หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3333

เวลาสามวันผ่านไปในพริบตา

ในช่วงสามวันที่ผ่านมาหลินมั่วจัดการกับคนรับใช้ทั้งหกที่ เหอเอ้อร์จับตัวมาได้

จากการขู่เข็ญลงโทษด้วยเครื่องทรมาน พวกเขาสารภาพออกมาอย่างรวดเร็ว

คนเหล่านี้ล้วนเป็นหุ่นเชิดของตระกูลหวัง ซึ่งครั้งนี้ได้รับคำสั่งจากผู้นำตระกูลหวังทำลายวัสดุก่อสร้างเหล่านี้

หลินมั่วให้เหอเอ้อร์ขังพวกเขาไว้ในพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ก่อนและได้แนะนำเสี่ยวเฮยด้วยตัวเอง

ไท่จื่อ...

เพิ่งลุกจากเตียงเมื่อวาน

ก่อนหน้านั้นเขาถูกหลินมั่วทำร้าย และหลินมั่วยังไม่ได้รักษาตัวให้เขา

ฉะนั้นเขาจึงนอนทรมานบนเตียงเป็นเวลาสองวัน

“พี่ใหญ่ ให้ฉันไปส่งกำลังใจคุณไหม”

ไท่จื่อได้ยินว่าหลินมั่วกำลังจะออกไปแข่งขันทักษะการแพทย์กับหมอผีเขาจึงรีบเข้ามาและพูดกับหลินมั่วด้วยความตื่นเต้น

หลินมั่วมองท่าทีของไท่จื่อด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย

เขาสงสัยว่าไท่จื่อจะถือปืนกลขณะเชียร์หรือไม่

และฆ่ากองเชียร์ของอีกฝ่ายทุกคน

“ไม่ต้องหรอก ก่อนเที่ยงฉันก็กลับมาแล้ว”

หลินมั่วส่ายหัวและเดินออกไปพร้อมกับเสี่ยวเฮย

เสี่ยวเฮยยังเด็ก พาเขาออกไปเปิดหูเปิดตาได้

ไท่จื่อมองหลังของหลินมั่วที่พาเสี่ยวเฮยออกไปด้วยความรู้สึกเศร้าใจ

อย่างที่คิดไว้ เขาถูกทิ้ง...

หลังจากที่ทั้งสามคนออกไปแล้ว เสิ่นเฟยฝานก็เก็บโต๊ะอย่างเงียบๆ

เขาในตอนนี้เหมือนกลายเป็นคนละคน

เงียบขรึมพูดน้อยลงและทำมากขึ้น

ซึ่งมันเกิดจากพิษทางใจที่ไท่จื่อทำกับเขา...

วันนั้นหลังจากที่หลินมั่วออกไป

ไท่จื่อลากเสิ่นเฟยฝานเข้าไปในห้องและคุยกับเขาเป็นการส่วนตัวหนึ่งชั่วโมง

เมื่อเสิ่นเฟยฝานออกมาดูเคร่งเครียดมาก

“ห้ามมาว่าอาจารย์ของฉัน!”

เสียงตะโกนของเสี่ยวเฮยทำให้ฝูงชนโดยรอบที่กำลังแสดงความเห็นหยุดไปสองสามวิ

ต่อมาบทสนทนาของพวกเขาจากหลินมั่วก็เปลี่ยนเป็นเสี่ยวเฮย

“ดูเด็กคนนี้สิ อายุแค่นี้ยังเรียกคนไร้ยางอายอย่างแกว่าอาจารย์”

“ถ้าเป็นฉัน คงยัดขี้เถ้าให้ตายตั้งแต่เกิดแล้ว”

“ฉันรู้จักเด็กคนนี้ เขาเป็นลูกชายแม่ม่ายที่อยู่ชานเมือง”

“แม่ม่าย?”

“ใช่ พ่อของเขาถูกของแม่กาลกิณีฆ่าตายไปนานแล้ว”

“มิน่าถึงรับคนหน้าด้านแบบนี้เป็นอาจารย์ พวกคุณว่าแม่ของเขาจะ…”

“ใครจะไปรู้ เลี้ยงลูกคนเดียวจนโตขนาดนี้ คิดว่าคงมีมลทินไปตั้งนานแล้ว”

"อย่างว่าคนอยู่กับคน พวกขยะก็อยู่กับขยะ!"

คำต่อว่าที่รุนแรงและเสียงดังของฝูงชนโดยรอบ ทำให้น้ำตาเสี่ยวเฮยค่อยๆไหลออกมา