หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3435

“วันนี้ลุงของผมเผชิญหน้ากับไอ้หมอนั่นยังไม่มีพลังที่จะต้านทานได้”

“ตอนนี้ยังรักษาตัวอยู่ในห้องฉุกเฉินของสำนักงานสอบสวนอยู่เลย”

“ตอนนี้พวกคุณยังไม่เข้าใจความน่ากลัวของไอ้หมอนั่นอีกเหรอ”

หวังซานเล่าเรื่องที่ลุงของตัวเองถูกหลินมั่วทำร้ายจนพิการออกมาทั้งหมด

ทำให้ตาเดียวที่เต็มไปด้วยความไม่เชื่อในตอนเเรก ยกมือขึ้นมาสั่งให้ลูกน้องหยุด

“แกหมายความว่า ลุงของแก หัวหน้าหน่วยสำนักงานสอบสวนไปหาคนที่แกพูดถึงวันนี้ใช่ไหม”

“แล้วก็ถูกทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัส ตอนนี้นอนรักษาตัวอยู่ในห้องฉุกเฉิน”

ตาเดียวทวนความคิดในใจของตัวเองอีกครั้ง แล้วเงยหน้ามองหวังซาน

ถึงแม้จะรู้สึกอายที่ต้องบอกว่าลุงของเขาไปหาเรื่องคนอื่น แล้วถูกตีจนเจ็บหนัก

แต่ตอนนี้เพื่อให้พวกของตาเดียวไปจัดการกับท่าเรือทางเหนือ

หวังซานก็จำเป็นต้องนำเรื่องนี้มาเป็นหลักฐานเพื่อพิสูจน์ว่าสิ่งที่ตัวเองพูดเป็นเรื่องจริง

“นี่มันอะไรกันทำไมถึงมีคนใจดีมาเตือนพวกเราเเบบนี้”

“ที่แท้ก็อยากจะใช้พวกเราท่าเรือตะวันตกเป็นเครื่องมือของแกนี่เอง กล้ามากจริงๆ!”

ครั้งนี้ในคำพูดของตาเดียวไม่มีความโกรธเเค้นรุนเเรงเหมือนเมื่อก่อน

แต่กลับมองหวังซานด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยการเตือน

ไม่มีใครชอบให้คนอื่นมาใช้เป็นเครื่องมือหรอก

ถึงแม้ว่าเรื่องนี้อาจจะเป็นภัยคุกคามและเป็นผลเสียต่อตัวเขาเอง

“อาศัยที่ตอนนี้ฉันยังไม่เปลี่ยนใจ รีบไปซะ”

“มิฉะนั้นอีกสักครู่แกอยากจะไปก็ไปไม่ทันแล้ว”

หลังจากรู้สิ่งที่อยากรู้เเล้ว ตาเดียวก็ไล่หวังซานออกไปทันที

“ครับครับครับ แต่ว่าประธานตาเดียว ควรจะรีบดำเนินการเเต่เนิ่นๆหน่อย”

“ถ้าปล่อยให้พวกเขาเเข็งแกร่งขึ้นมาอีก คิดจะลงมือก็จะยากแล้ว”

หลังจากพูดจบ หวังซานก็ไม่กล้ารีรอสักนิด

รีบวิ่งหนีไปยังทิศทางที่มา

เดี๋ยวเกิดตาเดียวคนโฉดจะฆ่าเขาจริงๆล่ะก็

แม้เเต่ลุงของตัวเองก็คงช่วยอะไรไม่ได้ ต้องยอมรับชะตา

หลังจากหวังซานไปแล้ว เหล่าชายร่างกำยำก็หันมามองตาเดียว

เหล่าชายร่างกำยำตอบรับตาเดียวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

“เอาล่ะ ไปพักผ่อนเถอะ”

หลังจากที่กลุ่มคนแยกย้ายกันไป ตาเดียวก็เดินกลับเข้าไปในบ้านด้วยท่าทางเเข็งกร้าว

ทันใดนั้น ตาเดียวข้างนอกที่ดูแข็งกร้าวก็เปลี่ยนเป็นท่าทางอ่อนน้อมทันที

“จัดการเรียบร้อยหมดเเล้วใช่ไหม”

“ผู้น้อยจัดการเรียบร้อยแล้ว เป็นเพียงเรื่องราวที่เกิดขึ้นในแก็งเท่านั้น”

เสียงของตาเดียวเต็มไปด้วยความกระตือรือล้นและภักดี เขาคุกเข่าข้างหนึ่งต่อหน้าชายคนหนึ่งแล้วพูดด้วยความเคารพ

“อืม ดีมาก อีกไม่กี่วันจะมีหมูส่งไปห้องทดลองอีกชุด”

“พวกนายรีบจัดการให้เสร็จ ถึงเวลาอย่าให้เกิดความวุ่นวาย”

“ถ้าเกิดปัญหาขึ้นอีกข้าจะพิจารณาเปลี่ยนกลุ่มคน”

“ครับ ผู้น้อยรับคำสั่ง!”

ลมหนาวพัดเข้ามา เสื้อผ้าของตาเดียวปลิวไสว

เผยให้เห็นรอยสักรูปมนุษย์งูอยู่ที่หลัง