หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3470

ในขณะนั้น มีเสียงดังสนั่นมาจากสำนักงานการปกครองเกาะ

“ไม่ได้! จะให้มั่วหลินไปเกาะอื่นคนเดียวไม่ได้!”

“อีกอย่าง ต่อให้จำเป็นต้องไปซื้อวัสดุจริง ๆ พวกเราก็ส่งคนอื่นไปแทนก็ได้นี่”

เหิงปิงมองจูถ่งที่อยู่ตรงหน้าอย่างโมโห จนแทบอยากจะซัดเขาสักที

การไปยืมของจากเกาะอื่นไม่ใช่เรื่องง่าย จูถ่งกลับบอกให้มั่วหลินไปจัดการคนเดียว

“ท่านเจ้าของเกาะ บนเกาะของเรานอกจากคุณมั่วหลินแล้ว”

“ก็ไม่มีใครที่จะสามารถไปซื้อวัสดุจากเกาะหลิงได้เลย”

แม้ว่าเหิงปิงจะโกรธ แต่จูถ่งกลับไม่มีสีหน้าสลดแม้แต่น้อย

พวกเขาเป็นแค่เกาะเล็ก ๆ ที่แม้แต่ชื่อเรียกยังไม่มี จะส่งใครก็ได้ไปที่นั่นโดยไม่คิดหน้าคิดหลัง

และหวังว่าจะสามารถซื้อวัสดุจากเกาะที่ใหญ่กว่าสองสามเท่าได้ง่าย ๆ ได้อย่างไร

ทั้งเกาะนี้ มีเพียงหลินมั่วคนเดียวเท่านั้นที่มีความสามารถมากที่สุด รวมไปถึงตัวตนที่ลึกลับ

ถ้ามีใครสักคนที่จะสามารถไปขอยืมวัสดุมาได้ ก็คงต้องเป็นมั่วหลินเท่านั้น

จูถ่งไม่ได้โกหกมั่วหลิน เขาเคยรู้จักกับหลัวเจียงจริง ๆ

แต่นั่นก็เป็นเรื่องนานมาแล้ว

และพวกเขาก็เคยเจอกันเพียงไม่กี่วัน

ดังนั้นจะได้วัสดุมาหรือไม่ ก็ขึ้นอยู่ที่มั่วหลินล้วน ๆ

“ท่านเจ้าของเกาะ ถึงเวลาที่เราต้องตั้งชื่อเกาะแล้ว”

“ตอนนั้น เจ้าของเกาะคนก่อนก็ไม่ได้ทำการตั้งชื่อ ท่านไม่ควรปล่อยไว้แบบนี้อีกแล้ว”

จูถ่งไม่ได้พูดถึงเรื่องของหลินมั่วต่อ เขาเปลี่ยนมาพูดเรื่องการตั้งชื่อเกาะแทน

เขามั่นใจว่า ต่อให้หลินมั่วจะไม่สามารถซื้อวัสดุมาได้ แต่จากความสามารถของเขาแล้ว

เขาก็จะกลับมาอย่างปลอดภัยแน่นอน

เหิงปิงจมอยู่ในความเงียบชั่วขณะ

ตอนนั้นพ่อของเธอเลื่อนการตั้งชื่อเกาะออกไปทุกครั้ง ทำให้เธอเก็บความสงสัยเอาไว้ในใจมาโดยตลอด

ตอนนี้ถึงคราวที่เธอต้องตั้งชื่อเกาะแล้ว เหิงปิงไม่มีทางยืดเวลาออกไปอีกแน่นอน

เหิงปิงครุ่นคิดเงียบ ๆ

มีหลายชื่อที่ผุดขึ้นมาในหัวของเธอ แต่ก็ถูกตัดออกไป

“ครับ ผมจะทำให้เสร็จภายในค่ำนี้ หากเสร็จแล้ว ท่านกรุณาทำการตรวจสอบด้วย”

เมื่อพูดจบ จูถ่งก็เดินออกไปข้างนอกอย่างอิดโรย

เฟิงปิงนั่งอยู่คนเดียวในห้องโถง

ผ่านไปเป็นเวลานานพอสมควร ใบหน้าของเธอก็เริ่มแดงขึ้น

นี่เธอเป็นอะไรกันนะ ทำไมต้องคิดถึงผู้ชายคนนั้นอยู่ตลอดเวลาด้วย

ภาพของหลินมั่วลอยวนเวียนอยู่ในความคิดของเธอ

แม้เขาจะเป็นคนที่พูดจาโผงผางตรงไปตรงมา แต่ท่าทางของเขากลับติดอยู่ในใจของเธอ

โดยเฉพาะภาพที่เขาบอกให้เธอดูแลซั่งหยวนหลงอี

ถ้าจูถ่งยังอยู่ที่นี่และเห็นอาการของเธอ เขาคงต้องบ่นกับตัวเองในใจแน่ ๆ

“สุดท้ายท่านเจ้าของเกาะก็ตกหลุมรักจนได้!”

เหิงปิงรีบดึงสติตัวเองกลับมา เธอตบใบหน้าที่ร้อนผ่าวของตัวเองเบา ๆ

แววตาของเธอแฝงไปด้วยความมุ่งมั่น ก่อนจะหยิบเอกสารที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมา

ในเมื่อมั่วหลินมอบหน้าที่ดูแลเกาะนี้ให้เธอ เธอก็ต้องทำมันให้ดีที่สุด!