หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3471

ชายขอบของเกาะหลินและเกาะหลิง

สองเกาะนี้ห่างกันห้าร้อยเมตรและถูกกั้นด้วยแม่น้ำสายหนึ่ง

หลินมั่วกวาดสายตามองไปที่แผ่นดินฝั่งตรงข้าม

จากนั้นปลายเท้าของเขาแตะลงที่พื้นเบา ๆ

ร่างกายของหลินมั่วพุ่งข้ามไปยังฝั่งตรงข้ามราวกับสายลม

ด้วยความสามารถระดับปรมาจารย์ของหลินมั่ว การข้าใฝมแม่น้ำห้าร้อยเมตรสายนี้เป็นเรื่องที่ไม่นับว่ายากอะไรมากมาย

แต่ในขณะที่หลินมั่วกำลังลอยไปถึงกลางแม่น้ำ

เงาดำปรากฏขึ้นอย่างรวดเร็วจากก้นแม่น้ำ

ต่อมา ปากขนาดใหญ่สีเลือดก็พุ่งทะยานขึ้นมาจากน้ำเพื่อกัดหลินมั่ว

หลินมั่วขมวดคิ้วเล็กน้อย

“แตกกระจาย”

พลังภายในที่รุนแรงถูกปลดปล่อยออกมาทันที

ปากสีเลือดที่พุ่งเข้าออกมา พร้อมทั้งตัวของมันแตกสลายกลายเป็นเศษเนื้อทันที

ร่างกายของหลินมั่วร่อนลงสู่ชายฝั่งของเกาะหลิง

เมื่อหันไปมองที่แม่น้ำ ก็พบว่ามีปลาฝูงหนึ่งกำลังแย่งเศษเนื้อกันอย่างหิวกระหาย

ทำไมแม่น้ำเล็ก ๆ แห่งนี้มีฉลามซ่อนอยู่ล่ะ

ปลายเท้าของหลินมั่วแตะลงที่พื้นเบา ๆ อีกครั้ง จากนั้นร่างกายของเขากลายเป็นเงาสีขาว และพุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว

ร่างกายของเขาปีนขึ้นไปยังต้นไม้สูงอย่างรวดเร็ว

หลินมั่วไม่คุ้นเคยกับเกาะหลิงมากนัก

และจูถ่งก็ไม่ได้ให้แผนที่แก่เขา

คนของเกาะหลิงก็แทบจะไม่ไปยังเกาะเล็ก ๆ อย่างเกาะหลิน

เรื่องนี้ทำให้เกาะหลินไม่มีแผนที่ของเกาะหลิง

สิ่งที่เขารู้ก็คือบ้านของเจ้าของเกาะตั้งอยู่ตรงกลางเกาะ

ส่วนตลาดหินแร่ที่หลินมั่วต้องการไปอยู่ทางใต้ของเกาะ

หลินมั่วมองดวงอาทิตย์บนท้องฟ้า เพื่อหาทิศทาง

จากนั้นพุ่งทะยานออกไปอย่างรวดเร็ว

หลินมั่วเคลื่อนที่ไปอย่างรวดเร็ว ทำให้ต้นไม้บริเวณรอบ ๆ ร่วงโรย

เงาของหลินมั่วร่อนลงมายืนบนถนนที่ปูด้วยหิน

ในขณะนั้นเอง มีชายที่ถือมีดขนาดใหญ่กำลังเดินอยู่บนถนนด้วยใบหน้าที่หยิ่งยโสพอดี หลังากที่เขาเห็นหลินมั่วร่อนลงมาจากฟ้า

ชายคนนั้นถูกหลินมั่วบีบคออย่างง่ายดาย

เขาแทบไม่มีโอกาสได้ตอบโต้เลยสักนิด

นิ้วเรียวยาวของหลินมั่วจับอยู่ที่คอของชายคนนั้น

หลินมั่วมองดูชายหนุ่มที่มีใบหน้าแดงก่ำ และกำลังร้องขอความเมตตาจากเขา ก่อนจะพูดขึ้นอย่างแผ่วเบา

“คิดจะปล้นฉัน?”

คำพูดของหลินมั่วทำให้ชายคนนั้นตัวสั่นด้วยความกลัว เขารีบพูดขึ้นอย่างร้อนรน

“พี่ชาย ผมล้อเล่น ผมล้อเล่น”

“พี่ปล่อยผมไปเถอะ ผมยอมยกสมบัติทั้งหมดให้พี่”

หลินมั่วมองชายคนนั้นด้วยรอยยิ้มอบอุ่น

“อย่ากลัวไปเลย แค่แกบอกฉันมาว่าพ่อค้าหินแร่ที่ชื่อเฉียนเต๋อกุยอยู่ที่ไหน”

“แล้วฉันจะปล่อยแกไปอย่างปลอดภัย ตกลงไหม”

เมื่อได้ยินคำพูดอันอ่อนโยนของหลินมั่ว ชายคนนั้นรีบพยักหน้าทันที ก่อนจะชี้ไปที่ถนนข้างหน้า

“ถ้าพี่อยากไปหาเฉียนเต๋อกุยก็ให้เดินไปตามทางนี้ เมื่อเจอทางแยกข้างหน้าให้เลี้ยวขวา จากนั้นเดินตรงไปเรื่อย ๆ ก็จะเจอตลาดหินแร่”

“เดินตรงเข้าไปในตลาดหินแร่ ร้านที่สามเกือบสุดทางเป็นร้านของตระกูลเฉียน”