หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3283

เมื่อเห็นอานั่วเต๋อผลักเจียเต๋อเลี่ยลงไปในคลอง อวี้ฮวาทีอันรู้สึกโกรธและจะลงมือทันที

แต่อานั่วเต๋อไม่ได้ไปสนใจอวี้ฮวาทีอัน แต่ผลักเจียเต๋อเลี่ยให้ลงไปในคลองทันที

ภายในพริบตา ร่างของเจียเต๋อเลี่ยก็ไหลตามน้ำเชี่ยวจนหาตัวไม่เจอ

“รนหาที่ตาย!”

อวี้ฮวาทีอันตะคอกด้วยความโกรธ ตาของเขาแดงก่ำ เส้นผมลุกตั้งราวกับปีศาจร้าย

ฝ่ามือขาวของเขาฟาดไปที่ร่างของอานั่งเต๋ออย่างแรง

หากโดนฝ่ามือนี้เข้าไป

งั้นอานั่วเต๋อไม่ตายก็จะต้องบาดเจ็บสาหัสแน่นอน

อานั่วเต๋อไม่ขัดขืนอีกต่อไป ร่างของเขานั้นถึงขีดจำกัดแล้ว

ได้แต่มองดูฝ่ามือของอวี้ฮวาทีอันที่กำลังฟาดลงมา

สายตาของอานั่วเต๋อมองไปที่มาร์แชลที่บาดเจ็บนอนหมดสติที่อยู่ไกลออกไป แอบพูดในใจว่า

“ผู้อาวุโสมาร์แชล ดูเหมือนอาหารหรูที่เคยตกลงกันไว้จะไม่ได้กินแล้ว...”

ฝ่ามือของอวี้ฮวาทีอันฟาดลงมาที่โล่กันอินทรีดำของอานั่วเต๋อ

ทันใดนั้น โล่กันอินทรีดำก็บุบทันที

อานั่วเต๋อรับรู้ได้ถึงพลังอันมหาศาลที่จู่โจมมา

ต่อมาเขาก็กระเด็นตัวออกไปแล้วกระแทกเข้าที่ต้นไม้ข้างๆ มาร์แชลอย่างแรง

มีความรู้สึกหวานชื่นที่คอ จากนั้นเขาก็กระอักเลือดออกมา

อวี้ฮวาทีอันมองดูอานั่วเต๋อที่ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้แต่ยังไม่ถึงแก่ชีวิต จากนั้นก็ยิ้มออกมาด้วยความสะใจ

เข็มหยกสองเข็มฝังเข้าไปที่อกของอานั่วเต๋อและมาร์แชล

เมื่อรับรู้ถึงพลังงานที่สูญหายไปของทั้งสองคน อวี้ฮวาทีอันถึงได้ตัดสินใจหันหลังจากไป

คนของตนตอนนี้คงจะครอบครองเมืองหวังได้ทั้งหมดแล้ว

ส่วนตนนั้นก็จะได้ครองประเทศว่านเซี่ยง

สายตาของอวี้ฮวาทีอันเต็มไปด้วยความทะเยอทะยานที่ชั่วร้าย

ขอเพียงตนได้ครองประเทศว่านเซี่ยง

เมื่อรับรู้ถึงพลังบางอย่างในร่างที่แข็งแกร่งจนไม่อาจควบคุมได้ สีหน้าของอวี้ฮวาทีอันก็ยิ่งแย่

“นั่นคือใครกัน ออกมาเจอกันหน่อย”

อวี้ฮวาทีอันเพิ่งจะพูดจบ อยู่ๆ บนต้นไม้ที่อยู่ด้านหลังของอานั่วเต๋อก็มีคนใส่ชุดคลุมดำปรากฏตัว

ดูแล้วไม่มีพลังของผู้แข็งแกร่งเลย เหมือนคนธรรมดาทั่วไป

“ที่เจ้าลักลอบทำร้ายข้า ก็เพราะว่าเจียเต๋อเลี่ยหรือ”

เสียงของอวี้ฮวาทีอันเต็มไปด้วยความเยือกเย็น เขาสู้คนชุดคลุมดำนี่ไม่ได้

“อวี้ฮวาทีอัน เจ้ามันทะเยอทะยานคิดชั่ว ทำการก่อกบฏ แถมยังทำร้ายยายเฒ่าอูซานของพวกเรา คิดว่าเผ่าหมอผีเราไม่มีใครอยู่แล้วรึ!”

เสียงของคนชุดคลุมดำดังก้องราวกับระฆัง ทำให้อวี้ฮวาทีอันถึงกับขมวดคิ้ว

“ท่าน พวกเรา...”

อวี้ฮวาทีอันคิดจะพูดอะไร แต่อยู่ๆ ก็รู้สึกเจ็บที่หว่างคิ้ว จนเขาต้องกลิ้งตัวด้วยสัญชาตญาณ

ดาบยาวดำเฉียดตัวของอวี้ฮวาทีอันอีกครั้ง ขนแขนเสื้อของเขานั้นขาด

เมื่อกี้หากไม่ใช่เพราะสัมผัสที่หกของอวี้ฮวาทีอัน ตอนนี้เขาคงตายไปแล้ว