หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3497

ในคฤหาสน์ของเจ้าเกาะเเห่งเกาะหลิง

เวลานี้พ่อบ้านหลิงจงรีบเดินไปยังห้องของเจ้าเกาะ

“เจ้าเกาะ ผู้น้อยมีเรื่องขอพบครับ”

คำพูดของเขามีเเววร้อนรนเล็กน้อย เเละยืนอยู่นอกห้องพูดด้วยเสียงอันดัง

“หลิงจง พฤติกรรมเเบบนี้ไม่ค่อยเหมือนคุณเลยนะ”

เสียงของหญิงสาวดังขึ้น พร้อมกับน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความหยอกล้อเล็กน้อย

“คุณหนู หนุ่มคนนั้นที่คุณชอบไปยั่วยุแก็งต้าเฉวียนเข้าเเล้ว!”

“เอ๋”

หญิงสาวส่งเสียงสงสัยเบาๆ จากนั้นภายในห้องก็มีเสียงฝีเท้าดังขึ้น

ประตูไม้ถูกเปิดออกอย่างรวดเร็ว

หญิงสาวผู้งดงามนางหนึ่งเดินออกมาจากภายในห้อง เธอรวบผมหางม้าสูง บนใบหน้ามีรอยยิ้มเล็กน้อย

รูปลักษณ์ที่งดงามทำให้ผู้ชายทุกคนที่ได้เห็นสามารถตกหลุมรักตั้งเเต่เเรกเห็น

ชุดคลุมยาวสีขาวทำให้เธอดูเหมือนนางฟ้าตนหนึ่ง

พ่อบ้านหลิงจงก้มศรีษะลงตั้งเเต่เเรกเเล้ว เขาไม่กล้าที่จะล้ำเส้นเเม้เเต่น้อย

หากหญิงสาวตรงหน้าไม่เป็นภัยคุกคามเลยจริงๆล่ะก็ เเสดงว่าชีวิตของเขาก็ใกล้จะถึงจุดจบเเล้ว

“คารวะเจ้าเกาะ”

“หลิงจง ทำไมคุณยังเป็นอย่างนี้อยู่อีกล่ะ ก็บอกแล้วว่าเวลาเจอฉันให้ผ่อนคลายหน่อย”

หญิงสาวผู้งดงามมองหลิงจง บนใบหน้าเผยให้เห็นรอยยิ้มเล็กน้อยขณะที่พูด

“ระหว่างบ่าวกับนายนั้นต่างกัน คุณหนูท่านเป็นนาย ผมเป็นบ่าว จะล่วงเกินกฏระเบียบได้อย่างไร”

หลิงจงไม่เงยหน้าขึ้น มีเพียงเขาเท่านั้นที่รู้ดีว่าหญิงสาวผู้งดงามตรงหน้านั้นน่ากลัวเพียงใด

หลิงจื่อเหยาเห็นท่าทางของหลิงจงก็รู้สึกอ่อนใจ

“เอาล่ะเอาล่ะ คุณรีบลุกขึ้นมาเถอะ”

หลิงจื่อเหยาโบกมือให้หลิงจงรีบลุกขึ้นมาพูด

เมื่อได้ยินว่าหลิงจื่อเหยาไม่พูดเรื่องให้เขาลดทิฐิลงอีกแล้ว หลิงจงจึงค่อยๆลุกขึ้น

หลิงจงได้ติดตามหลิงจื่อเหยามาตั้งเเต่ก่อนที่เธอจะได้เป็นเจ้าเกาะ

เดิมทีหลิงจงไม่ได้ชื่อหลิงจง แต่เป็นหลิงจื่อเหยาที่ได้ตั้งชื่อให้เขาในภายหลังเมื่อเธอได้เป็นเจ้าเกาะเเล้ว

“หลิงจง มั่วหลินนั่นเป็นคนที่น่าสนใจคนหนึ่งจริงๆนะ”

ทันใดนั้น หลิงจื่อเหยาก็หัวเราะออกมาเสียงใสราวกับเสียงระฆังเงิน

รอยยิ้มบนใบหน้าที่งดงามทำให้ยิ่งงดงามขึ้นไปอีก

หลิงจงเเสดงสีหน้าสงสัย เจ้าเกาะเข้าใจอะไรเหรอ

เมื่อเห็นหลิงจงที่หน้าเต็มไปด้วยความสงสัยราวกับคนโง่ หลิงจื่อเหยาจึงอธิบายพลางยิ้ม

“หลิงจง คุณต้องคิดสถานการณ์โดยรวมให้กว้างขึ้นกว่านี้”

“เรื่องครั้งนี้ดูเหมือนจะเป็นเพราะความอยุติธรรม มั่วหลินจึงต่อต้านแก็งต้าเฉวียน”

“แต่ถ้าคุณคิดให้ดีจะเห็นว่า ทำไมตอนที่คนของเเก็งต้าเฉวียนมา”

“มั่วหลินถึงอยู่ภายในเหมืองเเร่เฉียนซื่อพอดี?”

“หนำซ้ำเพราะอะไรมั่วหลินถึงได้ฆ่าหงมู่เเล้วโยนไปข้างนอก”

“แล้วยังไม่ให้ใครมาเก็บศพหงมู่ เขาชอบทำแบบนี้จริงๆเหรอ”

“เรื่องพวกนี้ คุณดูออกหรือยัง”