หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3358

เช้าวันที่สอง สวีเจี้ยนกงที่ตื่นเข้ามาล้างหน้าแปรงฟันเสร็จก็เตรียมจะไปหาท่านสามหวัง

เพื่อให้เขาช่วยตนในการตรวจหาข้อมูลของชิโอเปลโลคนนี้

“คุณป้าสวี ก่อนหน้านี้หลานดื้อรั้นไม่รู้เรื่อง แถมยังทำเรื่องที่ผิดมหันต์แบบนั้น”

“ช่วงหลายเดือนที่ผ่านมา หลานได้คิดทบทวนในใจตลอด ว่าตนได้ทำผิดอย่างใหญ่หลวง”

“กินข้าวก็ไร้รส แม้แต่ตอนเย็นนอนฝันยังอยู่ในความรู้สึกผิด!”

เสียงของวัยรุ่นดังมาจากข้างล่าง สวีเจี้ยนกงรู้สึกว่าคุ้นหู

เขารีบเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเดินลงไปข้างล่าง

ฟังฮุ่ยกำลังนั่งกินอาหารเช้าที่โต๊ะอาหาร

ส่วนสวีหมิงที่นั่งอยู่ตรงข้ามฟังฮุ่ยนั้นมีสีหน้าที่เคารพนอบน้อม น้ำเสียงเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดและเสียใจ

สายตาของสวีเจี้ยนกงเปลี่ยนไป และเริ่มรู้สึกโกรธขึ้นมา

ตอนนั้นที่สวีหมิงเอาน้ำชาสาดใส่ชุดสูทที่ตนตั้งใจเตรียมการ รวมถึงเรื่องที่เกิดขึ้นที่งานเลี้ยงตระกูลสวีนั่น

เรื่องพวกนี้ยังคงเตือนใจตนอยู่เสมอ

สวีเจี้ยนกงเดินลงมาข้างล่าง สายตาที่มองไปที่สวีหมิงนั้นช่างเยือกเย็น

“คุณชายสวี ที่นี่ไม่ต้อนรับคุณ เชิญคุณกลับไปได้แล้ว”

“กลับไปเป็นคุณชายที่ตระกูลสวีของคุณเถอะ ที่ต้าฉวีนี่... มันวุ่นวายอย่างมาก!”

คำพูดของสวีเจี้ยนกงเต็มไปด้วยความเย็นชาและไม่ต้อนรับ

ทำให้รอยยิ้มบนใบหน้าของสวีหมิงที่ยืนอยู่ข้างๆ โต๊ะอาหารนั้นถึงกับแข็งทื่อ

สายตาของเขานั้นมีความรู้สึกโกรธ

สาขาย่อยทางใต้ที่ยากจนขนาดนี้ กล้าทำกับตนที่เป็นตัวหลักซึ่งเป็นสายเลือดตรงแบบนี้เหรอ

หากในครั้งนี้ไม่ใช่พ่อส่งมอบภารกิจให้ตนมา

สวีหมิงก็ไม่อยากจะอยู่ที่นี่เลยแม้แต่วินาทีเดียว

“คุณลุง เรื่องก่อนหน้านี้เป็นความผิดของหลานเอง หลานต้องขอโทษด้วยนะครับ”

“หวังว่าคุณลุงอย่าคิดถือสาเรื่องนี้เลยนะ คิดว่าเป็นความรู้เท่าไม่ถึงการของหลานเอง”

น้ำเสียงของสวีหมิงเต็มไปด้วยความจริงใจ และก็โค้งคำนับให้กับสวีเจี้ยนกงเก้าสิบองศา

“เอาล่ะเสี่ยวหมิง ยังไงนายก็ยังเป็นวัยรุ่นอยู่ มีพฤติกรรมที่ก้าวร้าวหน่อยป้าเองก็เข้าใจได้”

“ขอแค่ต่อไปนายอย่าเป็นคนที่เนรคุณเลี้ยงไม่เชื่อง กอบโกยผลประโยชน์เข้าตนเองก็พอแล้ว”

คำพูดของฟังฮุ่ยทำให้สวีเจี้ยนกงขมวดคิ้ว

แต่เมื่อคิดๆ ดู สุดท้ายแล้วก็ไม่ได้พูดอะไร

ฟังฮุ่ยดึงเก้าอี้ที่อยู่ข้างๆ ของตนออก จากนั้นก็พูดกับสวีหมิงว่า

“พอแล้วเสี่ยวหมิง ยืนขึ้นเถอะ มากินอะไรหน่อย”

สวีหมิงที่ได้ยินคำพูดของฟังฮุ่ยแล้วก็ยืนขึ้น

สีหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นความรู้ผิดและเสียใจทันที

“คุณลุง คุณป้า ขอบคุณที่ให้อภัยครับ ต่อไปหลานจะนับถือพวกคุณเป็นญาติแท้ๆ แน่นอน”

สวีหมิงค่อยๆ นั่งลงที่ที่นั่งข้างๆ ฟังฮุ่ย น้ำเสียงที่พูดนั้นเต็มไปด้วยความรู้สึกขอบคุณ

จากนั้นเขาก็พูดคุยถึงเรื่องทั่วๆ ไป ราวกับอยากจะรีบสานสัมพันธ์ที่ดีกับพวกเขาทั้งสองคน

“คุณป้า ช่วงนี้คุณดูสวยและสาวมากขึ้นกว่าเดิมนะครับ!”