หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3557

สวี่ชูลุกขึ้นไปปิดประตูและม่านของห้องทำงานทั้งหมด

“เดิมทีผมก็คิดว่านี่เป็นเรื่องง่ายๆ”

“แต่ภายหลังจากการรวบรวมข้อมูลเพียงเล็กน้อยและคำพูดบางส่วนจากคนในแก๊งถึงพบ”

“สถานที่ที่อู่ซานและเหยียนชิงเคยไปคือ… เกาะนรก!”

สีหน้าของสวี่ชูเต็มไปด้วยความเคร่งเครียด

เห็นได้ชัดว่าเกาะนรกนี้เป็นสิ่งที่สร้างความกดดันให้กับเขาอย่างมาก

“เกาะนรก…”

สวี่ชูพยักหน้า แล้วชี้ไปที่แผนที่หมู่เกาะว่านเซี่ยงตะวันตกที่แขวนอยู่บนผนัง

“เกาะนรกนั้นมีขนาดใหญ่ติดอันดับต้นๆ ในหมู่เกาะว่านเซียงตะวันตก”

“ถ้าคำนวณตามพื้นที่ของเกาะหลิงของเราแล้ว เกาะนรกนั้นมีขนาดใหญ่ประมาณสี่ถึงห้าเท่าของเกาะหลิง หรือประมาณสามแสนตารางเมตร”

“แต่การกระจายอำนาจบนเกาะนั้นไม่เหมือนเกาะอื่นๆ ของเราเลยครับ”“บนเกาะนรกไม่มีคฤหาสน์ของเจ้าเกาะหรือสำนักงานตรวจการอย่างที่เป็นองค์กรทางการที่มีอำนาจเพียงหนึ่งเดียว”

สวี่ชูหยิบเอกสารที่บรรจุอย่างประณีตออกมาจากลิ้นชัก

“เอกสารชุดนี้ผมเริ่มรวบรวมหลังจากที่รู้ว่าพวกเขามุ่งหน้าไปที่เกาะนรก”

“แต่ไม่รู้ทำไม พวกพ่อค้าข้อมูลและตลาดมืดที่เคยติดต่อกันอยู่ทุกวัน”

“พอได้ยินชื่อเกาะนรกเท่านั้นแหละ ทุกคนก็พากันเงียบกริบไม่ยอมปริปากเลยครับ”

“เหมือนกับว่าข้อมูลเกี่ยวกับเกาะนรกนั้นเป็นเรื่องต้องห้ามสำหรับพวกเขา”

“แต่สุดท้าย ผมก็หาพ่อค้าข้อมูลคนหนึ่งจนเจอ และยอมจ่ายเงินมหาศาลเพื่อแลกกับข้อมูลเล็กๆ น้อยๆ จากเขา”

“อำนาจในเกาะนรกถูกแบ่งออกเป็นสิบสามเขต แต่ละเขตปกครองตัวเอง”

“บางเขตมีความวุ่นวายอย่างมาก ไม่มีความเป็นหนึ่งเดียวกัน ทำให้กลายเป็นเป้าหมายอันโอชะของเขตอื่นๆ”

“เขตที่หนึ่งมีอำนาจมากที่สุด และสภาพแวดล้อมก็ถือว่าค่อนข้างสงบกว่าเขตอื่นๆครับ”

“เขตที่สองมีการบังคับใช้กฎหมายอย่างเคร่งครัด เชิดชูหลักนิติธรรม แม้แค่เพียงการด่าคนก็อาจถูกลงโทษด้วยการทำลายขาทั้งสองข้าง”

“ส่วนเขตที่สามนั้นเต็มไปด้วยความวุ่นวาย ไม่มีคนจัดการ อำนาจต่างๆ ในเขตนั้นต่างก็ต่อสู้และแข่งขันกันเอง”

“เขตที่สี่เป็นศูนย์กลางทางเศรษฐกิจ และเป็นพื้นที่ที่เศรษฐกิจพัฒนามากที่สุดในเกาะนรก”

“นี่คือสองข้อมูลที่พ่อค้าข้อมูลคนนั้นให้กับเรา”

“เขาบอกว่าถ้าเขาพูดมากกว่านี้ ชีวิตเขาจะตกอยู่ในอันตราย”

หลินมั่วใช้นิ้วลูบไล้ไปบนแผ่นกระดาษ สายตาของเขาแฝงไว้ด้วยความครุ่นคิด

“เขากำลังบอกเราว่า หากเราไปที่เกาะนรก ให้ไปหาพ่อค้าเถื่อนที่ชื่อมอร์ตันก่อน จากนั้นไปที่ร้านหมายเลข 403”

“ที่นั่น เราจะได้พบกับสิ่งที่เราต้องการ”

ใบหน้าของสวี่ชูเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

“ท่านรู้ได้อย่างไรกันครับ”

หลินมั่วเผยยิ้มบาง ๆ “พ่อค้าข้อมูลบอกฉันไว้”

“เอาล่ะ ตอนนี้เตรียมเรือไปเกาะนรกเถอะ”

“ที่นั่นห่างจากเกาะหลิงของเราร่วมหลายร้อยกิโลเมตร เตรียมเรือที่มีความเร็วสูงไว้จะดีที่สุด”

สวี่ชูกดความสงสัยในใจลงไป “ครับ!”