หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3472

หลินมั่วตบไหล่ชายคนนั้นด้วยใบหน้าที่เป็นมิตร

จากนั้นเขาก็เดินไปตามทางที่ชายคนนั้นบอกเอาไว้

เมื่อชายคนนั้นเห็นว่าหลินมั่วปล่อยตัวเองไปอย่างง่ายดาย

แววตาของเขาเต็มไปด้วยความดีใจ

ก่อนจะเปลี่ยนเป็นความโลภอย่างรวดเร็ว

เด็กนี่ช่างซื่อบื้อจริง ๆ ถึงแม้จะสู้กันซึ่ง ๆ หน้าไม่ได้ แต่ถ้าใช้พิษล่ะ…

เมื่อฝีเท้าของหลินมั่วเหยียบลงบนพื้นเบา ๆ อีกครั้ง เขาก็ขยับนิ้วเล็กน้อย

“แอวะ!”

ชายคนนั้นกระอักเลือดสีแดงสดออกมา

ทั้งตัวของเขาทรุดลงกับพื้น ไร้ซึ่งลมหายใจอีกต่อไป

ศพของเขาก็ไม่จำเป็นต้องให้หลินมั่วจัดการ

เพราะในเกาะนี้ มีคนมากมายที่ต้องการร่างกายของเขา

หลังจากที่หลินมั่วเดินออกไปไม่ถึงสิบนาที ก็มีชายคนหนึ่งเดินผ่านมาบริเวณถนนเส้นนี้

เมื่อเห็นศพที่นอนอยู่บนพื้น แววตาของเขาเต็มไปด้วยความดีใจ

เขาหยิบดาวกระจายออกมาจากเอว ก่อนจะปาไปที่ศพ

เพราะก่อนหน้านี้มีคนเคยแกล้งตายเพื่อโจมตีคนอื่น

เพราะฉะนั้นตอนนี้ทุกคนจึงต้องใช้ดาวกระจายแทงศพก่อนเสมอ

ดาวกระจายปักลงบนตัวของศพ

เมื่อเห็นว่าศพไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ ชายคนนั้นก็วิ่งตรงเข้ามาอย่างรวดเร็ว

……

หลินมั่วเดินทางต่อไปยังตลาดหินแร่

ทุก ๆ สิบนาที เขาจะต้องทำการลงมือสังหารคน

เพราะเมื่อพวกเขาเห็นว่าหลินมั่วมีรูปร่างผอมบาง อีกทั้งยังเดินมาเพียงลำพัง จึงเกิดความโลภขึ้น

“เด็กนั่น หยุดเดี๋ยวนี้ ฉันพูดกับแกอยู่นะ!”

น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความโอหังดังขึ้น

ชายฉกรรจ์กลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาอย่างรวดเร็วและล้อมหลินมั่วเอาไว้

“พวกแกคิดจะทำอะไร”

หลินมั่วมองไปยังคนที่ล้อมตัวของเขาไว้ และถามชายคนหนึ่งที่ดูเหมือนกับหัวหน้าแก็ง

ชายคนนั้นเห็นว่าหลินมั่วกล้าถามว่าพวกเขาคิดจะทำอะไร จึงหัวเราะออกมา

“นี่น้องชาย แกกล้าถามว่าฉันคิดจะทำอะไรงั้นเหรอ ฮ่าฮ่า โคตรตลกเลยว่ะ”

“ไอ้เด็กนี่มันไม่มีสมองหรือยังไง กล้าถามออกมาได้ว่าพวกเราคิดจะทำอะไร”

“แก๊งต้าเฉวียน...”

หลินมั่วพึมพำออกมาเบาๆ

ดูเหมือนว่าทุก ๆ เรื่องที่เกิดขึ้นช่วงนี้ จะเกี่ยวข้องกับแก๊งต้าฉวนทั้งหมด

แก๊งโจรพวกนี้ช่าง… ทำแต่เรื่องเลว ๆ จริงๆ!

“แกเริ่มกลัวแล้วสินะ ตอนนี้ฉันจะให้โอกาสแกครั้งหนึ่ง”

“แกต้องปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ ตัดแขนข้างที่จับฉันทิ้งซะ และต้องคุกเข่า ก้มหัวให้ฉันสามที”

“จากนั้นให้เรียกท่านหัวหน้าของเราด้วยความเคารพ ฉันถึงจะปล่อยแกไป”

“กร๊อบ”

“อ๊าก!”

หลินมั่วออกแรงบีบข้อมือของชายผู้เป็นหัวหน้าจนกระดูกแตก

เขากรีดร้องด้วยความเจ็บปวดและไม่อยากจะเชื่อว่าหลินมั่วยังกล้าทำร้ายเขาต่อ

สายตาของหลินมั่วเหลือบมองไปคนอื่นที่อยู่รอบๆ ก่อนจะระเบิดพลังอันยิ่งใหญ่ออกมาจากร่างของเขา

“ผั๊วะ!”

เหล่าโจรที่ก่อนหน้านี้เคยอวดดี…

ตอนนี้กลับคุกเข่าลงต่อหน้าเขา!