หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3544

แบรนดอนที่เพิ่งลุกขึ้นนั่งลงอีกครั้ง

แต่รอยยิ้มบนใบหน้าของหลิงจงยังคงเหมือนเดิม เขาพูดกับทั้งสองคนว่า

“ท่านทั้งสอง ในเมื่อเจ้าเกาะของเราตื่นแล้ว งั้นก็ตามผมมาครับ"

หลิงจื่อเหยาส่งยามรักษาความปลอดภัยมาแจ้งตน

งั้นเธอคงพร้อมแล้ว

หลิงจงไม่ได้ขัดขวางอีกต่อไป เขาพาทั้งสองเดินไปข้างหน้า

ในห้องโถงใหญ่

หลิงจื่อเหยาในชุดเดรสสีเขียวอ่อนนั่งอยู่บนเก้าอี้

เมื่อเห็นหลิงจงเดินเข้ามาพร้อมกับทั้งสองคน

หลิงจื่อเหยาพูดเบาๆ ว่า "ท่านทั้งสองนั่งก่อนค่ะ"

เมื่อแบรดอนและชายที่อยู่ข้างๆ เห็นการแต่งตัวของหลิงจื่อเหยา

ดวงตาของเขาเผยให้เห็นความไม่เข้าใจเล็กน้อย หลิงจื่อเหยากําลังทําอะไรอยู่

ชุดเดรสที่เธอใส่เห็นได้ชัดว่าต้องเป็นผู้หญิงที่แต่งงานแล้วถึงจะใส่เท่านั้น

สายตาที่เต็มไปด้วยความโลภของชายหนุ่มมองร่างบอบบางของหลิงจื่อเหยา ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความร้อนแรง

หรือว่าหลิงจื่อเหยาเตรียมพร้อมที่จะแต่งงานกับตน?

หลังจากทั้งสองนั่งลง หลิงจื่อเหยามองหน้าชายหนุ่มด้วยสีหน้าเขินอาย

"ขอโทษนะคะ ไม่ทราบว่าคุณคือใคร"

คําถามของหลิงจื่อเหยาทําให้สีหน้าของชายหนุ่มตกตะลึง

เธอหมายความว่าอย่างไร แกล้งทำเป็นไม่รู้จักเขา?

แต่เพื่อรักษารูปลักษณ์ที่สง่างามและใจดีของตัวเอง ชายหนุ่มจึงพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

"จื่อเหยา ผมคืออู่ผิง คุณลืมไปแล้วเหรอว่าเราเคยเล่นด้วยกันตอนเด็ก"

คําพูดของอู่ผิงดูเหมือนจะกระตุ้นความทรงจําของหลิงจื่อเหยา

"อ๋อ ที่แท้ก็เป็นคุณนี่เอง"

"ไม่ทราบว่าอู่ผิงมาครั้งนี้มีเรื่องอะไรเหรอ"

คําพูดของหลิงจื่อเหยายังคงไม่พูดถึงการหมั้นหมายของเธอกับอู่ผิงแม้แต่คําเดียว

ดวงตาของแบรดอนที่นั่งอยู่ข้างอู่ผิงเต็มไปด้วยความโกรธ

หลิงจื่อเหยา แกล้งทําเป็นไม่เข้าใจใช่ไหม

"เจ้าเกาะ คุณอู่ผิงมาที่นี่เพื่อแต่งงานกับคุณ"

หากทั้งสองไม่ได้แต่งงานกัน เขาก็จะไม่มีโอกาสในการเข้ามายุ่งเกี่ยวกับหลิงจื่อเหยาอย่างเปิดเผย

"เจ้าเกาะ คุณแต่งงานเมื่อไหร่"

"ผมไม่รู้เลยแม้แต่น้อย"

สายตาของแบรนดอนมองไปที่หลิงจื่อเหยาและเริ่มสอบถาม

"เฮ้อ ในเมื่อพวกคุณอยากรู้ งั้นฉันจะบอกพวกคุณก็ได้"

"เมื่อสิบกว่าวันก่อน ฉันได้พบกับคนที่ฉันตกหลุมรัก เขาคือมั่วหลิน"

"เขามีรูปร่างสูงใหญ่ เป็นคนใจดี ทํางานมั่นคง และดีกับฉันมาก"

"ฉันกับมั่วหลินหมั้นกันที่สำนักงานการปกครองเกาะเป็นการส่วนตัว"

ขณะที่พูด สีหน้าของหลิงจื่อเหยาเผยความหวานชื่นออกมา

ตอนนี้อู่ผิงที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ได้กํามือแน่น

ดวงตาทั้งสองข้างเต็มไปด้วยความโกรธและเจตนาที่จะฆ่า

"จื่อเหยา ผมรู้ว่าคุณแค่ไม่อยากแต่งงานกับผม"

"แต่คุณไม่จําเป็นต้องเอาความบริสุทธิ์ของตัวเองมาเป็นข้ออ้างหรอกนะ"

"ถ้าคุณไม่อยากแต่งงาน เราสามารถใช้เวลาอยู่ด้วยกันก่อนก็ได้"