หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 337

เมื่อเฮ่อเชียนเสวี่ยรับโทรศัพท์ ก็ได้ยินเสียงที่โกรธเคืองไล่มาจากปลายสาย “เชียนเสวี่ย ปู่ให้หลานไปรับคุณหลิน ทำไมหลานทำแบบนี้”

“หลานทำอะไรของหลานกันแน่”

“ทำไมตอนนี้คุณหลินถึงยืนอยู่ข้างนอกคนเดียว แถมยังถูกเจ้าหน้ารักษาความปลอดภัยขวางเอาไว้อีก

“หลานรับรองคุณหลินยังไง”

“หลานทำงานเป็นหรือเปล่า”

การตำหนิอย่างโกรธเคืองทำให้หญิงสาวน้ำตาคลอ

ตั้งแต่เด็กจนโต คุณปู่เอ็นดูเธอที่สุด และไม่เคยเสียงดังใส่เธอสักคำ

แต่ตอนนี้ ทันทีที่รับโทรศัพท์ ก็ได้รับการตำหนิชุดใหญ่ จนเธอเกือบจะร้องไห้ออกมา

“คุณปู่ หนู...หนูทำไมหรือคะ”

“หนูให้คนไปรับเขา แต่เขาปฏิเสธเอง แบบนี้จะมาโทษหนูได้ยังไง”

“แล้วหนู...หนูทำอะไรผิด คุณปู่ถึงมาดุกันแบบนี้...”

“หนูเป็นหลานปู่นะ...”

เฮ่อเชียนเสวี่ยพูดด้วยน้ำเสียงแกมร้องไห้

“หุบปาก!”

“ไม่ต้องมาแก้ตัวไร้สาระ!”

“ตอนนี้ เดี๋ยวนี้ ทันที ไปรับคุณหลินเข้ามา!”

“จำเอาไว้นะ ต้องต้อนรับคุณหลินให้ดีๆ ด้วย”

ผู้อาวุโสเฮ่อพูดด้วยความโกรธ และวางสายไปทันที

เฮ่อเชียนเสวี่ยอึ้ง เธอไม่คิดไม่ฝันมาก่อนว่าคุณปู่ที่รักเธอที่สุดจะดุว่าเธอเพราะคนอื่น

เพื่อนๆ ของเธอที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็ได้ยินเสียงจากในโทรศัพท์ทั้งหมด หลี่เยวี่ยนพูดด้วยความไม่พอใจ “คนอะไรกัน ยังจะมาฟ้องคุณปู่ของเธอลับหลังอีก”

“คนแบบนี้น่ารังเกียจมาก ฉันเกลียดคนที่ว่าให้ร้ายคนอื่นที่สุด!”

“ก็แค่ไม่ได้ไปรับเขา มีอะไรสลักสำคัญนักหรือไง”

“อีกอย่าง หลี่เหล่ยก็ให้เงินเขาเรียกรถมาเองแล้วไม่ใช่หรือไง”

“ทำไม เขาจะต้องนั่งรถของหลี่เหล่ยให้ได้เลยหรือ”