หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3509

เช้าวันต่อมา หลินมั่วก็มาถึงหน้าประตูสำนักงานการปกครองเกาะแต่เช้า

หลินมั่วรู้สึกได้ว่าหลิงจื่อเหยามีเรื่องจะคุยกับเขาแน่

เขาอยากจะจัดการทุกอย่างให้เสร็จ เเล้วตัวเองรีบกลับไป

“กรุณาไปบอกเจ้าเกาะ ว่ามั่วหลินมาตามนัด”

สายตาของหลินมั่วมองไปที่ทหารที่ยืนอยู่หน้าประตูสำนักงานการปกครองเกาะแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เป็นมิตร

“อ่า…ครับ คุณมั่วหลินโปรดรอสักครู่”

เมื่อเห็นว่าหลินมั่วใจดี ทหารที่ยืนอยู่หน้าประตูก็งงไปเล็กน้อยทันที

แต่แล้วก็ตั้งสติได้ แล้วพูดกับหลินมั่วประโยคหนึ่ง

เมื่อมองดูทหารของสำนักงานการปกครองเกาะจากไป

หลินมั่วยืนอยู่หน้าประตูสำนักงานการปกครองเกาะด้วยท่าทางสง่าผ่าเผย

ชุดขาวของเขายังคงสะอาดเหมือนเดิม

ตอนนี้บนเกาะหลิงมีคนเรียกหลินมั่วชื่อใหม่

คุณชายชุดขาว

การกระทำของหลินมั่วไม่เหมือนกับอาชญากรที่ถูกตามล่าเลย

ทำให้คนทั่วไปบนเกาะชอบหลินมั่วมากขึ้น

แม้เเต่ราคาบ้านใกล้ๆแก็งต้าเฉวียนบนเกาะหลิงก็ขึ้นราคาเมื่อคืนนี้

“พวกคุณดูเร็ว นั่นคือคุณมั่วหลิน”

“ใช่เเล้ว เมื่อวานเจ้าเกาะนัดคุณมั่วหลินมา น่าจะมีเรื่องสำคัญอะไรสักอย่าง?”

“ได้ยินมาว่าคุณมั่วหลินนิสัยดีมาก หนำซ้ำเมื่อวานในเเก็งต้าเฉวียนมีการปราบปรามครั้งใหญ่”

“พวกนายรู้ไหมว่าเช้าวันนี้ฉันเห็นอะไร”

ใบหน้าของชายคนหนึ่งผุดความไม่เชื่อปรากฏออกมา

ถ้าไม่ใช่เพราะเขาเห็นด้วยตาของตัวเอง เขาคงคิดว่าตัวเองป่วย

“นายเห็นอะไร”

“ฉันเห็นคนเหล่านั้นจากแก็งต้าเฉวียนกำลัง…ช่วยเหลือคนอื่น!”

คำพูดของชายคนนั้นทำให้ผู้คนรอบข้างเงียบไป

ตอนนี้พวกเขารู้สึกว่าชายคนนี้อาจยังไม่ตื่น

แก็งต้าเฉวียนไม่ฆ่าคนเพื่อความสนุกก็บุญแล้ว จะมาช่วยเหลือผู้อื่นได้ยังไง

“จริงหรือ!”

“พวกนายต้องเชื่อฉันสิ!”

หลิงจงกล่าวอย่างนอบน้อมต่อหลินมั่วพร้อมกับยื่นมืออออกไปเพื่อนำทาง

เมื่อคืนนี้หลังจากกลับมาก็คิดเรื่องนี้ทั้งคืน

เขาพบว่าระดับของหลินมั่วนั้นสูงเกินกว่าที่เขาจะจินตนาการได้

แม้กระทั่งทุกสิ่งที่หลินมั่วทำ ก็เหมือนกับว่าได้ปูทางไว้ล่วงหน้าเเล้ว

ทำให้เขาสามารถก้าวไปข้างหน้าได้อย่างรวดเร็ว

ขอถามหน่อยคนเเบบนี้ เขาจะไปคิดอะไรได้อีก

หลินมั่วเดินตามหลิงจงเข้าไปในสำนักงานการปกครองเกาะ

การตกแต่งภายในสำนักงานการปกครองเกาะสวยงามมาก มีศาลา มีน้ำตกเเละบ้านเรือนที่เรียงรายกัน

“พ่อบ้านหลิงจง ไม่ทราบว่าเจ้าเกาะหลิงเรียกผมมาด้วยเรื่องอันใด”

สายตาของหลินมั่วมองไปที่หลิงจงที่อยู่ตรงหน้า เขาจำสิ่งที่คนอื่นพูดได้

หลิงจงเป็นคนสนิทของหลิงจื่อเหยา น่าจะรู้เหตุผลที่อีกฝ่ายเรียกมา?

หลิงจงส่ายหน้า เป็นการเเสดงว่าตัวเขาก็ไม่รู้

“คุณมั่วหลิน เรื่องนี้ผมก็ไม่รู้เช่นกันครับ”

“ท่านไปถามเจ้าเกาะเถอะครับ”