หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3357

ฟังฮุ่ยนั้นไม่มีน้ำตาไหลออกเลย มีเพียงแต่เสียงร้องที่ดังลั่นไปทั่วคฤหาสน์

“ลูกสาวที่น่าสงสารของฉันหายตัวไปจนตอนนี้ยังไม่มีเบาะแสอะไรเลย”

“หลินมั่วคงจะลืมปั้นซย่าไปนานแล้ว ไม่คิดจะสนใจแล้ว!”

เสียงร้องของฟังฮุ่ยทำให้สวีเจี้ยนกงขมวดคิ้วแน่น

“เลิกร้องได้แล้ว!”

เสียงตะคอกของสวีเจี้ยนกงทำให้เสียงของฟังฮุ่ยหยุดชะงักไป

เวลาต่อมา ก็มีเสียงร้องที่ดังขึ้นมากยิ่งกว่าเดิม

“สวีเจี้ยนกง คุณเก่งแต่ด่าว่าผู้หญิง เป็นผู้ชายอะไรกัน!”

“ตอนนี้ลูกสาวของตนถูกนอกใจ คุณกลับมาตะคอกใส่ฉัน แน่จริงคุณก็ไปหาหลินมั่วสิ!”

เสียงของฟังฮุ่ยทำให้สวีเจี้ยนกงโกรธจนหน้าแดง

“ติดต่อหลินมั่วยัง คุณแน่ใจขนาดนี้เลยเหรอว่าหลินมั่วนอกใจ”

“ทำไมฉันจะไม่ติดต่อ แค่โทรศัพท์ของหลินมั่วโทรไม่ติดเลย!”

“อีกอย่างอยู่ๆ ใครจะมาหาเรื่องบอกว่าตนเองเป็นผู้หญิงของหลินมั่วกัน หาเหาใส่หัวเหรอ”

คำพูดของฟังฮุ่ยทำให้สวีเจี้ยนกงยืนอึ้งอยู่กับที่ ไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงไปชั่วขณะเลย

ชิโอเปลโลที่ยืนอยู่ข้างๆ เมื่อเห็นทั้งสองคนทะเลาะกันแล้วก็รู้สึกสะใจอย่างมาก

หากไม่ใช่ต้องรักษาตัวตนของตนเองเพื่อไม่ให้ผิดสังเกต

ชิโอเปลโลจะต้องหัวเราะออกมาเสียงดังอย่างแน่นอน

ไม่มีอะไรที่จะดีใจไปกว่าการได้เห็นครอบครัวของหลินมั่วทะเลาะกันต่อหน้าต่อตา

อยู่ๆ สายตาของสวีเจี้ยนกงก็มองไปที่ชิโอเปลโลที่ยืนอยู่ตรงมุม

“เธอแน่ใจเหรอว่าสามีของเธอคือหลินมั่ว”

“หากเธอมีการโกหกหรือปิดบัง งั้นฉันจะเอาเรื่องให้ถึงที่สุดแน่นอน”

“ในทางกฎหมายเองก็จะถูกลงโทษโทษฐานที่ทำให้ชื่อเสียงคนอื่นเสื่อมเสีย!”

คำพูดที่เต็มไปด้วยความโกรธของสวีเจี้ยนกงทำให้ชิโอเปลโลตกใจ

หลังจากที่ลังเลอยู่สักครู่ เธอก็พูดตามจริงว่า

“ทิ้งข้อความให้หลินมั่วหน่อย ให้เขากลับมาหน่อย บอกว่า... บอกว่าฉันมีเรื่องจะหาเขา”

สวีเจี้ยนกงพูดกับฟังฮุ่ยด้วยน้ำเสียงที่หนักอึ้ง

“ยังจะพูดอะไรอีก เขาไม่รับโทรศัพท์ฉันด้วยซ้ำ”

“ตอนนี้เขาเป็นฐานะอะไร เป็นคนที่เราอยากจะเรียกกลับมาก็เรียกกลับมาได้เหรอ”

“หลินมั่วอาจจะกำลังยุ่งอยู่ เขามีเรื่องที่ต้องทำมากกว่าพวกเราเยอะ”

สวีเจี้ยนกงนวดระหว่างคิ้วอย่างรู้สึกปวดหัว เขาอธิบายกับฟังฮุ่ยอย่างอดทน

“ส่วนเธอ ฉันจะไปติดต่อผู้นำของสมาคมศิลปะการต่อสู้ ให้เขาช่วยตรวจเช็กข้อมูลทั้งหมดของเธอ”

“หากทุกอย่างเป็นความจริง ต่อให้ฉันจะต้องขายขี้หน้ายังไง”

“ฉันก็จะต้องทวงความยุติธรรมให้กับลูกสาวฉันแน่นอน!”

สวีเจี้ยนกงพูดแล้วก็ถือกระเป๋าเดินทางขึ้นไปข้างบนอย่างรู้สึกเหนื่อยล้า

ฟังฮุ่ยมองดูแผ่นหลังของสวีเจี้ยนกงแล้วคิดอยากจะพูดอะไรอีก แต่สุดท้ายแล้วก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา