หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 342

หลินมั่วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ผมไม่จำเป็นต้องรู้ว่าคุณเป็นใคร!”

“ผมรู้แค่ว่า พวกคุณผู้ชายหลายๆ คนกำลังรังแกผู้หญิงคนเดียว พวกคุณทำไม่ถูก!”

ผู้จัดการอู๋พูดด้วยความโมโห “เธอเป็นขโมย พวกเราแค่จับคน มีปัญหาอะไรหรือไง”

หลินมั่วตอบกลับ “แล้วคุณแน่ใจได้ยังไงว่าเธอคือขโมย”

ผู้จัดการอู๋ “เธอไม่มีบัตรเชิญ ก็แสดงว่าแอบลักลอบเข้ามา ยังไม่ใช่ขโมยอีกหรือ”

หลินมั่วตอบกลับทันที “เธอมากับผม!”

“เอ่อ...” ผู้จัดการอู๋ชะงักไปชั่วขณะ

ผู้ที่มีบัตรเชิญสามารถพาคนเข้ามาได้

ผู้จัดการอู๋ตำหนิ “แล้ว...คุณมาทำร้ายคนอื่นได้หรือ!”

หลินมั่วชี้ไปที่หญิงสูงศักดิ์ “ตอนที่เธอตบคน ทำไมคุณไม่พูดอะไรเลยล่ะ”

ผู้จัดการอู๋พูดไม่ออก สีหน้าของเขาอึกอัก

ทันใดนั้นก็เสียงตะโกนดังออกมาจากกลุ่มคน “เธอตบคน เพราะคนคนนั้นสมควรโดนตบ”

“แต่นายทำร้ายคน นายทำไม่ถูก!”

กลุ่มคนหันไปมองตามเสียง ก็เห็นสวี่ฉังหย่วนและสวี่หลิงหลิงสองพี่น้องเดินยิ้มเข้ามา

“พี่เขยที่รัก เราเจอกันอีกแล้วนะ!” สวี่ฉังหย่วนยิ้มและพูดว่า “พวกเรามีวาสนาต่อกันจริงๆ!”

หลินมั่วขมวดคิ้วทันที สองคนนี้จะมายุ่งวุ่นวายอะไรอีก

“ในกลุ่มคน คนที่รู้จักสวี่ฉังหย่วนและสวี่หลิงหลิงถามขึ้น “คุณทั้งสอง รู้จักเขาด้วยหรือ”

“แน่นอน!” สวี่ฉังหย่วนยิ้ม “เขาชื่อหลินมั่ว เป็นพี่เขยของผม”

“สวี่ปั้นซย่าน้องสาวของผม พวกคุณรู้จักเธอไหม ในตอนแรกที่เขาเข้ามาเป็นเขย”

“หลินมั่วเป็นลูกเขยที่ถูกเรียกว่า ไอ้คนไม่เอาไหน!”

เมื่อเขาพูดออกไป ก็เกิดเสียงฮือฮาขึ้นในกลุ่มคน

“เป็นเขาจริงๆหรือ!”

พระเจ้า ได้ยินมานานแล้วว่า สวี่ปั้นซย่าแต่งงานกับคนไม่ได้เรื่อง ที่แท้ก็หน้าตาแบบนี้นี่เอง!”

“ท่าทางบ้านๆ ไม่มีอะไรโดดเด่นเลย”

“เป็นพวกเกาะผู้หญิงกิน แถมยังจะมาอาละวาดในงานอีก กล้าดียังไง”