หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3434

หวังซานมองไปยังเหล่าชายร่างกำยำทีถืออาวุธเดินเข้ามาหาด้วยสีหน้าเย็นชาเเละดุร้าย

สีหน้าของหวังซานซีดเผือด เขาถอยหลังไปอย่างรวดเร็วเเล้วตะโกนเสียงดัง

“ผมมาพบประธานตาเดียว พวกคุณจะทำอะไรน่ะ!”

คำพูดของหวังซานทำให้เหล่าชายร่างกำยำยิ้มอย่างเหี้ยมโหด

“คิดจะทำอะไรน่ะเหรอ”

“ก็จะจัดการไอ้คนที่มารบกวนพวกเราตอนกลางค่ำกลางคืนนี่น่ะสิ”

“อย่าห่วงเลย หลังจากที่แกตายไปแล้วพวกเราจะโยนศพของแกลงไปในทะเล เลี้ยงปลาฉลาม!”

เหล่าชายร่างกำยำเดินเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ

หวังซานที่ถอยร่างกายไปข้างหลังเรื่อยๆจู่ๆก็ชะงัก เเละชนเข้ากับกองสินค้า

เมื่อเห็นเหล่าชายร่างกำยำกำลังจะลงมือ หวังซานจึงรีบตะโกนออกมาด้วยความร้อนรน

“ลุงรองของผมเป็นหัวหน้าหน่วยสำนักงานสอบสวน ครั้งนี้มาเพราะมีเรื่องสำคัญ!”

ทันทีที่หวังซานพูด จู่ๆก็มีเสียงแหบห้าวดังขึ้น

“ให้เขาเข้ามาเถอะ”

เดิมทีเหล่าชายร่างกำยำที่เเสดงสีหน้าโหดเหี้ยม เมื่อได้ยินประโยคนี้ก็เเยกย้ายกันไป

พวกเขาทุกคนเเสดงความเคารพด้วยการโค้งคำนับหกสิบองศา

“ขอคารวะประธาน”

ชายคนหนึ่งสวมชุดผ้าลินินปรากฏตัวขึ้นด้านหลังสุดของกลุ่มคน

รูปร่างเขาไม่ได้เเข็งแรงเท่าหวาเฉียง แต่ทั่วตัวก็มีรัศมีอันน่ากลัวแผ่ออกมา

สิ่งที่น่าประทับใจที่สุดคือเขาสวมผ้าปิดตาสีดำที่ดวงตาข้างขวา

“ต่อให้เป็นคนของสำนักงานสอบสวน ดึกๆดื่นๆมาเขตสหภาพชั่วร้ายของฉัน”

“ตอนนี้ฉันสั่งให้คนฆ่าแก ก็ไม่มีใครว่าอะไรหรอก”

“ดีที่สุดคือแกบอกข้อมูลที่ฉันสนใจมา ไม่อย่างงั้นก็ตายสถานเดียว”

แม้ว่าประธานตาเดียวจะพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่งไม่มีอารมณ์อะไรมากนัก

แต่ทว่าก็รู้สึกได้ถึงความเย็นยะเยือกที่แผ่ออกมาจากร่างกายของเขา

สีหน้าของหวังซานซีดเผือด เเต่เมื่อเห็นเหล่าชายกำยำถอยออกไป

หวังซานหน้าเปลี่ยนสี รีบพูดว่า

“ประธานตาเดียว คุณฟังผมพูดก่อน!”

หวังซานรีบรวบรวมคำพูดของตัวเอง แล้วพูดขึ้น

“ถ้าก่อนหน้านี้ ท่าเรือทางเหนืออาจจะไม่ค่อยเป็นภัยคุกคามเท่าไร”

“เเต่มาวันนี้ มีคนเเข็งแกร่งคนหนึ่งเข้าไปอยู่ในท่าเรือทางเหนือ ถ้าปล่อยไว้เเบบนี้”

“ผมกล้าพูดเลยว่า ในช่วงไม่กี่เดือน ท่าเรือทางเหนือจะเป็นใหญ่ที่สุดในพริบตา!”

คำพูดที่หนักแน่นของหวังซานทำให้ตาเดียวรู้สึกว่านี่ไม่น่าจะใช่เรื่องโกหก

แต่ต่อจากนั้นเขาก็หัวเราะออกมาเสียงดัง

“พวกกลุ่มคนที่ท่าเรือทางเหนือ มีคนโหดเข้าไปหนึ่งคนก็เปลี่ยนจากเนื้อปลาเป็นเนื้อฉลามได้เหรอ”

“หวังซาน เเกดูถูกสหพันธ์ชั่วร้ายของพวกเราเกินไปแล้ว!”

เมื่อเห็นว่าทุกคนไม่เชื่อในคำพูดของเขา หวังซานก็ยิ่งร้อนใจ พูดเสียงดังขึ้นมาว่า

“แม้แต่ลุงรองของผมยังพ่ายแพ้ให้เขา!”