หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3549

หลินมั่วยืนอยู่ที่ประตูและเล่าเรื่องการซุ่มโจมตีที่เขาเพิ่งรู้สึกได้นอกสำนักงานการปกครองเกาะ

สำหรับหลินมั่วหมื่นคนถือว่าไม่มาก

ถ้าเขาต้องการสามารถฆ่าได้หมด

แต่เมื่อสู้กับประเทศว่านเซี่ยง เอวิสได้นำกำลังทหารนับแสนคนแต่หลินมั่วก็จัดการกองทัพได้อย่างง่ายดาย

"หึ่ง"

ไท่อาในมือส่งเสียงหึ่งเล็กน้อย

ตั้งแต่มาหมู่เกาะซีว่านเซียงหลินมั่วก็ไม่ได้ใช้ดาบไท่อาอีกเลย

ครั้งนี้รับประกันได้ว่าสามารถทำลายอาวุธเหล่านั้นได้ในพริบตา

สีหน้าของหลิงจื่อเซียวและหลิงจื่อเหยาเปลี่ยนไปเล็กน้อย

"หนึ่งหมื่น?"

“เหมือนว่าไบรเดนคนนี้จะมีอะไรปิดบัง!”

หลิงจื่อเหยาคิดอยู่ครู่หนึ่งและเข้าใจเรื่องราวทั้งหมด

คาดว่าไบรเดรอาจไม่อยากบอกไพ่เด็ดทั้งหมดของเขา ดังนั้นเขาจึงพูดแค่ครึ่งเดียว

นอกจากนี้ หากไบรเดนมีกองกำลังอยู่ในมือเพียงห้าพันนาย เขาจะกล้าพาอู๋ปิงมาชิงบัลลังก์ได้อย่าง

หลิงจื่อเซียวครุ่นคิดและมองหลินมั่ว

“คุณหลิน ตอนนี้เราควรทำอย่างไรดี?”

“อาเหยาให้หลิงจงระดมกองกำลังเกาะหลิง อาจจะใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมง”

“ตอนนี้เราควรหาที่ซ่อนตัวหรือไม่?”

แม้ว่าจะเป็นเช่นนั้น แต่คำพูดของหลิงจื่อเซียวก็เอนเอียงไปยังคนก่อนหน้านั้นอย่างเห็นได้ชัด

ในความคิดของเขาด้วยกองทัพนับหมื่น ไม่ว่าหลินมั่วจะแข็งแกร่งแค่ไหนก็ไม่สามารถต้านทานได้

หลินมั่วส่ายหัวเบา ๆ และมองดูพวกเขาแล้วยิ้ม

“ไม่เป็นไร เรื่องนี้ฉันจัดการเอง”

หลังจากพูดจบ หลินมั่วก็ยืดอกและเดินออกไปข้างนอก

หลิงจื่อเหยามองแผ่นหลังของหลินมั่ว ทันใดนั้นก็รู้สึกพึ่งพาในตัวหลินมั่วมากขึ้น

บางที... หลินมั่วอาจจะแก้ปัญหาทุกอย่างได้จริงๆ

ร่างของหลินมั่วค่อย ๆ เดินออกสำนักงานการปกครองเกาะ

หลินมั่วยืนอยู่เงียบๆ หน้าป่าทึบ ดาบยาวโบราณในมือของเขาด้ามจับที่ปิดด้วยผ้าขาว ค่อยๆ หลุดออกจากฝัก

ท่ามกลางป่าทึบ

กลุ่มกบฏที่ติดตามไบรเดนต่างรอสัญญาณของไบรเดนอย่างใจจดใจจ่อ

แต่สัญญาณก็ไม่มาสัก ทำให้ผู้นำกลุ่มกบฏดูเครียดเล็กน้อย

“แค่...คนเดียว!”

“พวกนายถูกล้อมรอบด้วยชายคนเดียว!”

ผู้นำกบฏที่กำลังคิดเพ้อเจ้อก็ตะลึง

เขาถามทหารพรานอย่างเหลือเชื่อ

“นายบอกว่าพวกเราถูกล้อมด้วยคนกี่คน?”

"หนึ่งคน"

"เพี๊ยะ!"

ผู้นำกบฏตบหน้าเขา

“สมองแกมีแต่ขี้เลื่อยหรือเปล่า?”

"หนึ่งคน?"

ขณะพูดผู้นำกบฏก็หัวเราะด้วยความโกรธ

“แค่คนเดียว แกมาบอกฉันว่าพวกเราถูกล้อม”

“แกคิดว่าพวกเราทั้งหมื่นโง่หรือไง?”

ทหารพรานที่ถูกผู้นำกบฏตบหน้าดูเศร้า

“แต่เขาแข็งแกร่งมาก”