หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3318

ในตรอกเล็กๆ คนชุดดำมองไปที่รูเล็กๆบนผนังด้วยความตกใจ

เขาถูกค้นพบแล้ว นี่คือคำเตือนจากหลินมั่ว!

เขาต้องการประกาศบอกเขาและผู้ที่อยู่เบื้องหลังเขารู้ว่า

เขาหลินมั่วไม่ใช่เสือกระดาษ

หากยังมายุ่งกับเขาอีก คราวหน้าที่จะโดนเจาะ

ก็คือหัวใจของเขา…

ไม่ไกลจากคนชุดดำ คนสนิทของมู่หรงเจียงเหอ ผู้ที่เขาตั้งชื่อให้ว่าอี ก็คือมู่หรงอี ก็สีหน้าซีดขาวเช่นกัน

เมื่อเทียบกับคนชุดดำที่ไม่ได้รับบาดเจ็บแม้เเต่น้อย

แขนของมู่หรงอีเนื้อขาดไปชิ้นหนึ่ง

ฝุ่นละคองเกาะอยู่ที่บาดเเผลทำให้เจ็บปวด

ทว่าเขากลับกัดฟันเเน่น ไม่ส่งเสียงร้องออกมาเลย

มู่หรงเจียงเหอส่งเขามาจุดประสงค์เพื่อสังหารในเวลาสำคัญ

ถ้าชายชุดดำนั่นมีแผนการอะไรอย่างอื่น

มู่หรงอีจะจัดการลงมืออย่างลับๆ ทำให้เขาตายทันที

หลินมั่วเห็นว่าไม่มีความเคลื่อนไหวใดๆในตรอก จึงไม่ได้ไปมองตรงตรอกนั่นอีก

เมื่อครู่เขาใช้พลังเสียงส่งข้อความไปโดยตรง กระจายคำพูดของเขาเข้าไปในตรอก

อยากดูว่าหนูสองตัวนั่นจะกระโดดออกมาเองไหม

ผลลัพธ์ ไอ้คนที่ทำตัวลับๆล่อๆชีวิตกำลังจะดับลงในไม่ช้าก็ยังคงทำตัวลับๆล่อๆอยู่อีก

หลินมั่วไม่ได้ลงมือต่อ และหันไปยังไท่จื่อ

“ไปเถอะ พวกเราไปเดินเล่นที่อื่น”

หลินมั่วพาไท่จื่อที่ยังงงๆเดินไปยังที่อื่นไกล

แต่มู่หรงอีในตรอกเช็ดเหงื่อเย็นบนหน้าผากเนื่องจากความเจ็บปวด

ไม่ไปสนใจบาดแผลซีดขาวที่เผยออกมาอีก

และหยิบลูกบอลเล็กๆออกมาจากกระเป๋าเสื้อ

บดขยี้ที่นิ้วทันที

ผงต้านการอักเสบสีขาวกระจายอยู่บนแขนของมู่หรงอี

ใบหน้าภายใต้หน้ากากเต็มไปด้วยรอยยิ้มกว้าง

แต่ว่า รอยยิ้ม…ขมขื่นมาก

น้ำเสียงของคนใช้เต็มไปด้วยความโกรธเคืองที่ยากจะควบคุม และคำรามใส่มู่หรงอี

“ทรยศ ทั้งหมดนี่พวกแกบีบบังคับฉันไม่ใช่เหรอ!”

“มู่หรงเจียงเหอส่งฉันไปตาย ฉันไม่ได้ปฏิเสธ แม้กระทั่งทำลายเสียงของตัวเอง เพื่อไม่ให้ค้นพบได้ง่ายๆ”

“แต่พวกแกปฏิบัติกับฉันอย่างนี้หรอ”

ขอบตาของคนใช้มีน้ำตาไหลรินลงมาสองข้าง

เมื่อคนเศร้ามากถึงขีดสุดจะทำอย่างไร

คนใช้ไม่รู้ แต่เขารู้ว่าตอนนี้ ภายในใจเหลือไว้เพียงความเศร้าโศก…และความแค้น!

เขาจับคอเสื้อของมู่หรงอีเอาไว้แน่น อีกมือหยิบมีดสั้นปาดที่คอของเขาจนเลือดไหลซิบ

กระเเสเลือดไหลไปตามคอของมู่หรงอี

ทว่าความเกลียดชังในสายตาของคนใช้ไม่ได้ลดน้อยลง มันทวีคูณขึ้น!