หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3473

“แก...แกทำอะไรกับพวกเรา!”

พวกเขามองหลินมั่วอย่างหวาดกลัว และรู้สึกได้แค่ว่าร่างกายของพวกเขากำลังหนักอึ้งเป็นอย่างมาก

แม้แต่ขาของพวกเขาก็เริ่มสั่นอย่างควบคุมไม่ได้

ใบหน้าที่หล่อเหลาของหลินมั่วที่อยู่ตรงหน้าพวกเขา ในตอนนี้เปลี่ยนไปราวกับสัตว์ร้ายที่น่ากลัว

สายตาของหลินมั่วจ้องไปยังชายที่เป็นหัวหน้า ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง

“อวดดีนักเหรอ”

“ฉันจะถามแก ถ้าแกตอบไม่ได้ แกตาย”

คำพูดของหลินมั่วที่เอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง ทำให้ชายผู้เป็นหัวหน้าเริ่มมีเหงื่อไหลลงมาจากหน้าผาก

แต่ในใจของเขากลับร้องประท้วงอย่างไม่ยอมแพ้

จะเป็นไปได้ยังไง นี่เขาไม่กลัวแก็งต้าเฉวียนงั้นเหรอ

แต่เมื่อเห็นสายตาที่นิ่งสงบของหลินมั่วแล้ว ชายผู้เป็นหัวหน้าก็ยังคงรู้สึกหวาดกลัว

เขารีบพยักหน้าลง ราวกับจะบอกว่า ผมจะทำตามคุณทุกอย่าง อย่าฆ่าผมเลย

“แกรู้จักเนี่ยชิง แห่งแก็งต้าเฉวียนไหม”

คำถามของหลินมั่วทำให้ใบหน้าของชายผู้เป็นหัวหน้าปรากฎรอยยิ้มแห่งความดีใจออกมา

“รู้จักสิ เนี่ยชิงเป็นลูกพี่ของผม ถ้าคุณปล่อยผมไป ผมจะพาคุณไปเจอเขา”

หลินมั่วไม่สนใจคำพูดของเขา ก่อนจะถามต่อ

“ก่อนหน้านี้เนี่ยชิงใช้ชีวิตแบบธรรมดา ๆ แต่ทำไมตอนนี้ถึงใช้ชีวิตฟุ่มเฟือยได้ทุกวัน”

“เงินที่เขาใช้แบบทิ้ง ๆ ขว้าง ๆ นี้มาจากใครกันแน่”

คำถามของหลินมั่วทำให้สีหน้าของชายผู้เป็นหัวหน้าเปลี่ยนไปทันที เขาเริ่มลังเลขึ้นมา

หลินมั่วหรี่ตาลง เขาออกแรงบีบมือเพิ่มขึ้น

“อ๊าก!”

“ผมจะบอก ผมจะบอก!”

ชายผู้เป็นหัวหน้าไม่หลงเหลือท่าทางโอหังเหลืออยู่เลย

เขาหน้าซีดเผือด ร่างกายเต็มไปด้วยเหงื่อที่ไหลออกมาเพราะความเจ็บปวด

“ก่อนหน้านี้เนี่ยชิงได้หายตัวไปอย่างลึกลับเป็นเวลาหลายวัน แต่เมื่อเขากลับมา”

“เขาก็รวยขึ้นอย่างมาก เขาใช้เงินฟุ่มเฟือยทุกวันแบบที่ไม่กลัวว่าเงินจะหมด”

หลินมั่วออกแรงบีบมือเล็กน้อย

มีดสั้นในมือของชายผู้เป็นหัวหน้าก็ถูกบีบจนงอ

หลินมั่วก้มมองชายที่กำลังมีสีหน้าตกใจ ก่อนจะยกมือที่ปราศจากบาดแผลขึ้นมาโบกไปมาตรงหน้าชายผู้เป็นหัวหน้า

“เมื่อกี้แกบแกว่าอะไรนะ งูห้าก้าว?”

“ไม่จริง เป็นไปได้ยังไง นี่เป็นมีดที่ทำจากโลหะพิเศษ มันต้องเป็นของปลอมแน่ๆ”

“ฉันต้องฝันไปแน่ๆ ใช่ ฝันอยู่แน่ๆ”

ใบหน้าของชายผู้เป็นหัวหน้าเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

“ในเมื่อแกยังคิดไม่ออก งั้นก็ไปคิดต่อที่นรกก็แล้วกัน”

ทันใดนั้นลมปราณที่รุนแรงก็พุ่งไปที่ชายผู้เป็นหัวหน้าจนตัวเขาปลิวลอยออกไป

หลินมั่วมองลูกน้องคนอื่น ๆ ที่กำลังหวาดกลัวอย่างสุดขีด บางคนถึงขั้นก้มหัวร้องขอชีวิต บางคนก็วางท่าข่มขู่เขา

เขายกนิ้วขึ้นโบกไปมาเล็กน้อย ก่อนจะปล่อยลำแสงของคมดาบออกมา

เลือดสดพุ่งกระจายออกมา