หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3317

“คุณคนนี้ คุณจริงจังใช่ไหม”

สายตาของเหล่าเมาเปลี่ยนจากเดิมที่มีความระแวงกลายเป็นความโลภ

นั้นมันห้าร้อยล้านเชียวนะ เพียงพอที่จะทำให้ตัวเองกลับมาเริ่มต้นใหม่ได้

ตอนนี้เขาไม่สนใจแล้วว่าคนชุดดำตรงหน้าจะเป็นใคร

ขอแค่เขาให้เงินมากพอ หมู่บ้านนั่นก็ย่อมเป็นของเขา

“ปัง!”

กระเป๋าเดินทางสีเงินถูกคนชุดดำโยนไปที่ปลายเท้าของเหล่าเมา

“ข้างในนี่คือเงินมัดจำสองล้าน คุณดูได้”

เหล่าเมายกกระเป๋าเดินทางขึ้นมา หลังจากเห็นเงินสดที่วางอย่างเป็นระเบียบอยู่ข้างใน ใบหน้าก็ปรากฏรอยยิ้มกว้างออกมา

“คุณคนนี้ พวกเราต้องการเงินมัดจำหนึ่งเปอร์เซ็นต์ พวกนี้ ยังไม่พอ”

“พวกนี้คือเงินค่าเสียหายที่คุณต้องไปจ่ายให้ผู้ชายคนนั้นค่าผิดสัญญา เงินที่เหลือทั้งหมดจะส่งให้ทีหลัง”

คำพูดของคนชุดดำทำให้รอยยิ้มบนใบหน้าของเหล่าเมายิ่งกว้างขึ้นไปอีก

แม้จะไม่รู้ว่าทำไมหมู่บ้านนั่นของเขาจู่ๆก็เป็นที่ต้องการขนาดนี้

แต่ภายในใจของเหล่าเมาก็เข้าใจดี ว่าตอนนี้หมู่บ้านนั่นไม่ใช่ของเขาอีกแล้ว

ขืนดันทุรังต่อไป มีแต่จะทำให้เขาอายุสั้น

มิสู้ขายไปในราคาดีๆ แล้วค่อยเริ่มต้นใหม่

…

ค่ำคืนผ่านไป รุ่งเช้าก็มาถึง

ตอนเช้าเจ็ดโมงครึ่ง หลินมั่วกับไท่จื่อกำลังนั่งกินอาหารเช้าใกล้ๆกับหมู่บ้าน

“ลูกพี่ พวกเรานัดไว้แปดโมงไม่ใช่เหรอ นี่เจ็ดโมงครึ่งแล้วทำไมยังไม่มา”

ไท่จื่อยกน้ำเต้าหู้ในมือขึ้นดื่ม แล้วถามหลินมั่ว

ปกติแล้วการทำธุรกิจแบบนี้คนที่มาถึงก่อนเวลาครึ่งชั่วโมงถือว่าเป็นการเเสดงความจริงใจ

แม้กระทั่งหลินมั่วก็มาแต่เช้าก่อนครึ่งชั่วโมงและพาไท่จื่อมารับประทานอาหารเช้า

แต่นี่ใกล้จะเเปดโมงแล้ว เหล่าเมายังมาไม่ถึงอีก

“ไม่เป็นไร บางทีจู่ๆอาจมีธุระด่วน”

หลินมั่วส่ายหัวไปที่ไท่จื่อ เป็นสัญญาณให้เขาสงบสติอารมณ์

เวลาเดินไปเรื่อยๆ จนพระอาทิตย์เริ่มสูงขึ้น

เวลานี้ดวงตาทั้งคู่ของหลินมั่วดูล้ำลึกเย็นชาขึ้นมา

“ลูกพี่”

ไท่จื่อเรียกหลินมั่วที่ข้างหู

หลินมั่วหันมามองไท่จื่อที่ท่าทางขุ่นเคือง ยิ้มบางๆและพูดว่า

“ไม่เป็นไร ฉันไม่โกรธนายจะโกรธทำไม”

อย่างไรก็ตาม ภายใต้แสงแดดของดวงอาทิตย์ ใบหน้ายิ้มๆของหลินมั่ว ค่อนข้างเย็นชา

สายตาของเขากวาดมองไปรอบๆ แล้วหยุดนิ่งที่จุดหนึ่ง

“นายเห็นหนูตรงนั้นไหม”

หลินมั่วชี้ไปที่ตรอกเล็กๆใกล้ๆขณะที่ไท่จื่อมองเขาด้วยความงุนงง

“หนูบางตัวมักคิดว่าตัวเองซ่อนตัวได้ดี เเต่พวกมันกลับไม่รู้”

ปลายเท้าหลินมั่วกระโดดขึ้นเบาๆ ปาหินก้อนหนึ่งไปที่ตรอกเล็กๆด้วยความเร็วสูง

“ฉึก”

มีเสียงเบาๆดังขึ้น