หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 354

ไม่นานหลังจากที่พวกเขามาถึงหน้าประตู รถหรูคันหนึ่งก็ขับเข้ามา และทุกคนในที่นั้นก็ตกตะลึง

หลี่เยวี่ยนพูดอย่างตื่นเต้น "ทายาทสิบตระกูลชั้นนำในเมืองหลวงนั้นไม่ธรรมดาจริงๆ ความยิ่งใหญ่นี้จะมีใครในเมืองก่วงหยางมาเทียบเขาได้

และคนที่ก้าวลงจากรถสปอร์ตมูลค่ากว่ายี่สิบล้าน คือฮั่วเทียนเฉิง

เมื่อมองไปที่ฮั่วเทียนเฉิงที่ถูกรายล้อมไปด้วยทุกคน ดวงตาของเฮ่อเชียนเสวี่ยเป็นประกาย

จะมีผู้หญิงคนไหนบ้าง ที่ไม่อยากให้ชายหนุ่มของตน มองเธอเพียงคนเดียว

ออร่าของฮั่วเทียนเฉิงในขณะนี้ ดูดีเกินกว่าชายใดๆ ที่เฮ่อเชียนเสวี่ยเคยเจอมาในชีวิตนี้!

"เขามีพื้นฐานครอบครัวที่ดีและดูหล่อมาก"

“ไม่ไหวแล้ว ไม่ไหวแล้ว ฉันหลงแล้ว”

หลี่เยวี่ยนท่าทางระริกระรี้ เธอผลักเฮ่อเชียนเสวี่ยอย่างแรง “เชียนเสวี่ย โอกาสมาถึงแล้ว ยังไม่รีบไปอีก”

เฮ่อเชียนเสวี่ยหน้าแดง เธอจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย แล้วยิ้มให้สวยที่สุดพร้อมเดินออกไป

“สวัสดีค่ะคุณชายฮั่ว ฉันคือเฮ่อเชียนเสวี่ย หลานสาวของเฮ่อจินเยี่ยน”

“คุณปู่ให้ฉันมาต้อนรับคุณ ในนามของคนในเมืองก่วงหยาง ยินดีต้อนรับสู่เมืองก่วงหยางค่ะ”

เฮ่อเชียนเสวี่ยยื่นมือออกไปพร้อมด้วยรอยยิ้ม

ฮั่วเทียนเฉิงกลับรู้สึกตะลึงเขามองเฮ่อเชียนเสวี่ย มุมปากเผยรอยยิ้มครุ่นคิด

เขารู้จักเฮ่อจินเยี่ยน ซึ่งเป็นคนที่อยู่กับเฉินเซิ่งหยวน

ครั้งนี้เฉินเซิ่งหยวนสนับสนุนหลินมั่ว ถือเป็นการต่อต้านตระกูลฮั่ว

และในตอนนี้ หลานสาวของเฮ่อจินเยี่ยนก็มาต้อนรับเขา รอบนี้มาจะมาไม้ไหน

แต่ทว่า เมื่อเห็นว่าเฮ่อเชียนเสวี่ยหน้าตาสะสวย ฮั่วเทียนเฉิงจึงแอบยิ้มในใจ

คิดจะใช้แผนหญิงงามกับฉันหรือ

ได้เลย ถ้าอย่างนั้นข้าจะเล่นด้วย

“ที่แท้ก็คุณเฮ่อนี่เอง เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้พบคุณครับ!"

ฮั่วเทียนเฉิงหัวเราะเบาๆ พร้อมจับมือของเฮ่อเชียนเสวี่ย แต่เมื่อจับมือเสร็จเขากลับไปยอมปล่อยมือเธอ

เธอต้องการปล่อยมือของฮั่วเทียนเฉิงโดยสัญชาตญาณ แต่ฮั่วเทียนเฉิงกลับจับมือเธอเอาไว้แน่น แถมยังจะดึงตัวของเธอเข้าไปในอ้อมแขนของเขาด้วย

เฮ่อเชียนเสวี่ยรู้สึกเคอะเขินยิ่งขึ้นแต่ผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างเธอ จะเอาเรี่ยวแรงที่ไหนมาฝืนฮั่วเทียนเฉิงได้ เธอจึงพูดด้วยความเขินอาย “คุณชายฮั่ว ที่นี่คือห้องพักผ่อนส่วนตัวของมณฑลก่วงค่ะ”

“พวกคุณพักผ่อนกันในห้องนี้ก่อนนะคะ!”

ฮั่วเทียนเฉิงโอบไหล่ของเธอ แล้วชำเลืองมองหลินมั่ว “คุณเฮ่อนี่เป็นงานที่จัดโดยคุณปู่ของคุณใช่ไหมครับ”

“ห้องพักส่วนตัวของมณฑลก่วง เหตุใดถึงได้มีสุนัขเอยแมวเอยเข้ามาได้”

เฮ่อเชียนเสวี่ยรีบตอบเขา “คุณชายฮั่ว คุณหลินท่านนี้ เป็น...”

ฮั่วเทียนเฉิงตัดบทเธอ “เป็นอะไรหรือ”

“เขาไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับมณฑลก่วงเลยสักนิด!”

“หลินมั่ว ถ้าหากฉันจำไม่ผิดละก็ นายเป็นตัวแทนของเมืองก่วงหยางใช่ไหม”

“ทำไมหรือ คิดว่าเมืองก่วงหยางสิ้นหวังแล้วก็เลยจะมาขอพึ่งใบบุญมณฑลก่วงหรือยังไง”