หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3295

“เอี๊ยด___”

ประตูถูกเปิดออก หลินมั่วพาไท่จื่อเดินเข้ามา

เมื่อเห็นผู้คนเต็มห้อง ใบหน้าของหลินมั่วก็ผุดรอยยิ้มออกมา

“ไม่คิดว่าการมาของผมจะได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นขนาดนี้ ต้องขอบคุณทุกท่านจริงๆครับ”

หลังจากเห็นหลินมั่ว มู่หรงเจียงเหอที่นั่งอยู่ข้างที่นั่งหลักก็ลุกขึ้นยืนทันที

ใบหน้าของเขาผุดให้เห็นว่าเปี่ยมไปด้วยความเคารพอย่างลึกซึ้ง และพูดว่า

“ที่ไหนได้ ที่ไหนได้ การที่ฑูตเจิ้นเยว่จะมาเยือนเมืองไห่ฟาง ทำให้พวกเราตื่นเต้นจนนอนไม่หลับเลยทีเดียว”

คำพูดของมู่หรงเจียงเหอกลายเป็นเสียงสะท้อนของทุกคนในห้อง

“ถูกต้อง ได้ยินชื่อเสียงของฑูตเจิ้นเยว่มานานเเล้ว”

“ช่วงนี้ผมตื่นเต้นจนนอนไม่หลับเลย ตั้งหน้าตั้งตาคอยแต่จะให้ฑูตเจิ้นเยว่มา”

ภายในห้องเต็มเปี่ยมไปด้วยเสียงชื่นชม

จริงๆแล้วพวกเขานอนไม่หลับมาหลายคืนแล้ว

พวกเขาเร่งวันเร่งคืนให้สมาชิกในตระกูลไปจัดการเรื่องสกปรกที่ตัวเองก่อไว้ให้สะอาดเอี่ยม

และทุกครั้งที่หลับตาลงก็จะฝันเห็นหลินมั่วถือดาบเปื้อนเลือดมายืนอยู่ตรงหน้า

“ฑูตเจิ้นเยว่ เชิญนั่งครับ!”

ใบหน้าของมู่หรงเจียงเหอยิ้มอย่างอ่อนน้อม และพาหลินมั่วไปนั่งที่เก้าอี้หลัก

เก้าอี้หลักที่หลินมั่วจะนั่งนั้นแตกต่างจากเก้าอี้ตัวอื่นๆอย่างเห็นได้ชัด

นั่นก็คือเก้าอี้ที่เรียกว่าเก้าอี้ใหญ่

หลินมั่วก็ไม่ได้ปฏิเสธ และตรงไปนั่งที่นั่น

“เด็กๆ เสริฟอาหาร!”

ไม่ถึงหนึ่งนาที สาวใช้สวยๆทยอยเดินเข้ามา

ในมือของพวกเธอยกจานอาหารชั้นเลิศมากมาย

ซุปรังนกเย็นไก่ฉีก ขาหมูตุ๋นปลิงทะเล ไข่ขาวผัดปู ซุปดอกบัว…

อาหารจานเด็ดหลายสิบจานถูกนำมาเสริฟจนเต็มโต๊ะ ทำให้ห้องอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมหวล

“ทุกท่าน กระผมแซ่หลินมาที่นี่เพื่อเรื่องหนึ่ง”

แต่เวลานี้พวกเขากลับตกลงง่ายขนาดนี้

และยังยิ้มแย้มเเจ่มใสอีกด้วย หลินมั่วไม่คิดว่าชื่อเสียงของตัวเองจะทำให้พวกเขายอมรับอย่างจริงใจได้

หลังจากดื่มกินกันไปหลายรอบ

ใบหน้าของหลินมั่วก็เริ่มแดงก่ำ ดูเหมือนจะเมาเล็กน้อย เขาหันไปถามมู่หรงเจียงเหอที่อยู่ข้างๆด้วยน้ำเสียงเมาๆ

“มู่หรงเจียงเหอ ระหว่างทางที่ผมมามีสถานที่แห่งหนึ่งมีกลิ่นเหม็นมาก เกิดเรื่องอะไรขึ้นที่นั่น”

แววตาที่พร่ามัวของมู่หรงเจียงเหอฉายแวววาบขึ้นเล็กน้อย และพูดว่า

“ฑูตเจิ้นเยว่ คนกลุ่มนั้นเป็นพวกกลุ่มคนเกเร…ไม่ต้องไปสนใจ”

“คนของตระกูลหวังกำลังเดือดร้อนเพราะชาวบ้านที่เกเรกลุ่มนั้น…”

เมื่อได้ยินคำพูดของมู่หรงเจียงเหอ หลินมั่วก็ยิ้มพลางพยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นก็ดื่มกินต่อ

ทว่าภายในใจเขากลับเงียบขรึม

ตระกูลหวัง…ดูท่าน่าจะเป็นกลุ่มคนที่มาขอเงินและเรียกค่าเก็บขยะ

แววตาของหลินมั่วฉายความเย็นชา