หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3502

ภายในสนามประลองชีวิต ร่างของหลินมั่วยืนอยู่ตรงข้างหน้าของหงกุ้นอู่ซาน

“แกไม่ควรอย่างเด็ดขาด ไม่ควรอย่างยิ่งที่จะไปลบหลู่ภรรยาของฉัน!”

ดวงตาทั้งคู่ของหลินมั่วมองไปที่หงกุ้นอู่ซานที่หายใจรวยรินด้วยสายตาที่เย็นชาแล้วพูดอย่างเย็นชา

เวลานี้หงกุ้นอู่ซานไม่เหลือความหยิ่งยโสอย่างเเต่ก่อน เขาเงยหน้าขึ้นมาอย่างยากลำบาก

เขากลืนเลือดในปากลงไป แล้วพูดขอร้องวิงวอน

“ฉันผิดไปแล้ว ฉันไม่ควรยั่วโมโหนาย”

“ฉันยินดีให้นายเป็นลูกพี่ เป็นหมาของนาย ปล่อยฉันไปนะ!”

เสียงวิงวอนขอร้องของกงกุ้นอู่ซานทำให้บนหน้าของหลินมั่วผุดรอยยิ้มออกมา

“แกดูสิว่าที่นี่ที่ไหน ที่นี่คือสนามประลองชีวิตนะ”

นิ้วเรียวยาวของหลินมั่วชี้ไปที่พื้นดินสีเเดงเข้ม

ความสิ้นหวังปรากฏอยู่ในดวงตาของหงกุ้นอู่ซาน พื้นดินสีแดงเข้มส่วนใหญ่เป็นผลงานของเขาเอง

ดวงตาของหงกุ้นอู่ซานเกิดความบ้าคลั่งขึ้นมาทันที เขาตะโกนใส่หลินมั่ว

“ฉันคือคนของเเก็งต้าเฉวียน ถ้านายทำอะไรฉัน แก็งต้าเฉวียนไม่ปล่อยนายไปแน่”

“สมาชิกแก็งต้าเฉวียนมีเป็นล้านคน ถ้าเเต่ละคนพ่นน้ำลายใส่นายก็เกียงพอที่จะกลบฝังนายให้ตายได้!”

ขณะที่หงกุ้นอู่ซานกำลังข่มขู่หลินมั่วอยู่นั้น ดวงตาของเขาก็กระพริบ

เขารู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที บนใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มกระหยิ่ม

“มั่วหลิน นายเห็นหรือยัง นั่นคือคนของเเก็งต้าเฉวียนของฉัน!”

เสียงหัวเราะเเหบพร่าของหงกุ้นอู่ซานทำให้สายตาของหลินมั่นหันไปมองข้างหลังเล็กน้อย

ทันใดนั้นกลุ่มคนที่เดินขึ้นมาบนเวทีด้านบน ได้ยืนอยู่

สายตาของหลินมั่วมองไป เเละได้เห็นสมาชิกแก็งต้าเฉวียนคนหนึ่งที่ดูอายุน้อยกว่าคนอื่นๆยืนอยู่ข้างหน้าสุด

ทันใดนั้นเองสมาชิกแก็งต้าเฉวียนคนนั้นก็พูดว่า

“เเขกทุกท่าน วันนี้แก็งต้าเฉวียนของเราจะกำจัดภัยร้ายต่อหน้าทุกท่าน!”

เสียงของเขาที่ขยายผ่านลำโพงดังกึกก้องไปทั่วสนาม ทุกคนต่างงงงวย

“กำจัดภัยร้าย? พวกเขาพูดอะไรน่ะ”

“นั้นสิ ตอนนี้เวลานี้จะโจมตีมั่วหลินโดยตรงสินะ!”

เฉียนเต๋อกุยที่นั่งอยู่ในที่นั่งผู้ชมมองไปที่สมาชิกแก็งต้าเฉวียนด้วยความงงงวย

พวกเขาเป็นอะไรกัน ทำไมถึงทำกับลูกพี่ตัวเองแบบนี้

หลิงจื่อเหยาที่สวมหน้ากากผ้ามองไปยังสมาชิกเเก็งต้าเฉวียน

ใต้หน้ากากผ้าผุดรอยยิ้มออกมา ริมฝีปากบางพูดว่า

“คนหนึ่งอยากได้ อีกคนก็ยอมให้ หึหึหึ นี่เป็นละครที่น่าสนใจจริงๆ”

หลิงจงที่อยู่ข้างๆเวลานี้ชาไปหมดเเล้ว มั่วหลินมีความสามารถที่เหนือธรรมชาติบ้างไหม

สำหรับเขาตอนนี้ ก็ดูจะเป็นเรื่องธรรมดาไปหมดเเล้ว

“ใช่เเล้วหลิงจง เนื่องจากละครเรื่องนี้กำลังจะจบลง”

“ถึงเวลาที่พวกเราจะจัดการหนอนบ่อนไส้พวกนั้นบ้างเเล้ว”

“คุณยังมีอีกสามคนที่ไม่รู้ตัว คนตรงกลางด้านหลังฉันเเถวที่สาม จัดการให้หมด”

สีหน้าของหลิงจงเปลี่ยนไป เขารู้สึกเคารพหลิงจื่อเหยายิ่งขึ้นไปอีก

“ผู้น้อยเข้าใจ จะรีบจัดการทันทีครับ!”