หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3312

“เร็วหน่อย นายชอบไปเที่ยวเล่นมากไม่ใช่เหรอ”

เมื่อได้ยินเสียงตำหนิดังขึ้น ไท่จื่อที่มีสีหน้าถากถางก็มองเสิ่นเฟยฝานที่วิ่งหนีอย่างไม่ละสายตา

ในมือของเขาถือแส้หนังวัวเก้าเส้น ขอแค่เสิ่นเฟยฝานหยุดวิ่ง

งั้นไท่จื่อก็จะฟาดแส้ลงไปที่ก้นของเขาทันที

เสิ่นเฟยฝานข้างหน้าวิ่งจนริมฝีปากแตก ในดวงตาพกพาความเย็นชา

ทั้งร่างรู้สึกสิ้นหวังไร้ซึ่งวิญญาณ ในใจคิดเพียงแค่วิ่งต่อไปด้วยแรงผลักดันบางอย่าง

สองชั่วโมงเต็มๆ สัตว์ร้ายข้างหลัง

ในมือยังคงถือแส้ไล่ตามหลังมาอย่างไม่ลดละ

เพียงแค่หยุดลง เขาก็โดนแส้ฟาดลงไปที่ก้นของตัวเอง

เสิ่นเฟยฝานร้องครวญครางอยู่ในใจ

เขาคือคุณชายเสิ่น ที่คาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิด

เวลานี้กลับต้องเผชิญกับสถานการณ์น่าอับอายเช่นนี้!

หลินมั่วกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้อย่างสงบนิ่งที่สนามข้างนอก

ข้างกายเขามีชายวัยกลางคนรูปร่างอ้วนท้วม ยืนมองเสิ่นเฟยฝานด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสาร

“ท่านฑูตเจิ้นเยว่ ต้องทำเช่นนี้จริงๆหรือครับ”

เสิ่นซานเชียนมองดูหลินมั่ว และถามอย่างระมัดระวัง

“หยกไม่ผ่านการเจียระไนก็ไม่มีค่า หัวหน้าเสิ่น เด็กคนนี้หากตั้งแต่เล็กๆท่านฝึกฝนอย่างจริงจังแล้วล่ะก็”

“ตอนนี้เดาว่าเขาก็สามารถเป็นกำลังหลักคนใหม่ของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ของมณฑลต้าฉวีไปแล้ว”

หลินมั่วยกชามน้ำชาขึ้นมาจิบ เเล้วให้เสี่ยวเฮยคอยรินชาให้

เสิ่นซานเชียนเห็นท่าทางของเสิ่นเฟยฝาน ในดวงตามีความกระวนกระวายใจ สุดท้ายก็สู้กัดฟันทน

ลูกเอ๋ย ลูกอย่าตำหนิพ่อเลยนะ ทั้งหมดนี้ก็ล้วนทำพื่อลูก

เเสงแดดเเผดเผา ร่างของเสิ่นเฟยฝานเริ่มตุปัดตุเป๋

ทั่วตัวเขาเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ แต่สายตายังคงแน่วแน่

เขากัดฟันแน่น ภายในใจคำรามไม่หยุด

“วิ่งเพื่อฉันซิ!”

ร่างกายของเสิ่นเฟยฝานพลันร้อนผ่าน ทำให้ความเร็วของเขาพุ่งเร็วขึ้นทันใด

“ท่านฑูตเจิ้นเยว่ ได้ท่านเป็นผู้ชี้เเนะเขาด้วยตัวเอง เป็นโชคดีของเขาแล้วครับ”

“ท่านควรฝึกอย่างไรก็ฝึกอย่างนั้นครับ ไม่ต้องออมมือ”

เสิ่นซานเชียนวางเสิ่นเฟยฝานไว้ในที่ร่ม แล้วพูดกับหลินมั่วด้วยความเคารพ

“ท่านฑูตเจิ้นเยว่ นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปตระกูลเสิ่นของผมจะเป็นหุ้นส่วนที่เเข็งเเกร่งที่สุดของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้”

เมื่อเห็นเสิ่นซานเชียนเดินจากไปอย่างเร่งรีบ ใบหน้าของหลินมั่วก็มีรอยยิ้ม

เสิ่นซานเชียนคนนี้เป็นคนฉลาดคนหนึ่ง

รู้ว่าต้องทำอะไรในเวลาไหน และภายใต้สถานการณ์อะไรควรทำเรื่องอะไร

เมื่อครู่ที่เขาพูดว่าจะให้ตระกูลเสิ่นเป็นหุ้นส่วนที่แข็งแกร่งที่สุดของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้

ก็คือต้องการจะบอกหลินมั่ว ว่าต่อไปเงินทุนของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ พวกเขาจะรับผิดชอบทั้งหมด

เพื่อให้หลินมั่วใส่ใจเสิ่นเฟยฝานให้มากขึ้น

เสิ่นเฟยฝานที่อยู่ที่ร่มพยายามลืมตาทั้งคู่ขึ้น

“ทำไมผมรู้สึกว่าเห็นพ่อของผม”