หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3484

ชายหนุ่มเดินออกจากฝูงชน แล้วมองเฉียนเต๋อกุยกับหลินมั่วพลางพูดขึ้น

เขาเป็นหนึ่งในพ่อค้าแร่ที่ไม่กลัวเฉียนเต๋อกุย

เเละเขาก็คอยยั่วยุเฉียนเต๋อกุยไม่หยุด

“ดีนะ ประธานธนาคารเฉียน งั้นก็ให้สุภาพสตรีท่านนี้ดูหน่อยสิ ว่าที่พวกเราซื้อมานั้นเป็นเหมืองร้างจริงหรือไม่”

เฉียนเต๋อกุยต้องการให้ทุกคนกลับไป ทว่าหลินมั่วกลับพูดขึ้นมา

เมื่อเห็นท่าทางของหลินมั่วดูสงบ เฉียนเต๋อกุยจึงพยักหน้า

“ในเมื่อทุกท่านอยากรู้ว่าเหมืองแร่ที่ซื้อมานั้นเป็นเหมืองร้างหรือเปล่า”

“วันนี้ผมจะให้ทุกคนได้เห็น”

เฉียนเต๋อกุยหยิบวิทยุสื่อสารออกมาเเล้วพูดอะไรบางอย่าง

ภายในเวลาไม่กี่นาที คนงานจำนวนมากพร้อมด้วยจอบ ค้อน เเละเครื่องทุบหินก็มาถึง

“ทุกคน เริ่มขุดได้เลย!”

เฉียนเต๋อกุยชี้ไปที่เหมืองตรงหน้าแล้วพูดกับพวกเขา

“ครับ!”

คนงานกลุ่มหนึ่งเริ่มขุดดินตรงหน้าทันที

พวกเขาขุดก้อนแร่เหล็กออกมาเป็นก้อนๆ

“ประธานธนาคารเฉียน ตอนนี้คุณจะขุดแร่ที่อยู่ด้านบนมีประโยชน์อะไร”

“ต่อให้คุณขุดเเร่ด้านบนได้มากแค่ไหน ก็ไม่มีทางขุดเจอแร่ด้านล่าง!”

เสียงที่เเหลมชัดทำให้หลินมั่วขมวดคิ้วเล็กน้อย

จากนั้นเขาก็เดินไปที่คนงานที่กำลังขุด แล้วพูดเสียงขรึมว่า

“ทุกคนมาขุดตำแหน่งที่ผมยืนอยู่!”

คำพูดของหลินมั่วทำให้คนงานทุกคนเงยหน้าขึ้น มองเฉียนเต๋อกุยด้วยสายตาลังเล

เมื่อเห็นเฉียนเต๋อกุยพยักหน้า พวกเขาทุกคนวิ่งมาตำแหน่งที่หลินมั่วกำลังยืนอยู่

แล้วเริ่มใช้จอบขุดลงไป

“พวกคุณดูสิเขาทำอะไร พรู๊ด ประธานธนาคารเฉียนคุณพาคนนี้มาต้องการให้พวกเราขำตายใช่ไหม”

“คุณดูสิว่าพวกเขากำลังขุดตรงไหน ไม่เลือกที่ๆมีเเร่ แต่มาขุดที่ดินเปล่าๆ”

คนกลุ่มหนึ่งหัวเราะลั่นขึ้นมา รอให้หลินมั่วกับเฉียนเต๋อกุยอับอาย

เฉียนเต๋อกุยหันไปมองหลินมั่ว แล้วพูดเสียงเบา

“น้องมั่วหลิน เหมืองเเร่นี้คงไม่มีอะไรแล้วจริงๆ”

“ถ้าไงวันนี้ก็เลิกแล้วไปก่อนเถอะ แค่เหมืองเเร่เล็กๆน้อยๆ ไม่สำคัญอะไรหรอก”

เสียงดังมาจากด้านข้างอีกครั้ง ทำให้ทั้งสองคนขมวดคิ้วเล็กน้อย

“พวกคุณดูนะ แม้เเต่ประธานธนาคารเฉียนก็รู้สึกว่าเรื่องนี้เป็นไปไม่ได้”

“ผมยังคิดว่าไอ้หน้าขาวนั่นไม่มีความรู้อะไรหรอก ฮ่าฮ่า”

“ยังมาทำเป็นสูงส่งลึกลับ ผมว่าคงเป็นเเค่พวกขายตัวที่วิ่งหนีออกมาจากโรงเขียว”

เฉียนเต๋อกุยขมวดคิ้วเเน่น

คำพูดที่ดูถูกดูแคลนหลินมั่วทำให้อารมณ์สงบแต่เดิมของเฉียนเต๋อกุยรู้สึกโกรธเล็กน้อย

“ประธานธนาคารเฉียน ไม่ต้องไปโกรธคนโง่พวกนั้น”

หลินมั่วมองลงไปที่หลุม เเล้วพูดเบาๆ

“ใกล้แล้ว…”

“ติ๊ง!”