หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3349

“เจียป๋ายเลวี่ย ฉันจะไปที่มณฑลต้าฉวีเพื่อแก้แค้นหลินมั่ว”

ณ ฟาร์มแห่งหนึ่งในประเทศเฟื่องฟ้า

ซีโอปีโรในชุดรัดรูปเดินมาหาเจียป๋ายเลวี่ยที่กำลังแปรงขนม้าอยู่

ขาเรียวที่ถูกห่อหุ้มด้วยกางเกงหนังสีดำของเธอสามารถดึงดูดสายตาของผู้ชายนับไม่ถ้วน

รูปร่างของซีโอปีโรถูกเน้นให้ชัดเจนอย่างสมบูรณ์แบบ

แต่ขาที่เรียวสวยคู่นี้กลับไม่ได้ดึงดูดความสนใจของเจียป๋ายเลวี่ยเลย

เจียป๋ายเลวี่ยสวมชุดคาวบอยและหมวกใบใหญ่ เขากำลังแปรงขนม้าอย่างตั้งใจ

เมื่อซีโอปีโรเห็นว่าเจียป๋ายเลวี่ยไม่สนใจตัวเอง

อีกทั้งยังเอาแต่มองม้าตัวนั้น

“เจียป๋ายเลวี่ย ฉันกำลังคุยกับนายอยู่นะ!”

ในที่สุด เจียป๋ายเลวี่ยก็หยุดแปรงขนม้า และวางแปรงเหล็กลงบนพื้น

เขามองมาทางซีโอปีโรด้วยสายตาแข็งกร้าว

“ท่านเห็นไหม”

“เห็นอะไร”

ซีโอปีโรมองใบหน้าที่หล่อเหลาของเจียป๋ายเลวี่ย พร้อมทั้งเอ่ยถามด้วยความสงสัย

“ความกลัว ความไร้ความสามารถ และความเฉยชาในแววตาของผมไง!”

เจียป๋ายเลวี่ยพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง

ราวกับเขากำลังพูดถึงเรื่องเล็กที่ไม่สำคัญอะไรเลย

ในตอนนี้ เขาดูเหมือนแค่เป็นชาวไร่ชาวสวนธรรมดา ๆ คนหนึ่งเท่านั้น

ความร่ำรวยและอำนาจล้นฟ้าที่เคยมีในอดีต

ตอนนี้สำหรับเจียป๋ายเลวี่ยมันดูช่างไร้ความหมาย

สิ่งที่เขาต้องการมากที่สุดในตอนนี้คือ การได้ใช้ชีวิตอย่างสงบในมุมเล็ก ๆ แห่งนี้

ไม่แน่ว่าในอีกหลายปีต่อมา เขาอาจสามารถพูดกับคนอื่น ๆ ด้วยความภาคภูมิใจได้

“ครั้งหนึ่งผมเคยเป็นเจ้าชายที่ทรงอำนาจ”

แต่มันก็เท่านั้น

“แค่หลินมั่วคนเดียว ทำให้นายตกต่ำถึงขนาดนี้เลยเหรอ”

น้ำเสียงของซีโอปีโรเต็มไปด้วยการเย้ยหยันและดูถูก

เธอไม่เชื่อว่าเจียป๋ายเลวี่ยจะสูญเสียปณิธานไปเพียงเพราะอุปสรรคเล็กน้อยแค่นี้

หรืออาจเป็นเพราะซีโอปีโรรู้สึกว่าเจียป๋ายเลวี่ยกำลังแกล้งทำ

“ใช่แล้ว ท่านซีโอปีโรที่เคารพรัก ผมกลัวแล้ว”

ซีโอปีโรจะต้องไปหาหลินมั่วเพื่อหาที่ตายแน่นอน แต่เขาก็ห้ามเธอไม่ได้

หลังจากผ่านเหตุการณ์มามากมาย มีสิ่งหนึ่งที่ซีโอปีโรยังไม่เข้าใจ

นั่นก็คือหลินมั่วไม่เคยแพ้เลย

ซีโอปีโรขึ้นไปนั่งบนรถ ก่อนจะออกคำสั่งแก่คนขับรถ

“ไปสนามบินประเทศเฟื่องฟ้า”

ใบหน้าของคนขับรถเต็มไปด้วยความลำบากใจออกมาอย่างเห็นได้ชัด

“คุณหนู คุณผู้ชายสั่งเอาไว้ว่าไม่ให้คุณเข้าใกล้สนามบินใด ๆ แม้แต่รถไฟความเร็วสูงก็ไม่อนุญาต”

ซีโอปีโรรู้สึกโมโหขึ้นมาทันที

เจียป๋ายเลวี่ย นายมันก็แค่เจ้าชายขี้แพ้ กล้าดียังไงมาดูถูกเธอแบบนี้

ตอนนี้แม้แต่คนขับรถยังกล้าขัดขืนคำสั่งเธอ

“อย่าลืมว่า เงินเดือนของนายทุกเดือน ฉันเป็นคนจ่าย”

ซีโอปีโรจ้องมองคนขับด้วยสายตาแข็งกร้าว

อีกฝ่ายทนความกดดันไม่ไหว จึงจำใจต้องสตาร์ทรถ

และขับไปยังสนามบินของประเทศเฟื่องฟ้า