หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3542

บนดาดฟ้าของเรือมรณะ

หลินมั่วขึ้นไปพร้อมกับสมาชิกของแก๊งต้าเฉวียน

รองกัปตันเรือที่ดูเหมือนจะรู้ล่วงหน้าว่าหลินมั่วจะพาคนมาที่นี่

เขายืนอยู่บนดาดฟ้าตั้งแต่เช้า

ใบหน้าที่หยาบกร้านเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

"คุณมั่วหลิน เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นคุณแล้วรู้สึกว่าคุณไม่ธรรมดา"

"ผมถึงขนาดส่งคนไปสอบถามเรื่องของคุณมาบ้าง ซึ่งมันช่างน่าหวาดกลัวมากจริงๆ"

"คุณฆ่าอู่ซานของแก๊งต้าเฉวียนได้ในพริบตาเดียว และตอนนี้ยังเอาชนะเนี่ยชิงได้อย่างง่ายดายอีก"

“ผมขอแสดงความยินดีกับคุณในนามของกัปตันเรือมรณะครับ"

เมื่อมองไปที่รองกัปตัน หลินมั่วก็เผยรอยยิ้มออกมา

"งั้นผมก็ต้องขอบคุณรองกัปตันเรือด้วย"

หลินมั่วและรองกัปตันเรือดูเหมือนจะเป็นเพื่อนสนิทกันมา

"คุณมั่วหลินครับ เรือของแก๊งต้าเฉวียนพร้อมแล้ว"

"เพราะคุณมาครั้งแรก ค่าใช้จ่ายในการเดินทางทั้งหมดฟรีครับ"

"ขอบคุณรองกัปตันเรืออย่างมาก"

"ถ้าหากว่างต้องมาเป็นแขกที่เกาะหลิงนะครับ ผมจะต้อนรับอย่างเต็มที่แน่นอน"

หลินมั่วมองไปที่รองกัปตันเรือด้วยรอยยิ้ม

ไม่มีท่าทีโกรธเคือง และยิ้มแย้มแสดงความเป็นมิตร

เนื่องจากรองกัปตันเรือมีสีหน้าเป็นมิตรเช่นนี้ หลินมั่วก็จะไม่ทำให้เขาเสียหน้า

เขาพาคนในแก๊งต้าเฉวียนเดินไปที่แท่นยก

"ใช่สิ คุณมั่วหลิน นี่คือตราประจำตัวของผม คุณเก็บไว้สิ"

"ถ้าในอนาคตคุณมาที่เรือมรณะอีก ก็หยิบตราประจำตัวนี้ออกมาก็พอ"

หลินมั่วรับตราประจำตัวที่รองกัปตันเรือมอบให้ด้วยรอยยิ้ม

"ตราประจำตัวนี้ใช้ครั้งละหนึ่งล้านหรือสองล้าน?"

ใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มของรองกัปตันเรือเผยให้เห็นความอึดอัดทันที

"คุณมั่วหลิน พูดแบบนี้ก็เกินไปหน่อยนะ"

"เงินอะไรกัน ผมอยากเป็นเพื่อนกับคุณจริงๆ"

"ผมไม่ต้องการเงิน ไม่ต้องการเงินอย่างแน่นอน"

เมื่อเห็นสีหน้าสงสัยของหลินมั่ว รองกัปตันเรือก็รีบพูด

ความแข็งแกร่งของเนี่ยชิงไม่ถือว่าแย่มาก

และหลินมั่วเองก็สามารถฆ่าเนี่ยชิงได้เพียงพริบตาเดียว

รองกัปตันก็รู้สึกว่าหลินมั่วอาจจะฆ่าเขาได้ในพริบตาเดียวเช่นกัน

หลังจากหลินมั่วจากไป จ้าวเกาและชายที่มีหนวดเคราก็เดินเข้ามาด้วยสีหน้าบึ้งตึง

เมื่อรองกัปตันเห็นจ้าวเกา บนใบหน้าก็ไม่มีรอยยิ้มอะไรเลย

"จ้าวเกา ต้องยอมรับว่าคุณมีความสามารถในการมองคนไม่น้อย"

"คนใหญ่คนโตที่คุณพาเป็นล้วนเป็นคนมีความสามารถ"

คำพูดของรองกัปตันเรือเหมือนแทงใจของจ้าวเกาให้แตกสลาย

สีหน้าของจ้าวเกาแทบจะเปียกไปด้วยน้ำตา เขามองรองกัปตันเรือแล้วพูดเสียงหนักแน่น

"รองกัปตัน เราต้องลงจากเรือ"

พูดจบ จ้าวเกาก็หยิบเช็คจำนวนสองแสนบาทให้รองกัปตัน

"สองแสน..."

"นั่นมันราคาเมื่อก่อน ตอนนี้ถ้านายอยากลงจากเรือล่ะก็..."

"สี่แสนบาท!"