หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3543

ในขณะนี้ ภายในสำนักงานการปกครองเกาะหลิง

หลิงจื่อเหยาที่เพิ่งอ่านเอกสารเสร็จก็เห็นหลิงจงเดินเข้ามาด้วยท่าทางรีบร้อน

"หลิงจง เกิดอะไรขึ้นทำไมถึงได้รีบร้อนขนาดนี้"

หลิงจงมีสีหน้าค่อนข้างหนักใจ ขณะพูดกับหลิงจื่อเหยา

"เจ้าเกาะ คุณแบรนดอน และชายแปลกคนหนึ่งมาที่นี่"

"และชายคนนั้นบอกว่าตัวเองเป็น... คู่หมั้นของคุณ"

ใบหน้าอ่อนโยนของหลิงจื่อเหยาเปลี่ยนไปเล็กน้อย จากนั้นก็มองไปที่หลิงจงอย่างรวดเร็ว

“มั่วหลินยังไม่กลับมาอีกเหรอ”

หลิงจงส่ายหน้า "ไม่มีข่าวคราวของคุณมั่วหลินตั้งแต่กลับมาที่เกาะหลินเลยครับ"

"จากการเจรจากับสำนักงานการปกครองเกาะหลิน ดูเหมือนว่าคุณมั่วหลินจะออกไปทําธุระ"

คิ้วของหลิงจื่อเหยาขมวดเล็กน้อย แล้วพูดกับหลิงจงว่า

"นายไปถ่วงเวลาพวกเขาก่อน ฉันจะไปเปลี่ยนชุด"

"ครับ"

หลิงจงเดินออกไปข้างนอกอย่างรวดเร็ว

ส่วนหลิงจื่อเหยาเดินเข้าไปห้องด้านใน

ตอนนี้วิธีที่ดีที่สุดคือแกล้งทําเป็นว่าตัวเองแต่งงานแล้ว

"ท่านทั้งสองครับ เจ้าเกาะกําลังพักผ่อนอยู่ในห้อง กรุณาหยุดรอที่นี่ก่อน"

หลิงจงยืนอยู่ต่อหน้าคุณแบรนดอนและชายแปลกหน้าคนหนึ่ง

แบรนดอนมองหลิงจงที่อยู่ตรงหน้าและพูดเสียงดัง

"ท่านนี้คือคู่หมั้นของเจ้าเกาะ และเป็นลูกเขยในอนาคต"

"หลิงจง เมื่อไหร่กันที่สามีมาหาภรรยาจะต้องแจ้งให้ทราบ"

ผู้ชายที่อยู่ข้างแบรนดอนพูดด้วยสีหน้าใจดี

"คุณแบรนดอน ไม่จําเป็นต้องทำแบบนี้"

"ในเมื่อจื่อเหยากําลังพักผ่อนอยู่ งั้นเราก็รอก่อนเถอะ"

หลิงจงมองคนที่มีใบหน้าดําคล้ำและคนที่มีใบขาวใสตรงหน้าอย่างเงียบๆ

แต่ถึงกระนั้นเขาก็ยังยืนต่อหน้าทั้งสองคน ทําให้พวกเขาไม่สามารถก้าวไปข้างหน้าได้แม้แต่ก้าวเดียว

"พ่อบ้านคนนี้ คุณแบรนดอนอายุมากแล้ว ผมยืนอยู่ข้างนอกไม่เป็นไรหรอก"

"แต่ให้เราไปที่ห้องนั่งเล่นก่อนได้ไหม ให้คุณแบรนดอนได้พักสักหน่อยได้ไหม"

ชายหนุ่มมองแบรนดอนและพูดกับหลิงจงด้วยสีหน้ากังวล

หลิงจื่อเหยารวบผมยาวของตัวเองเล็กน้อย

เผยให้เห็นถึงความรู้สึกของภรรยาที่ดี

หลิงจื่อเหยานั่งอยู่ในห้องอย่างเงียบๆ

เมื่อเห็นเวลาผ่านไปเกือบชั่วโมง

หลิงจื่อเหยาจึงลุกขึ้นเดินออกไปนอกประตู

เธอถามยามรักษาความปลอดภัยว่า "พ่อบ้านหลิงจงล่ะ ไปเรียกเขามา บอกว่าฉันตื่นแล้ว"

"ครับ ผมจะไปแจ้งเดี๋ยวนี้"

ภายใต้ร่มกันแดดขนาดใหญ่ ตอนนี้สีหน้าของแบรนดอนและชายหนุ่มค่อนข้างดูไม่ดี

พวกเขานั่งอยู่ที่นี่นานกว่าหนึ่งชั่วโมง

แต่หลิงจื่อเหยาไม่มีท่าทีว่าจะมาพบพวกเขาแม้แต่น้อย

ก็แค่ผู้หญิงไร้ค่าไม่ใช่เหรอ จะมาหยิ่งยโสอะไรนักหนา!

ภายในใจของแบรนดอนเกิดโทสะขึ้น เมื่อสบตากับชายคนนหนึ่งก็เตรียมจะลุกขึ้นโจมตี

ยามรักษาความปลอดภัยคนหนึ่งก็วิ่งเข้ามาและเอ่ยเสียงดังว่า

"เจ้าเกาะตื่นแล้ว!"