หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3552

เสียงระเบิดดังกึกก้องไปทั่วทั้งป่า

ฝุ่นละอองฟุ้งขึ้นสู่ท้องฟ้า ทำให้ทั้งเกาะหลิงสั่นสะเทือน

“นี่…นี่เกิดอะไรขึ้น”

เฉียนเต๋อกุยที่กำลังกินมื้อเที่ยงอยู่ก็ตกใจ รีบวิ่งออกไปข้างนอก

เมื่อเห็นกลุ่มควันขนาดใหญ่ไม่ไกลจากบ้านของเจ้าของเกาะ

เฉียนเต๋อกุยพึมพำกับตัวเองว่า “นี่เกิดอะไรขึ้นอีกเนี่ย”

โรงงานลอเร้นซ์ในตลาดวัสดุก่อสร้าง

ลอเร้นซ์กำลังนั่งอยู่ในสำนักงานกับชายชราท่านหนึ่ง

แววตาชายชรากำลังจดจ่อมองที่โต๊ะเหล็กข้างหน้าอย่างตั้งใจ

โต๊ะนี้ก็คือโต๊ะที่ถูกหลินมั่วเปิดช่องไว้เมื่อก่อน”

“คุณลุงหวาง ท่านเห็นอะไรบ้างหรือเปล่าครับ”

ลอเร้นซ์ตั้งตารอและถามชายชราอย่างมีความหวัง

ตั้งแต่ครั้งที่แล้วที่เห็นมั่วหลินเพียงแค่ขยับนิ้วเบาๆ ก็เปิดช่องที่โต๊ะนี้ได้

เขาก็กลัวจนทำอะไรไม่ถูก

ดังนั้นครั้งนี้ก็เลยเสียเยอะเป็นพิเศษเพื่อเชิญคนจากเกาะอื่นมา

คุณลุงหวางผู้ที่ได้รับความเคารพอย่างมากในวงการศิลปะการต่อสู้ได้มาที่นี่

คุณลุงหวางมองโต๊ะอย่างละเอียด รอบๆ แล้วใช้นิ้วลูบๆ ที่ช่องที่เปิด

“ลอเร้นซ์ นายไม่ต้องกังวล”

ทุกความกังวลของนายในตอนนี้เป็นเพียงความวิตกกังวลที่เกินจริงเท่านั้น

“การมีอยู่เช่นนี้…”

ชายชรามองไปที่ลอเร้นซ์อย่างตั้งใจ

“ถึงจะฟังดูเจ็บปวด แต่นายแทบจะไม่มีความสำคัญในสายตาของเขาเลย”

ในขณะที่ทั้งสองกำลังสนทนากันอยู่

“ตูม !”

เสียงระเบิดดังสนั่นทำให้สีหน้าของลอเร้นซ์และคุณลุงหวางเปลี่ยนไปทันที

“มีคนมั้ย เกิดอะไรขึ้น !”

ลอเร้นซ์ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว แล้วตะโกนเสียงดังออกไปข้างนอก

ลูกน้องคนหนึ่งวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วและพูดกับลอเร้นซ์

“คุณลอเร้นซ์ เหมือนจะเกิดการระเบิดอย่างรุนแรงที่บ้านของเจ้าของเกาะครับ”

“จากข้อมูลของสายลับ ดูเหมือนบ้านเจ้าของเกาะโดนขีปนาวุธครับ !”

ในแววตาของลอเรนแฝงความความระมัดระวังอย่างมาก.”

เดิมทีบ้านเดี่ยวแต่ละหลังถูกสวี่ชูขายและเปลี่ยนเป็นหอพัก

แต่สมาชิกแก๊งใหญ่ทุกคนกลับมีขวัญและกำลังใจมากขึ้นกว่าเดิม

พวกเขาทุกคนสวมเครื่องแบบใหม่ที่สวี่ชูออกแบบ

ข้าง ๆ สัญลักษณ์ของแก๊งใหญ่ ยังมีตัวอักษร “มั่ว” ขนาดใหญ่อยู่ด้วย

“พวกนายต้องจำเอาไว้ ทุกสิ่งที่เรามีในวันนี้ได้ ล้วนเป็นผลงานของคุณมั่วหลิน”

“เพราะฉะนั้นพวกเราต้องจงรักภักดีต่อคุณมั่วหลิน”

“พวกนายเข้าใจมั้ย”

ภายใต้แสงแดดที่ร้อนแรง สวี่ชูกำลังยืนอยู่หน้ากลุ่มสมาชิกใหม่ของแก๊งและพูดเสียงดัง

“พวกเราจะจำไว้ครับ !”

สวี่ชูพยักๆ หน้าอย่างพอใจ มองดูสมาชิกแก๊งใหญ่ที่กำลังฝึกซ้อม

ก็ไม่รู้ว่าคุณมั่วหลินจะกลับมาเมื่อไหร่

เมื่อถึงตอนนั้นเขาเห็นแก๊งใหญ่ในตอนนี้ เขาจะรู้สึกเป็นความใหม่มั้ยนะ

“ตูม !”

เสียงดังกึกก้อง ทุกคนต่างเงยหน้าขึ้นโดยไม่รู้ตัว

“ฝึกต่อไป !”