หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3325

หัวหน้าตระกูลตระกูลหวังที่เดิมทีพูดด้วยความเหน็บแนมก็ไม่ได้เหน็บแนมอีกต่อไป

สายตาของเขามองไปยังมู่หรงเจียงเหอและรอคอยคำพูดของอีกฝ่าย

“ตอนนี้สถานที่ที่ปลอดภัยแห่งเดียวอาจมีเพียงคฤหาสน์ของหัวหน้าตระกูลตระกูลหวัง”

“ผมจึงเชิญทุกคนมารวมตัวกันที่นี่ในครั้งนี้”

คำพูดของมู่หรงเจียงเหอทำลายภาพลวงตาของหัวหน้าตระกูลทุกคนไปจนหมดสิ้น

สีหน้าของพวกเขาเปลี่ยนไปทีละคน

บรรยากาศภายในห้องอึมครึมขึ้นมาทันที

แต่สีหน้าของหัวหน้าตระกูลดูย่ำแย่ยิ่งกว่าเดิม

เขากวาดสายตามองไปยังหัวหน้าตระกูลทุกคนในห้อง หัวใจยังคงเต้นระส่ำ

แม้สิ่งที่มู่หรงเจียงเหอพูดจะเป็นเรื่องดี แต่เนื้อหาที่พูดออกมาเหมือนเป็นการเยาะเย้ยเขาอยู่

ใช่ ฉันเป็นเศรษฐีใหม่ ไม่ได้มีบ้านของบรรพบุรุษอย่างพวกนาย

แต่พวกนายทุกคนก็พยักหน้าเห็นด้วยกับสถานการณ์ทุกอย่าง

“จากข่าวคราวล่าสุดของสมาคมศิลปะการต่อสู้ หลินมั่วคิดจะเปลี่ยนชุมชนให้เป็นสถาบันศิลปะการต่อสู้”

“นักเรียนที่มีผลการเรียนโดดเด่นในสถาบันศิลปะการต่อสู้จะเข้าร่วมกลุ่มพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หลังจากที่เรียนจบ”

คำพูดของมู่หรงเจียงเหอระเบิดขึ้นในใจของทุกคนอีกครั้งราวกับปรมาณู

การที่พวกเขาเป็นตระกูลใหญ่ในเมืองไห่ฟางได้นานหลายปีขนาดนี้ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง

นั่นก็เพราะการผูกขาด

สมาคมศิลปะการต่อสู้ก่อนหน้านี้ถูกพวกเขาบังคับให้กินเต้าหู้กับผักกาดขาว

โดยพื้นฐานแล้วเรียกได้ว่าไร้ประโยชน์ไปเกือบครึ่ง

ต่อให้มีพรสวรรค์มากแค่ไหน ก็เก่งกาจสู้ศิษย์ในตระกูลไม่ได้

หลินมั่วแหกกฎนี้ครั้งแรกที่มาถึง

ไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับทุกตระกูลที่จะตัดทุนให้กับสมาคมศิลปะการต่อสู้โดยตรง

แต่การที่หลินมั่วแหกกฎข้อนี้ อิทธิพลของคนทั่วไปที่มีต่อตระกูลก็ไม่ได้มากมายขนาดนั้น

อย่างไรเสียการที่มีจำนวนคนน้อยไม่ได้ทำให้เกิดความวุ่นวายใดๆ

แต่ตอนนี้ถ้าหลินมั่วเปิดสถาบันศิลปะการต่อสู้แห่งแรกได้สำเร็จ

มู่หรงเจียงเหอหรี่ตาลง เห็นว่าทุกคนมองมาที่ตน จึงพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำ

“ตอนนี้ไม่มีกลยุทธ์อะไรอีกแล้ว ต้องสู้หลังชนฝาเท่านั้น”

เขาตบโต๊ะอย่างรุนแรงหนึ่งทีพร้อมตะโกนด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความฮึกเหิม

“หลินมั่วอย่างเขาอยากสร้างปัญหาให้เรา เราก็ต้องสร้างปัญหาให้เขาเหมือนกัน !”

“ไอ้หลินมั่วมันอยากสร้างสถาบันศิลปะการต่อสู้ เราก็ต้องคิดร้อยพันวิธีเพื่อสร้างความยุ่งยากให้”

“ต้องเปลี่ยนวัสดุในการก่อสร้าง ตัดพลังของพวกเขาอย่างเงียบเงียบ จนถึงขั้น…เอาชีวิต!”

แววตาของมู่หรงเจียงเหอเต็มเปี่ยมไปด้วยแรงอาฆาตพยาบาท น้ำเสียงก็เยือกเย็นเหมือนน้ำแข็ง

“สถาบันศิลปะอยากได้ครูใช่มั้ย?”

“ติดต่อครูสอนศิลปะการต่อสู้ทุกคนและถามพวกเขาว่าพวกเขายินดีที่จะเซ็นสัญญาสิบปีกับเรารึเปล่า”

“ต่อให้สำเร็จ เราก็ทำอะไรหลินมั่วไม่ได้ แถมยังทำอะไรนักเรียกพวกนั้นไม่ได้ด้วยใช่มั้ย?”

คำพูดของมู่หรงเจียงเหอกระตุ้นการสนับสนุนจากเหล่าหัวหน้าตระกูล

เขารอเวลาที่จะเอาเรื่องที่หลินมั่วผูกขาดมาเพื่อสะสางบัญชีแค้นมานานแล้ว