หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 355

ตั้งแต่ที่คนทั้งสองเดินเข้ามาในห้อง หลินมั่วเพียงชำเลืองมองพวกเขาครั้งหนึ่ง จากนั้นก็ไม่ได้สนใจอีกเลย

เมื่อได้ยินคำพูดของฮั่วเทียนเฉิง หลินมั่วจึงวางถ้วยชาในมือลง “ฮั่วเทียนเฉิง นายเข้าผิดห้องแล้ว”

“ห้องนี้เป็นห้องของคณะผู้แทนของเมืองก่วงหยาง!”

ฮั่วเทียนเฉิงโกรธวิบขึ้นมาทันที “เหลวไหล!”

“คณะผู้แทนของเมืองก่วงหยางเป็นใครกันถึงได้มีห้องแยกต่างหาก”

“นายควรตักน้ำส่องกะโหลกชะโงกดูเงาตัวเองซะบ้าง นายคู่ควรกับการไปนั่งในส้วมเท่านั้น!”

เฮ่อเชียนเสวี่ยที่อยู่ข้างๆ ตกตะลึง

เมื่อสักครู่นี้ที่อยู่ด้านนอก ฮั่วเทียนเฉิงดูสง่างามและพูดจาสุภาพมาก

คาดไม่ถึงเลยว่า เมื่อเข้ามาในห้องและเพิ่งจะพูดกันไปไม่เท่าไร ก็พ่นคำด่าคนออกมาแบบนี้แล้ว

เช่นนั้นแล้ว ที่ด้านนอกเมื่อสักครู่นี้ ท่าทางสง่างามทั้งหมดนั่นเป็นการเสแสร้งน่ะหรือ

วินาทีนี้ ความรู้สึกดีๆ ที่เธอมีต่อฮั่วเทียนเฉิงเมื่อสักครู่ได้มลายหายไปสิ้น

เธอคิดจะชักมือกลับ แต่ชายหนุ่มกลับยิ่งจับให้แน่นขึ้นพลางโอบเธอไว้ในอ้อมแขน

“คุณหนูฮั่ว คุณบอกเขาทีสิ ว่าห้องนี้สำหรับใครกัน” ฮั่วเทียนเฉิงยิ้มเยาะ

ความลำบากใจผุดขึ้นบนใบหน้าของเฮ่อเชียนเสวี่ย “คุณชายฮั่ว คุณหลินเองก็เป็นคนมณฑลก่วง...”

ฮั่วเทียนเฉิงเดือดดาล “หุบปาก!”

“เขาเป็นคนมณฑลก่วงอะไรกันเล่า!”

“คนสถุนชั้นต่ำ คุณกลับเอามันมาเทียบชั้นกับพวกเราชาวมณฑลก่วง นี่คุณกำลังดูถูกผมหรือ”

เฮ่อเชียนเสวี่ยหน้าซีดด้วยความตกใจ เธอไม่รู้ถึงเรื่องราวความแค้นระหว่างหลินมั่วและฮั่วเทียนเฉิงเลยสักนิด เวลานี้เธอเองก็ไม่รู้ว่าควรจะไกล่เกลี่ยเรื่องนี้อย่างไรดี

หลินมั่วหัวเราะเบาๆ “ฮั่วเทียนเฉิง เรื่องระหว่างพวกเรา พวกเราเคลียร์กันเองก็ได้นี่นา”

“ต้องลำบากผู้หญิงด้วยหรือ นายนี่มันไม่เอาไหนจริงๆ”

คำพูดนี้ทำให้ทัศนคติของเฮ่อเชียนเสวี่ยที่มีต่อหลินมั่วเปลี่ยนไปอย่างมาก

ฮั่วเทียนเฉิงหัวเราะ “ก็ฉันอยากทำให้เธอลำบากไง!”

“เธอเสนอตัวมาให้ฉันดูถูกเอง นายไม่พอใจหรือ”

“คนแซ่หลิน ฉันจะบอกนายนะ”

“หลังจบเรื่องในวันนี้แล้ว ไม่แค่เธอเท่านั้น ยังรวมถึงสวี่ปั้นซย่าเมียนายนั่นด้วย ฉันจะทำให้หล่อนยอมเอนกายลงตรงหน้าฉันแต่โดยดี!”

สีหน้าของเฮ่อเชียนเสวี่ยเปลี่ยนไปอีกครั้ง เธอคาดไม่ถึงจริงๆ ว่า ฮั่วเทียนเฉิงจะน่ากลัวขนาดนี้เมื่อถอดหน้ากากออกแล้ว

ฮั่วเทียนเฉิงยิ้มเยาะ “เรื่องของพวกเรา ต้องเคลียร์แน่นอน!”

“แต่ ฉันอยากจะทำอะไร นายไม่มีสิทธิ์มาชี้นิ้ว!”

“นังแพศยานี่เสนอตัวเอง ทำไมฉันต้องปล่อยเธอไปด้วยล่ะ”

“นายไสหัวออกไปจากที่นี่ซะ รอให้ฉันปลดเปลื้องก่อน แล้วจะค่อยๆ มาคิดบัญชีกับนาย!”

เฮ่อเชียนเสวี่ยพูดด้วยความโกรธ “ฮั่วเทียนเฉิง คุณ...คุณพูดอะไรน่ะ”

“ใครเสนอตัว”

ฮั่วเทียนเฉิงหัวเราะเสียงดัง “หรือไม่ใช่?”

“นังแพศยา เธอบอกฉันทีสิว่าปู่ของเธอให้เธอมาต้อนรับฉันจริงๆ หรือ!”

“แพศยาอย่างเธอก็แค่อยากยั่วยวนฉัน อยากจะไต่เต้ามาหาทายาทของสิบตระกูลใหญ่ในมณฑลก่วง ตัวเองหน้าด้านเสนอตัวมาเอง!”

“คิดว่าฉันเป็นไอ้งั่งที่ผู้หญิงคนไหนอยากจะเล่นด้วยก็ได้จริงๆ หรือ”

ใบหน้าของเฮ่อเชียนเสวี่ยพลันเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ

ปู่ของเธอไม่ได้ให้เธอไปต้อนรับฮั่วเทียนเฉิง แต่นี่เป็นความคิดของเธอเอง

หลังจากที่ไตร่ตรองดูแล้ว ที่ตัวเองต้องตกมาอยู่จุดนี้ก็เพราะต้องการเกี่ยวดองกับทายาทของสิบตระกูลใหญ่แห่งมณฑลก่วง!