หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3311

“หัวหน้าเสิ่นเป็นผู้ที่มีชื่อเสียง น่าเสียดายมีลูกชายไม่เอาไหน”

ชายชราไม่ได้ไปมองปฏิกิริยาของเสิ่นเฟยฝาน สายตาของชายชรามองไปที่ไท่จื่อ

“คุณคือใครกันแน่ ทำไมถึงได้ทำ…”

ยังไม่ทันพูดจบ ชายชราก็เหลือบไปเห็นหลินมั่วที่ถือรูปปั้นอยู่ข้างหลัง

ดวงตาของเขาเบิ่งกว้าง

หลังจากแน่ใจว่าตัวเองไม่ได้ตาฝาด สีหน้าของชายชราก็เปลี่ยนไปทันที

“การกระทำของคุณทำให้ผมรู้สึกเคารพอย่างยิ่ง ลูกชายของหัวหน้าตระกูลผมเป็นคนซุกซน”

“การที่ได้คุณทั้งสองมาอบรมสั่งสอนเขา นับว่าเป็นโชคดีของเขาจริงๆครับ”

เสิ่นซานเชียนหัวหน้าตระกูลเสิ่นเคารพเขามาก

ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใด เขาจะต้องยุติเรื่องราวในวันนี้ให้ได้

แม้แต่ตระกูลมู่หรงซึ่งเป็นตระกูลที่ทรงอิทธิพลที่สุดในเมืองไห่ฟาง

ยังไม่กล้าเผชิญหน้ากับหลินมั่วอย่างเปิดเผย ได้เเค่ลอบทำร้ายหลินมั่วลับๆเหมือนหนูเท่านั้น

แม้ว่าตระกูลเสิ่นจะมีทรัพย์สินมหาศาล และร่ำรวยที่สุดในเมืองไห่ฟาง

แต่รากฐานของตระกูลยังอ่อนแอ ไม่เเข็งแรงเท่าตระกูลมู่หรง

“ท่านหลิว เขาตบผม!”

เสิ่นเฟยฝานที่พยายามจะลุกขึ้นยืนมองไปที่ชายชราอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง

เขาในฐานะคุณชายตระกูลเสิ่น วันนี้ต้องโดนคนตบ

คุณเป็นเเขกผู้มีเกียรติของตระกูลเสิ่นของผม ไม่เพียงไม่ช่วยผมตบกลับไป ยังมาขอบคุณคนที่ตบผมอีก

“หุบปาก คราวนี้กลับไปคุณเตรียมตัวรอรับโทษซะ!”

ท่านหลิวหันไปจ้องเสิ่นเฟยฝานอย่างเข้มงวด

ไอ้บ้านี่วันๆ รู้จักแต่สร้างปัญหา

ครั้งนี้เสิ่นซานเชียนถึงกับสั่งปิดประตูทุกบาน คิดไม่ถึงว่าเขายังหนีออกมาได้

หนำซ้ำยังประจวบเหมาะไปผิดใจกับหลินมั่วฑูตเจิ้นเยว่คนนี้คนที่ไม่ควรไปยุ่งด้วย

หากจัดการสถานการณ์นี้ไม่ได้ ตระกูลเฉินทั้งตระกูลจะต้องล่มสลาย

ไท่จื่อมองท่านหลิวด้วยความสนใจ แล้วพูดขึ้นด้วยความสนใจเป็นอย่างยิ่งว่า

“ดูท่าชายชราคนนี้จะจำพวกเราได้”

“เรื่องราวของหลินมั่วฑูตเจิ้นเยว่กับคุณไท่จื่อเป็นที่รู้จักกันดีตั้งนานแล้ว”

หลินมั่วเดินมา พูดกับชายชรา

“ท่านฑูตเจิ้นเยว่ คุณชายของพวกเราเป็นเพียงเด็กหัวรั้นไม่ประสีประสา ไม่ต้องทำเช่นนี้ได้ไหมครับ”

หลินมั่วดูท่าทางของท่านหลิว แล้วส่ายหน้าเบาๆพลางพูดว่า

“เขามีพรสวรรค์ไม่เลว แต่ขาดการฝึกฝน สามารถมาเรียนรู้กับผมสักพัก”

เมื่อครู่หลินมั่วสังเกตุเห็นว่าร่างกายของเสิ่นเฟยฝานค่อนข้างแข็งแรง

โดนไท่จื่อเตะเเล้วสามารถลุกขึ้นมาได้อย่างรวดเร็วขนาดนั้น ก็ถือว่าไม่เลว

“นี่…”

ท่านหลิวลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่เมื่อมองไปที่เสิ่นเฟยฝานที่หัวรั้นอยู่ด้านหลัง

“ได้ครับ ต้องขอรบกวนท่านฑูตเจิ้นเยว่สั่งสอนให้มากๆหน่อยครับ”

ท่านหลิวพยักหน้าอย่างหนักแน่น แล้วหันไปพยุงบอดี้การ์ดสองคนที่หนักอย่างน้อยหนึ่งร้อยกิโลออกไป

เหลือไว้แค่เสิ่นเฟยฝานคนเดียวที่ยืนงงเล็กน้อยอยู่ตรงนั้น

ตัวเองโดนท่านหลิวทรยศแล้วใช่ไหม

กำลังคิดจะหนี เสิ่นเฟยฝานก็เห็นใบหน้าไท่จื่อยิ้มเยาะ