หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3343

“อีกอย่างเขาไม่ได้ข้องเกี่ยวกับเรื่องของตระกูลมู่หรงมาหลายปีแล้ว”

“การออกมาครั้งนี้ คาดว่าต้องเกิดอะไรขึ้นภายในตระกูลมู่หรงแน่ ๆ “

หลังจากได้ฟังคำอธิบายของเหอเอ้อร์ หลินมั่วก็พยักหน้าลงเบาๆ

เป็นเหตุการณ์คลาสสิกที่เด็กก่อปัญหาแล้วผู้ใหญ่ต้องออกมาแก้

สายตาของหลินมั่วหันไปมองที่มู่หรงโจว ก่อนจะพูดขึ้น

“ว่ามาสิท่านผู้เฒ่า ผมอยากฟังว่าท่านอยากจะพูดอะไร”

คำพูดของหลินมั่วทำให้สีหน้าของมู่หรงโจวเต็มไปด้วยอาการดีใจ

การที่ตอนนี้อีกฝ่ายยอมฟังในสิ่งที่ตนพูด นั่นแสดงว่าตระกูลมู่หรงยังพอมีทางรอด

“ท่านผู้มีอำนาจทั้งสอง ผมรู้ว่าพวกท่านมาที่นี่ทำไม”

“มู่หรงเจียงเหอมีความคิดชั่วร้าย เขาลอบวางแผนให้คนไปเล่นงานท่านทูตเจิ้นเยว่”

“อีกทั้งยังทำแบบนี้หลายครั้งต่อหลายครั้ง ผมเข้าใจดีหากท่านทูตเจิ้นเยว่จะโกรธ”

หลินมั่วกางร่มสีดำในมือ สายตาของเขามองไปยังอีกฝ่ายอย่างนิ่งสงบ

เขารู้ว่าอีกฝ่ายคงไม่ได้ถ่อมาถึงที่นี่เพื่อพูดแค่เรื่องพวกนี้เท่านั้น

“แต่ทั้งหมดเป็นการกระทำทางฝั่งของมู่หรงเจียงเหอเพียงเท่านั้น”

“สมาชิกตระกูลมู่หรงคนอื่น ๆ แทบจะไม่รู้เรื่องนี้เลย”

“ท่านทูตเจิ้นเยว่ ไม่ว่าท่านจะสะกดจิตหรือใช้วิธีการอื่น ๆ”

“สมาชิกตระกูลมู่หรงคนอื่น ๆ ก็ไม่ได้เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้”

“สมาชิกตระกูลมู่หรงยินดีขับไล่คนอกตัญญูอย่างมู่หรงเจียงเหอออกไป อีกทั้งยินดีที่จะส่งตัวสมาชิกในตระกูลทางฝั่งของเขาที่มีส่วนเกี่ยวข้องในเรื่องนี้ให้ท่าน”

“ขอเพียงให้ท่านทูตเจิ้นเยว่ไว้ชีวิตคนอื่น ๆ ในตระกูลมู่หรงที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรด้วย!”

มู่หรงโจวก้มลงคำนับหลินมั่ว

เขาไม่ได้โกหกหลินมั่ว

ผู้ที่มีส่วนร่วมในการลอบทำลายหลินมั่วก็มีเพียงสมาชิกในตระกูลทางฝั่งของมู่หรงเจียงเหอเท่านั้น

ส่วนสมาชิกคนอื่นๆ ในตระกูลมู่หรง ส่วนใหญ่แค่ดูอยู่เฉย ๆ โดยไม่พูดอะไร

พวกเขาไม่ยินยอมที่จะทำเรื่องแบบนี้

แต่เพราะมีฐานะเป็นคนในตระกูล พวกเขาก็ไม่สามารถเข้าไปขัดขวางได้

ฝนที่ตกหนักกระหน่ำลงมาที่หลังของมู่หรงโจว ทำให้ใบหน้าที่เคยมีเลือดฝาดค่อย ๆ ซีดลง

เขามีเวลาเหลือไม่มากแล้ว

หลินมั่วมองมู่หรงโจว ก่อนจะยิ้มออกมา

“เอาเป็นว่า...”

เขายืนอยู่หน้าประตู ก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง

“พี่ ตระกูลมู่หรงกำลังตกที่นั่งลำบาก นอกจากพี่แล้วก็ไม่มีใครสามารถช่วยได้”

“พี่เก็บตัวบำเพ็ญเพียรมาสามสิบปี ตอนนี้ควรจะออกมาได้แล้ว!”

เสียงของมู่หรงเจียงเหอดังก้องสะท้อนอยู่บนยอดเขา

เวลาผ่านไปเรื่อย ๆ แต่ภูเขาแห่งนี้กลับไม่มีเสียงใดตอบกลับมู่หรงเจียงเหอเลย

ถ้าอยู่ด้านนอก คนอื่นคงคิดว่าเขาเป็นคนบ้าไปแล้ว

ท่ามกลางพายุที่โหมกระหน่ำ มู่หรงเจียงเหอมองไปที่บ้านหินตรงหน้านิ่ง ๆ เขาไม่ได้พูดอะไรออกมา

แม้จะไม่มีเสียงตอบรับ เขาก็ยังไม่จากไป

มู่หรงเจียงเหอเชื่อว่า ถ้ามู่หรงไห่ พี่ชายของเขา ตายไปแล้วจริง ๆ

บ้านหลังนี้จะต้องพังทะลายลงมาตามคำที่เขาเคยพูดเอาไว้

ทันใดนั้น ในภูเขาที่มีเพียงเสียงฝนตก ก็มีเสียงอันแผ่วเบาดังขึ้น

บ้านหินตรงหน้ามู่หรงเจียงเหอก็มีการสั่นไหว

บนกำแพงเกิดรอยแตกร้าวขึ้น

ในชั่วพริบตา บ้านหินก็พังทลายกลายเป็นเศษหินชิ้นเล็กชิ้นน้อยที่ปลิวกระจายไปทั่ว!