ

ราวกับรับรู้ถึงสายตาของทุกคน

ขุนนางเบื้องหน้าหลายคนหันกลับมามอง

แต่คนพวกนั้นไม่ได้ดูให้เข้าใจ

นั่นไม่ใช่สายตาที่ดูโล่งใจ

นั่นเป็นสีหน้าที่เต็มไปด้วยความสงสาร

เหล่าขุนนางที่เมื่อคืนคุกเข่าก่อนเดินสวบก้าวยาวๆออกมาจากแถว

ขุนนางหลายคนที่คุกเข่าอยู่บนพื้นในใจรู้สึกดีใจ

ดูท่าวันนี้ตัวเองคงไม่ต้องตายแล้ว

อย่างไรก็ตามประโยคถัดไปของขุนนางคนนั้นทำให้ขุนนางที่คุกเข่าอยู่บนพื้นสิ้นหวัง

“ฝ่าบาท หลินมั่วเป็นผู้มีพระคุณใหญ่หลวงของประเทศว่านเซี่ยง เราประเทศว่านเซี่ยงจะทำเรื่องอกตัญญูพรรค์นั้นไม่ได้!”

“กระหม่อมขอใช้จดหมายเลือดวิงวอนให้พระองค์ แต่งตั้งหลินมั่วเป็นผู้นำขุนนางเสาหลักของประเทศว่านเซี่ยงของเราพะยะค่ะ!”

ขุนนางคนอื่นๆต่างก้าวออกมา และหยิบหนังสือเลือดออกมาจากอกวางบนมือ

“กระหม่อมขอใช้จดหมายเลือดวิงวอนให้พระองค์ แต่งตั้งให้คุณหลินมั่วเป็นผู้นำขุนนางเสาหลักของประเทศว่านเซี่ยงพะยะค่ะ!”

ขุนนางที่เหลือหน้าซีดเผือด เมื่อเห็นนิ้วที่เต็มไปด้วยบาดแผล

“หนำซ้ำเมื่อพระบิดาของพระองค์ถูกอินเสี่ยวหรานมเหสีองค์ก่อนหลอกให้ส่งกองทัพไปโจมตี”

“คุณหลินมั่วก็ยังได้เตรียมยาให้พระบิดาเพื่อรักษาอาการป่วย หากไม่ใช่เอลวิสที่ใจโหดฆ่าพระบิดาและพี่ชายของพระองค์”

“พระบิดาคงจะได้เห็นฝ่าบาทท่านขึ้นครองราชย์อย่างแน่นอน”

“ฝ่าบาท เหตุการณ์เหล่านี้พิสูจน์แล้วว่าคุณหลินมั่วคู่ควรกับตำแหน่งผู้นำขุนนางเสาหลักของประเทศว่านเซี่ยง”

“หนำซ้ำคุณหลินมั่วยังเป็นผู้มีความสามารถ นอกจากคุณหลินมั่วแล้วยังมีใครคู่ควรอีก?”

หลังจากพูดจบขุนนางก็คุกเข่าทั้งคู่ลง หัวโขกพื้นต่อหน้าเจียเต๋อเลี่ยอย่างแรง และตะโกนว่า

“ขอฝ่าบาทโปรดทรงพิจารณา กระหม่อมขอตายเพื่อถวายสาสน์พะยะค่ะ”

“ตำเเหน่งเสาหลักของประเทศนอกจากคุณหลินมั่วแล้วไม่มีใครคู่ควรพะยะค่ะ”

“หากฝ่าบาทไม่ทรงเห็นด้วย กระหม่อมจะขอชนหัวแตกตาย ณ ตำใหญ่ใหญ่แห่งนี้พะยะค่ะ!”

คำพูดที่หนักแน่นเด็ดขาดทำให้ภาพลักษณ์ของขุนนางผู้เจ้าเล่ห์เปลี่ยนไปทันที

“พวกกระหม่อมเห็นด้วย หากฝ่าบาทไม่เห็นด้วย พวกกระหม่อมจะขอตายตามไปพะยะค่ะ”