หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3309

เมื่อครู่เขาเห็นไท่จื่อซ่อนมือไว้ด้านหลังหน้าเลิ่กลั่ก

อีกมือหนึ่งถือไม้เสียบที่มีรูปปั้นเล็กๆ ข้างบนมีตัวการ์ตูนอยู่สองคน

ฝีมือของชายชราคนนี้เยี่ยมยอดมาก

รูปปั้นเล็กๆทั้งสองดูสมจริง ถึงแม้จะมีขนาดเล็ก

หลินมั่วมองดูรูปปั้นทั้งสอง จู่ๆก็หันมามองชายชราและพูดว่า

“คุณลุง ปั้นให้ผมอีกอันได้ไหม”

“ได้ครับ คุณอยากได้แบบไหน”

หลินมั่วนึกถึงใบหน้าของสวี่ปั้นซย่า หลังจากนั้นไม่นานก็พูดว่า

“มัจฉาจมวารี ปักษีตกนภา จันทร์หลบโฉมสุดา มวลผกาละอายนาง เปรียบดังดอกบัวขาวสะอาด

“ดวงตาที่สดใส ฟันที่ขาวเรียงสวย คิ้วที่สวยงาม บุคลิกที่สง่างามราวเทพธิดา…”

เมื่อได้ยินหลินมั่วบรรยาย ชายชราเจ้าของแผงลอยก็รู้สึกลำบากใจ

“หนุ่มน้อย คุณเอารูปถ่ายให้ฉันดูหน่อยได้ไหม ฉันแก่แล้วจินตนาการไม่ออกหรอกว่าเทพธิดาหน้าตาเป็นยังไง”

ดวงตาของชายชราเริ่มพร่ามัว

ตอนนั้นตัวเองก็เหมือนกันเพราะผู้หญิงคนนั้นจึงมาที่แผงลอยรูปปั้น

คำบรรยายก็เหมือนกับหลินมั่ว

“ขอโทษที นี่คือรูปของเธอ”

หลินมั่วหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา แล้วเปิดให้ดูภาพวอลเปเปอร์ที่เป็นรูปของสวี่ปั้นซย่า

ชายชราแผงลอยเพียงแค่เหลือบมองรูปถ่าย เเล้วก้มหน้าปั้นต่อ

นานมาก รูปปั้นหนึ่งก็ค่อยๆเกิดขึ้นมาในมือของชายชรา

ครั้งนี้ เขาปั้นอย่างตั้งใจและละเอียดมาก

ใช้เวลาถึงสิบนาทีกว่าจะปั้นเสร็จ

เมื่อเห็นรูปปั้นที่ชายชรามอบให้ หลินมั่วรู้สึกว่า

เหมือน เหมือนมากจริงๆ

ทั้งรูปร่างหน้าตาที่ละเอียดและอารมณ์ที่ถ่ายทอดออกมา ดูเหมือนเป็นคนจริง

“ไท่จื่อ จ่ายเงินให้ลุง”

หลินมั่วพูดกับไท่จื่อ

“ถ้าวันหนึ่งผมต้องเลือกอะไรสักอย่าง ผมจะไม่ลังเลครับ”

หลังจากออกจากแผงลอยของชายชรา หลินมั่วก็เดินต่อไปข้างหน้า

ในมือถือรูปปั้นของสวี่ปั้นซย่า และยังถืออันที่ไท่จื่อถือเมื่อครู่

เขาเหลือบมองมือที่อยู่ด้านหลังของไท่จื่อด้วยความสงสัยว่า กำลังถืออะไรไว้ในมือ

“รถควบคุมไม่อยู่แล้ว ทุกคนรีบหลบไป!”

มีเสียงกรีดร้องดังมาจากฝูงชน ทุกคนรีบหลบไปสองข้างทาง

รถยนต์ออฟโรดสีดำคันหนึ่งกำลังพุ่งมาด้วยความเร็ว หนำซ้ำยังไม่มีทีท่าว่าจะชะลอ

ภายในรถ มีชายหนุ่มผมดำใส่เสื้อหนัง มีห่วงสามวงที่หูข้างขวานั่งอยู่บนรถ

เวลานี้เขากำลังตบพวงมาลัยรถด้วยความโกรธ

นั่งอยู่ข้างๆเขาเป็นหญิงสาวสวย เวลานี้กำลังมองชายหนุ่มด้วยสีหน้าตกใจ

“คุณชายเสิ่น พวกเราเข้ามาในเมืองแล้ว ขืนยังขับแบบนี้อีกจะมีคนตายได้นะคะ”

จู่ๆ สายตาของเธอก็ถูกดึงดูดไปข้างหน้า และจ้องมองข้างหน้าอย่างงงงวย