หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3421

ในกระท่อมไม้หลังเล็กๆ

หลินมั่วกับจางซานนั่งอยู่ตรงข้ามกันบนโต๊ะ

ศิษย์น้องของจางซานก็หยิบแก้วกระดาษมาวางไว้ตรงข้างหน้าของทั้งสองคน

“คุณมั่วหลิน คุณเคยเห็นสัญลักษณ์นี้ไหม”

จางซานถอดสูทที่ใส่ติดตัวออก แล้วดึงเสื้อเชิ๊ตที่เเขนขึ้น

เเขนของจางซานผอมมาก แทบจะเป็นไม้ไผ่ได้เลย

แต่ที่ข้อศอกของเขามีรอยสักที่มีหัวเป็นงูตัวเป็นคนอยู่

ดวงตาของหลินมั่วกระพริบเล็กน้อย

นี่เป็นครั้งที่สองที่เขาเห็นสัญลักษณ์นี้

ครั้งแรกคือที่หลังของท่านหลี่ชายวัยกลางคนคนนั้น

ใบหน้าของจางซานแสดงความขมขื่นมากขึ้นเรื่อยๆ เเละพูดด้วยเสียงหนักเเน่นว่า

“ผมตั้งใจจะไปอยู่ในป่าลึก ที่ที่คนอื่นหาไม่เจอ”

“แต่ในวันนั้น มีรถตู้คันหนึ่งขับผ่านมา แล้วผมก็สลบไปทันที”

“รอจนผมตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ก็พบว่าอยู่ในกรงเหล็ก”

“ตอนนั้นพวกเขามีเหล็กแดงมาจี้…แล้วก็ประทับลงบนตัวของพวกเรา”

“นี่คือที่มาของรอยสักบนตัวผม”

จางซานชี้ไปที่รอยสักนั้นด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง”

“ต่อมาพวกเราถึงได้รู้ว่า ตอนนั้นพวกเราอยู่บนทะเลแล้ว”

“พวกเราถูกจับมาขายที่เกาะซีว่านเซียง ซึ่งเป็นเขตแดนสีเทา”

“คนกลุ่มนั้นโหดร้ายมาก ทุกวันจะมีคนถูกพวกเขาเล่นจนตายหรือถูกตีจนตาย

“ต่อมาคืนหนึ่งพวกเขาดื่มจนเมา มีกลุ่มคนที่หนีออกมาได้”

“พวกเขาบีบคอคนค้ามนุษย์บนเรือทุกคนตาย แล้วหั่นเป็นชิ้นๆโยนลงทะเลให้ฉลามกิน”

ขณะเดียวกัน ก็ยังปล่อยพวกเราออกมาด้วย”

จางซานหยิบซองจดหมายเก่าออกมาจากด้านหลัง ซึ่งมีตราประทับเป็นรูปหัวเป็นงูตัวเป็นคน”

“นี่คือสิ่งที่พวกเราค้นพบจากห้องทำงานของกับตัน พวกเขาไม่ต้องการมัน”

“อ๋อ อันนี้เหรอ แน่นอนย่อมได้ แต่ก็ไม่มีเนื้อหาพิเศษอะไรอย่างอื่นแล้ว”

จางซานเมื่อได้ยินว่าหลินมั่วต้องการดูจดหมายที่อยู่ในมือของตัวเอง

ก็ไม่ได้พูดอะไรมาก ยื่นไปโดยตรงให้กับหลินมั่วที่อยู่ตรงข้าม

หลินมั่วรับซองจดหมายจากจางซานมา แล้วเปิดอย่างระมัดระวัง

ความชื้นบนเกาะสูงมาก ซองจดหมายเหลืองเเละเปียกชื้น

ถ้าใช้เเรงมากเกินไปก็จะขาดทันที

หลินมั่วหยิบจดหมายที่พับอยู่ในซอง แล้วพลิกอ่านทันที

“หมายเลขสาม ขายหมูโรมันทั้งหมดให้กับห้องปฏิบัติการบนเกาะ เเล้วกลับไปที่สำนักงานใหญ่โดยด่วน”

“สำนักงานใหญ่ได้รับข่าวสำคัญ และจะมีปฏิบัติการใหญ่ในเร็วๆนี้”

“เกี่ยวกับหงเหมินต่างประเทศ น่าจะมีสินค้าประมาณสามสิบตัน เรื่องใหญ่มาก รีบกลับ!”

แม้ว่าในจดหมายจะมีเพียงไม่กี่บรรทัด

แต่ทว่าน่ากลัวมาก