หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3560

หลังจากการเดินทางเป็นเวลาหนึ่งวันหนึ่งคืน

หลินมั่วและกัปตันเรือได้เข้าใกล้อ่าวฉลามมากขึ้นเรื่อยๆ

“ยังอีกไกลแค่ไหนเราถึงจะถึงพื้นที่ของอ่าวฉลาม”

กัปตันเรือมองไปที่แผนที่ทะเลบนเรือและเปรียบเทียบกับบริเวณรอบๆ

“คุณมั่วหลินอีกสิบกิโลเมตรก็จะเข้าสู่อ่าวฉลามแล้ว”

หลินมั่วพยักหน้า “มีที่ไหนบ้างที่สามารถลงเรือได้อย่างปลอดภัย?”

บนใบหน้าของกัปตันเรือมีสีแสดงความลังเล “คุณมั่วหลินครับ ที่นี่ไม่มีเกาะอื่นๆแล้วล่ะครับ”

ขณะที่ทั้งสองคนกำลังพูดคุย

“ปัง!”

ผิวน้ำข้างเรือเกิดการปั่นป่วนอย่างรุนแรง

กระสุนปืนใหญ่ได้ระเบิดในน้ำ ส่งผลให้น้ำกระเพื่อมทำให้เรือของหลินมั่วสั่นสะเทือน

ในระยะไกล บนผิวน้ำมีเรือลำหนึ่งกำลังลุกไหม้อย่างรุนแรงกำลังหนีมาทางนี้

และเบื้องหลังของมันยังมีเรือรบกำลังไล่ตามอย่างรวดเร็ว

กระสุนปืนใหญ่พุ่งจากเรือรบไปยังเรือลำที่กำลังลุกไหม้ข้างหน้า

ระเบิดที่เกิดขึ้นรอบๆ เรือเมื่อสักครู่คือการยิงจากเรือรบลำนี้

กัปตันเรือมองไปที่เรือลำที่กำลังวิ่งมาด้วยความเร็วและเรือรบ สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อย

จากนั้นกัปตันเรือจึงหันไปมองหลินมั่วแล้วถามเสียงเบาๆ

“คุณมั่วหลินตอนนี้เราจะทำอย่างไรต่อดีครับ”

หลินมั่วมองไปที่เรือทั้งสองลำ ส่ายหัวแล้วตอบว่า

“ไม่ต้องสนใจพวกเขา เราไปต่อได้เลย”

หลินมั่วไม่ต้องการเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องราวของพวกเขา

เพียงแค่พวกเขาไม่เกี่ยวข้องกับหลินมั่ว เขาก็จะไม่ไปยุ่งเกี่ยวกับพวกเขาเช่นกัน

บนเรือที่กำลังลุกไหม้ ชายคนหนึ่งมองไปที่เรือรบที่กำลังไล่ตามด้วยสีหน้าหนักใจ

“แม่งเอ้ย นี่มันกลุ่มเหี้ยอะไรเนี่ย”

“ถ้ากลับไปได้ กูจะให้หัวหน้าจัดการพวกมึงให้หมด”

“บอกเรือลำนั้นว่า ให้หยุดเรือเดี๋ยวนี้ และส่งสมบัติทั้งหมดออกมา ไม่เช่นนั้น… ก็จงไปเป็นอาหารให้ฉลามในอ่าวฉลามซะ!”

“ครับ”

ลูกน้องรีบไปหาธงเพื่อนำข้อความถ่ายทอดไป

ทันใดนั้น ธงนำบนเรือรบก็ยืนอยู่สูง ส่งสัญญาณด้วยธงเล็กสองอันเริ่มโบกสะบัด

นี่คือระบบสัญญาณธงที่ใช้กันทั่วโลก

ความหมายโดยรวมคือ ‘ตอนนี้ถอยออกไปและยอมจำนน มิฉะนั้นเราจะโจมตีคุณ’

กัปตันเรือที่กำลังควบคุมเรืออยู่เมื่อเห็นธงนำบนเรือรบที่โบกสะบัดอย่างต่อเนื่อง สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด

เขารีบหันไปมองหลินมั่วและพูดอย่างเร่งรีบ

“คุณมั่วหลินท่าจะไม่ดีแล้ว”

“เรือรบลำนั้นได้ออกคำเตือนกับเรา ให้เราหยุดเรือและยอมจำนนทันที มิฉะนั้นพวกเขาจะโจมตีเราในทันทีครับ”

หลินมั่วที่เคยดูสงบและรอคอยการเดินทางเมื่อได้ยินคำพูดของกัปตันเรือก็หรี่ตาลงเล็กน้อย

แน่นอนว่าในหมู่เกาะว่านเซี่ยงตะวันตกแบบนี้ การอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุขนั้นคงจะเป็นไปไม่ได้