หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3548

พลังงานดาบและแสงเย็นจากดาบนั้นแผ่ซ่านไปทั่ว

แม้พลังดาบของหลินมั่วจะไม่ได้เวอร์เกินจริงขนาดนั้น แต่มันสามารถแผ่ซ่านออกไปได้สิบไมล์ในทันที

แสงดาบอันเจิดจ้าส่องประกายผ่านสายตาทุกคน

“แปะ”

ปืนที่ทหารเหล่านั้นถืออยู่ตอนนี้ถูกตัดออกเป็นสองท่อน

เสียงปากกระบอกปืนที่แตกและตกลงพื้นชัดมาก

ไบรเดนที่เมื่อกี้ดูเย่อหยิ่ง จู่ๆ ก็เปลี่ยนไป

“แกเป็นใคร!”

สีหน้าไบรเดนเต็มไปด้วยความหนักใจ

ทันใดนั้นความเจ็บปวดก็ปรากฏบนคอไบรเดน

เขาจับคอของตนด้วยความตกใจ

เลือดสีแดงปรากฏบนบนนิ้วไบรเดน

เมื่อมองไปยังหลินมั่วที่ถือดาบโบราณ เหมือนว่ามันยังไม่ได้ดึงออกมาจากฝักเลย

สายตาไบรเดนดูหนักใจและหวาดกลัว

ผู้ชายคนนี้เป็นใคร?

ฝีมือระดับนี้แม้แต่ในเกาะใหญ่ก็ถือได้ว่เป็นเจ้าพ่อ

ทำไมถึงมาหยุดอยู่เกาะเล็กๆอย่างเกาะหลิง?

หลินมั่วมองพวกเขาและพูดอย่างนิ่งเฉย

"ฉันขอแนะนำให้นายวางอาวุธของคุณก่อน... ไม่สิ เศษโลหะ"

เสียงที่นิ่งเฉยของหลินทั่วทำให้ทุกคนลังเลไปครู่หนึ่ง

แต่แล้วพวกเขาก็โยนอาวุธที่ไร้ประโยชน์ลงพื้นทีละคน

เขานั่งยองๆ ลงบนพื้นโดยเอามือทั้งสองข้างไว้บนหัว

ขณะนี้ไบรเดนหน้าซีด

ทหารเหล่านี้ยอมจำนน เพราะหลิงจื่อเหยาไว้ชีวิตพวกเขา

แต่เขาในฐานะผู้นำหลิงจื่อเหยาต้องไม่ปรานีแน่นอน

ไบรเดนมองอู๋ผิงเพื่อดูว่าอีกฝ่ายจะมีแผนอะไรดีๆ หรือไม่

แต่เขากลับพบว่าขณะนี้อู๋ปิงคุกเข่าลงพื้นอย่างเชื่อฟัง

ไบรเดนตะลึงไปครู่หนึ่ง แต่เขาก็ได้สติกลับมาอย่างรวดเร็ว

ใช่ พ่ออู๋ปิงและเจ้าเกาะเป็นพี่น้องร่วมเป็นร่วมตาย

แม้ครั้งนี้อู๋ปิงจะร่วมมือกับเขาเพื่อชิงบัลลังก์

เธอมองคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า สายตาที่เต็มไปด้วยความห่วงใย

แววตาหลิงจื่อเหยาแสดงออกมาซึ่งความคิดถึง

“พี่ชาย……”

เดิมทีใบหน้าที่งดงามของหลิงจื่อเซียวตอนนี้มีความโศกเศร้าปนอยู่

“พี่มาแล้ว พี่ขอโทษที่หายไปนาน”

“พี่ใหญ่กลับมาแล้ว”

หลิงจื่อเซียวกอดหลิงจื่อเหยาอย่างอ่อนโยน

น้ำตายังคงไหลลงมาตามดวงตา

เขาคิดภาพไม่ออกว่าตอนที่เขาถูกโยนลงบนกงล้อแห่งความตาย น้องสาวของเขาผ่านมายังไง?

เธอจะเป็นเจ้าเกาะคนใหม่บนเกาะที่เต็มไปพวกเจ้าเล่ห์ เพทุบายได้อย่างไร?

เธอรักษาเกียรติและตำแหน่งของพ่อ

หลินมั่วมองภาพที่พี่ชายและน้องสาวพบกัน

แม้จะรู้สึกว่าตัวเองพูดไม่เก่งแต่เขาก็เอ่ยปากพูด

“ตอนกลับมา ฉันสัมผัสได้ว่ามีทหารซุ่มโจมตีอยู่นอกสำนักงานการปกครองเกาะจำนวนมาก”

“อย่างน้อยก็หนึ่งหมื่น”