หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3331

เมื่อเห็นว่าหลินมั่วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา เหอเอ้อร์รีบพยักหน้า

หลังจากลังเลสักพัก เหอเอ้อร์จึงถามหลินมั่ว

“ท่านทูตเจิ้นเยว่ครับ ฝั่งหลิวเยี่ยเซี่ยงต้องไปล้อมต่อหรือไม่”

“เหลือไว้สักกี่คนเฝ้าดูที่นั่น ส่วนที่เหลือให้ถอนตัวกลับมาได้”

หลังจากเดินออกจากสำนักงานของเหอเอ้อร์

หลินมั่วพลันนึกถึงห้องฝึกซ้อมบนชั้นสองที่มีเด็ก ๆ

ไม่รู้ว่าในสองวันที่ผ่านมา กินดีหรือเปล่า มีความก้าวหน้าบ้างไหม

ด้วยความคาดหวังเล็กน้อย หลินมั่วเดินไปที่ประตูห้องฝึกซ้อม

เมื่อเปิดประตูออกไป เขาได้ยินเสียงดังพร้อมกัน

หลินมั่วเดินไปที่ทางเข้าพบกับเด็ก ๆ

พวกเขายืนตรงอย่างเป็นระเบียบและพูดท่องเสียงดัง

“ก่อนจะฝึกศิลปะการต่อสู้ ต้องฝึกฝนคุณธรรมก่อน ผู้ที่มีคุณธรรมน้อยจะไม่สามารถเรียนรู้ได้ วรรณกรรมช่วยให้ประเทศสงบสุข, ศิลปะการต่อสู้…”

เสียงของเด็ก ๆ ที่ยังคงดูอ่อนเยาว์ทำให้หลินมั่วมีรอยยิ้มเล็กน้อย

เด็กเหล่านี้คือลูกหลานของประเทศและความหวังในอนาคตของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้อีกด้วย

หลินมั่วไม่พูดอะไร เขาค่อย ๆ ถอยออกไป

การที่เขาไปตอนนี้อาจจะรบกวนการสอนของครู

กลับมาที่โรงแรมที่พัก เมื่อหลินมั่วเปิดประตูห้อง เขาก็เห็นเงาของคนที่เคารพ

“พี่ใหญ่ ยินดีต้อนรับกลับบ้าน!”

หลินมั่วมองไปที่เสิ่นเฟยฝานที่มีท่าทางเคารพและถือขวดน้ำอยู่ในมือ

หลินมั่วเงียบ ๆ มองไปที่ไท่จื่อที่อยู่ไกลออกไป

ไท่จื่อยังคงมีรอยยิ้มที่มั่นใจและภาคภูมิใจเหมือนกับบอกหลินมั่ว

“พี่ใหญ่ ดูสิ ฉันฝึกฝนเด็กคนนี้ได้ดีขนาดไหน”

หลินมั่วรับขวดน้ำจากมือของเสิ่นเฟยฝาน มองไปที่ท่าทางของเด็กและถอนหายใจในใจ

“ดูเหมือนเด็กคนนี้จะมีรอยแผลทางจิตใจจากไท่จื่อนะ”

เขาคิดในใจว่าแม้เขาจะไม่อยู่ไม่นาน ไท่จื่อก็ทำอะไรกับเสิ่นเฟยฝาน

จนทำให้เด็กหนุ่มที่อยู่ในช่วงวัยรุ่นต่อต้านต้องกลายเป็นเด็กดี

“อาจารย์ ท่านกลับมาแล้ว”

“วันนี้อากาศร้อนมากเลยพี่ใหญ่ ฉันเลยเหงื่อออกง่าย”

หลินมั่วมองไปที่ลมแรงที่พัดผ่านนอกหน้าต่างแล้วเงียบไป

“ท่านคงไม่สอนสิ่งที่ไม่ดีให้เสี่ยวเฮยใช่ไหม?”

คำพูดของหลินมั่วทำให้ไท่จื่อใจเต้นอย่างรวดเร็ว เขารีบอธิบาย

“พี่ใหญ่ นายรู้จักฉันดี แน่นอนว่าฉันจะไม่สอนสิ่งที่ไม่เหมาะสมให้เด็ก ๆ”

หลินมั่วมองดูไท่จื่อที่ยิ้มแหย ๆ ด้วยความสงสัยอย่างมาก

สุดท้ายเขาก็พยักหน้าและไม่ได้ถามต่อเกี่ยวกับเรื่องนี้

ไท่จื่อรู้สึกโล่งอก

ถ้าหลินมั่วรู้ว่าตนเองสอนอะไรให้เสี่ยวเฮยไปบ้างในช่วงนี้

วันนี้ปีหน้าอาจจะเป็นวันครบรอบวันตายของตัวเอง

“คุณสอนตำราลามกให้เสี่ยวเฮยสมบูรณ์ไหม”

“แน่นอนครับ นั่นคือสมบัติที่เก็บรักษามาหลายปีเชียวนะ”

ไท่จื่อพูดโดยไม่รู้ตัวแล้วตัวเขาก็หยุดชะงักไปทันที